Βυζαντινό Μουσείο Βέροιας: Τρεις εικαστικοί – τρεις διαφορετικές καταθέσεις – μια ενδιαφέρουσα έκθεση

Φίλιππος Δρόσος – Παύλος Τζιόμπρας –  Αλέξανδρος Τσάκωνας. Από την αποκατάσταση του Ανακτόρου των Αιγών στην έκθεση της προσωπικής δημιουργίας

Εγκαίνια απόψε στο Βυζαντινό Μουσείο Βέροιας με την έκθεση τριών εικαστικών, που τους συνδέει η κοινή τους  σημαντική συμβολή στην ολοκλήρωση των αναστηλωτικών εργασιών στο Ανάκτορο του Φιλίππου ΙΙ, στη Βεργίνα.

Όσο η εργασία τους στην αποκατάσταση του Ανακτόρου τους ενώνει, τόσο τους χωρίζει η έκθεση του προσωπικού εικαστικού τους έργου, αφού ο καθένας αποτελεί και μια διαφορετική κατάθεση καλλιτεχνικού ύφους.

Οι τρεις εικαστικοί συμμετέχουν στα εγκαίνια της έκθεσης με τίτλο “Οι δικοί μας άνθρωποι” κι αυτό το “δικοί μας” παραπέμπει στους δεσμούς που αναπτύσσονται, όταν όλοι μαζί σηκώνουν στους ώμους τους την ευθύνη ενός τέτοιου έργου, όπως η αναστήλωση του Ανακτόρου των Αιγών.

ΕΦΑ Ημαθίας, λοιπόν, και συμμετέχοντες στον κύκλο εργασιών αναπτύσσουν δεσμούς, που στην πορεία αποκαλύπτουν και προσωπικά εικαστικά ταλέντα, όπως έγινε με τους τρεις καλλιτέχνες της Έκθεσης, τον Φίλιππο Δρόσο, τον Παύλο Τζιόμπρα και τον Αλέξανδρο Τσάκωνα.

Στον ατμοσφαιρικό χώρο εκθέσεων στο ισόγειο του Βυζαντινού Μουσείου η Θέμις Βελένη επιμελήθηκε την έκθεση των τριών αναδεικνύοντας τις αντιθέσεις τους, που τείνουν τελικά στη σύνθεση δύο πραγμάτων, του ταλέντου και της ευαισθησίας.

Η προϊσταμένη της ΕΦΑ Αγγελική Κοτταρίδη είπε για τους τρεις καλλιτέχνες  της Έκθεσης:

“Είναι τρεις άνθρωποι χωρίς τους οποίους πολλά δε θα είχαμε, και σίγουρα δε θα είχαμε το Ανάκτορο των Αιγών, που θα το εγκαινιάσουμε πολύ σύντομα.

Τον Παύλο τον Τζιόμπρα τον ξέρω από το ’99, σχεδιαστής, που στο Ανάκτορο έχει αποτυπώσει τα πιο σημαντικά πράγματα, καθώς δουλεύει με το χέρι και όχι με τον υπολογιστή, αυτός που γνωρίζει όλα τα κομμάτια και όλες τις κολόνες που θα δείτε σύντομα στη θέση τους και που ήταν σκόρπια. Είναι αυτός που βρήκε ποιο κομμάτι ταιριάζει με το άλλο.  Απίστευτα δύσκολη δουλειά χρόνων, που θα την απολαύσει κανείς στο ανάκτορο.

Ο Φίλιππος ο Δρόσος είναι συντηρητής και αποκατέστησε με την ομάδα του όλες τις επιτύμβιες στήλες στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Βέροιας, αλλά σ’ αυτό χρωστούμε και την ανάρτηση των εκθεμάτων στο Νέο Μουσείο των Αιγών.

Ο Αλέξανδρος ο Τσάκωνας, τον οποίο γνώρισα ως καλλιτέχνη, έλυσε το πρόβλημα των κομματιών που έλειπαν από τους κίονες με συμπληρώσεις. Χρειαζόταν ανθρώπινο χέρι να συμπληρώσει με πηλό τις αυλακώσεις, να βγαίνει εκμαγείο και μετά να παραδίδεται στο συντηρητή. Το έργο αυτό το ανέλαβε ο Αλέξανδρος, και τη συντήρηση στη συνέχεια ο Φίλιππος.”

Η επιμελήτρια Θέμις Βελένη είπε για το στήσιμο της Έκθεσης:

“Σημαντική και συναισθηματική η έκθεση αυτή που τιμά ανθρώπους που τόσα πρόσφεραν στην ΕΦΑ. Το στήσιμο μιας έκθεσης είναι πάντα ένα εγκεφαλικό παιχνίδι για την ανάδειξη των έργων.

Είμαι τυχερή, γιατί σ’ αυτήν την έκθεση είχα πάρα πολλά, για να τα αναδείξω. Προσπάθησα όχι απλά να μην αδικήσω τα έργα, προσπάθησα να τα αναδείξω.”

Με τρεις μεγάλες φωτογραφίες τους απέναντι από τον  επισκέπτη μόλις μπαίνει στην έκθεση, οι τρεις εικαστικοί συνδέονται με το νήμα της κοινής τους αφετηρίας, τη συμβολή τους στην αποκατάσταση του Ανακτόρου, για να ξεδιπλώσουν στη συνέχεια ο καθένας την προσωπική του καλλιτεχνική άποψη με το έργο του.

Δεξιά στο χώρο τα έργα του Φίλιππου Δρόσου υπογράφονται από  τη δική του σουρεαλιστική ματιά, μιλώντας για έναν κόσμο φανταστικό,  όπου ο καθένας θα ‘θελε να ταξιδέψει. Το “Κουτί με τις αναμνήσεις” παραπέμπει στα δικά του παιδικά βιώματα, αλλά και το τεράστιο βιολί του, που συμβολίζει την Τέχνη και τη δύναμή της ν’ αλλάζει όσο μπορεί τον κόσμο, δένει με κορίτσια που παραπλανιούνται στην “Ονειροχώρα” του, καθώς μια “Λήδα” αναδύεται μέσα από τον κόσμο της Μυθολογίας, κι ένα χρυσόψαρο παραπέρα μάχεται να βγει από τη γυάλα του, αποκτώντας την ελευθερία του.

Ο ίδιος είπε στη faretra ειδικά για την Τέχνη με αφορμή το συμβολικό “βιολί” του:

“Η δύναμη της Τέχνης εξυψώνει τον άνθρωπο, του δίνει τη δύναμη να πετάξει. Εγώ πιστεύω πως η Τέχνη σώζει. Γιατί; Γιατί η Τέχνη δημιουργεί και χτίζει χαρακτήρα. Αν όλοι μπορούσαν ν’ ασχοληθούν με την Τέχνη, είτε ως δημιουργοί, είτε ως αποδέκτες της πιστεύω πως ο κόσμος θα ήταν καλύτερος.”

Ο Αλέξανδρος Τσάκωνας διαλέγει έναν δρόμο ανάμεσα στη φωτογραφία και τη μνήμη. Και καθώς η μνήμη πάντα ξεθωριάζει, οι πίνακές του αναβιώνουν τις αναμνήσεις του από την παιδική και οικογενειακή του ζωή μ’ ένα γοητευτικό πέπλο διάχυσης του χρώματος.

Είπε: “Στη δουλειά μου αυτή δεν υπάρχει μόνο νοσταλγία, υπάρχει η ανάγκη να αντιμετωπίσω τα παιδικά μου χρόνια, να ταξινομήσω, να βάλω στη θέση τους καλές και κακές αναμνήσεις, συνεχίζοντας προς το μέλλον. Ο συγκεκριμένος ζωγραφικός κύκλος που τον ονόμασα rememory  είναι κάτι ανάμεσα στη ζωγραφική και τη φωτογραφία.”

Ο Παύλος Τζιόμπρας, πολύ διαφορετικός από τους δύο προηγούμενους, χρησιμοποιεί τη γραμμή και το χρώμα επιδιώκοντας τη γραμμική αφαίρεση, ζωγραφίζοντας κάπου ένα παράθυρο με οριεντάλ στοιχεία ή ένα πράσινο φεγγάρι που αναδύεται μέσα από τα κλαδιά ενός δέντρου, τιθασεύοντας τη γραμμή και αναδεικνύοντας το ρόλο της λεπτομέρειας.

Είπε: ” Μ’ αρέσουν τα ψυχεδελικά κόμικς, και τα παιχνίδια που μπορώ να παίξω ζωγραφίζοντας. Με τις γραμμές και με τα χρώματά μου παίζω ξεκουράζοντας το μυαλό μου.  Το αποτέλεσμα τελικά πολλές φορές δεν αρέσει μόνο σε μένα αλλά και στους άλλους!”

Τρεις διαφορετικές καταθέσεις με πολύ κόσμο επισκεπτών, που τις τίμησε στα αποψινά εγκαίνια!

Η Έκθεση ήταν συνδιοργάνωση της ΕΦΑ Ημαθίας και των Φίλων του Πολυκεντρικού Μουσείου των Αιγών.

……………………..

Φωτογραφίες: faretra.info

……………………….