“Οι Παλαιστίνιοι μιλούν τη γλώσσα της βίας που το Ισραήλ τους δίδαξε” / γράφει ο Chris Hedges

Του Chris Hedges*, Μετάφραση: Σωτήρης Λαπιέρης

Τα τυφλά πλήγματα εναντίον Ισραηλινών από τη Χαμάς και άλλες παλαιστινιακές αντάρτικες οργανώσεις, η απαγωγή αμάχων, η βροχή ρουκετών στο Ισραήλ, οι επιθέσεις με drones σε διάφορους στόχους, από τανκς έως αυτόματες θέσεις με καλάσνικοφ, είναι η γλώσσα που γνωρίζει ο Ισραηλινός κατακτητής. Το Ισραήλ χρησιμοποιεί αυτήν την αιματοβαμμένη γλώσσα της βίας προς τους Παλαιστινίους από τη στιγμή που τα σιωνιστικά στρατεύματα κατέλαβαν περισσότερο από το 78% της ιστορικής Παλαιστίνης, κατέστρεψαν περίπου 530 παλαιστινιακά χωριά και πόλεις, και σκότωσαν περίπου 15.000 Παλαιστίνιους σε περισσότερα από 70 μακελειά. Μεταξύ του 1947 και του 1949, περίπου 750.000 Παλαιστίνιοι ήταν θύματα της εθνοκάθαρσης για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948.

Η απάντηση του Ισραήλ σε αυτές τις ένοπλες επιδρομές θα είναι μια επίθεση με χαρακτηριστικά γενοκτονίας στη Γάζα. Το Ισραήλ θα σκοτώνει δεκάδες Παλαιστίνιους για κάθε Ισραηλινό που σκοτώνεται. Εκατοντάδες Παλαιστίνιοι έχουν ήδη σκοτωθεί στις αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ από την έναρξη της επιχείρησης «Al-Aqsa» το πρωί του Σαββάτου & Οκτωβρίου, η οποία άφησε νεκρούς [έως την ώρα συγγραφής του άρθρου] 700 Ισραηλινούς.

Ο πρωθυπουργός Νετανιάχου προειδοποίησε τους Παλαιστίνιους στη Γάζα την [προηγούμενη] Κυριακή να «φύγουν τώρα», επειδή το Ισραήλ πρόκειται να «μετατρέψει όλες τις κρυψώνες της Χαμάς σε συντρίμμια. Αλλά πού μπορούν να πάνε οι Παλαιστίνιοι της Γάζας; Το Ισραήλ και η Αίγυπτος αποκλείουν τα χερσαία σύνορα. Δεν υπάρχει έξοδος αεροπορικώς ή μέσω θάλασσας, καθώς ελέγχονται από το Ισραήλ.

Τα συλλογικά αντίποινα εναντίον αθώων είναι μια γνωστή τακτική που χρησιμοποιούν οι αποικιακοί άρχοντες. Το χρησιμοποιήσαμε ενάντια στους ιθαγενείς της Αμερικής και αργότερα στις Φιλιππίνες και το Βιετνάμ. Οι Γερμανοί τη χρησιμοποίησαν ενάντια στους Herero και Namaqua στη Ναμίμπια. Οι Βρετανοί στην Κένυα και τη Μαλαισία. Οι Ναζί το χρησιμοποιούσαν στις περιοχές που κατέλαβαν στη Σοβιετική Ένωση, την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη. Το Ισραήλ ακολουθεί το ίδιο μοτίβο. Θάνατος για θάνατο. Φρικαλεότητα για θηριωδία. Αλλά είναι πάντα ο κατακτητής που ξεκινά αυτόν τον μακάβριο χορό και ανταλλάσσει σωρούς από πτώματα με υψηλότερους σωρούς πτωμάτων.
Αυτό δεν είναι μια δήλωση υπεράσπισης των εγκλημάτων πολέμου από καμία πλευρά. Δεν είναι να χαίρεσαι με τις επιθέσεις. Έχω δει αρκετή βία στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη, όπου κάλυψα τη σύγκρουση για επτά χρόνια, ώστε να μισώ τη βία. Αλλά αυτή είναι η γνωστή λύση σε όλα τα σχέδια εποίκων-αποικιών. Καθεστώτα που εμφυτεύονται και διατηρούνται από τη βία προκαλούν βία. Ο απελευθερωτικός πόλεμος της Αϊτής. Οι Μάου Μάου στην Κένυα. Το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο στη Νότια Αφρική. Αυτές οι εξεγέρσεις δεν πετυχαίνουν πάντα, αλλά ακολουθούν γνωστά πρότυπα. Οι Παλαιστίνιοι, όπως όλοι οι αποικισμένοι λαοί, έχουν δικαίωμα στην ένοπλη αντίσταση σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

Το Ισραήλ δεν είχε ποτέ κανένα συμφέρον για μια δίκαιη διευθέτηση με τους Παλαιστίνιους. Δημιούργησε ένα κράτος-απαρτχάιντ και έχει απορροφήσει σταθερά όλο και μεγαλύτερες εκτάσεις παλαιστινιακής γης σε μια αργή εκστρατεία εθνοκάθαρσης. Μετέτρεψε τη Γάζα το 2007 στη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή στον κόσμο.

Τι περιμένει το Ισραήλ ή η παγκόσμια κοινότητα; Πώς μπορείτε να παγιδεύετε 2,3 εκατομμύρια ανθρώπους στη Γάζα, εκ των οποίων οι μισοί είναι άνεργοι, σε ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα σημεία του πλανήτη εδώ και 16 χρόνια, να υποβαθμίσετε τη ζωή των κατοίκων της, οι μισοί από τους οποίους είναι παιδιά, σε επίπεδο επιβίωσης, στερώντας βασικές ιατρικές προμήθειες, τρόφιμα, νερό και ηλεκτρισμό, να χρησιμοποιείτε επιθετικά αεροσκάφη, πυροβολικό, μηχανοποιημένες μονάδες, πυραύλους, ναυτικά όπλα και μονάδες πεζικού για να σφάζετε τυχαία άοπλους πολίτες και να μην περιμένετε βίαιη απάντηση; Το Ισραήλ πραγματοποιεί επί του παρόντος κύματα αεροπορικών επιθέσεων στη Γάζα, προετοιμάζοντας μια χερσαία εισβολή και έχει διακόψει το ρεύμα στη Γάζα, η οποία συνήθως λειτουργεί μόνο δύο έως τέσσερις ώρες την ημέρα.
Πολλοί από τους μαχητές της αντίστασης που διείσδυσαν στο Ισραήλ γνώριζαν αναμφίβολα ότι θα σκοτωθούν. Όμως, όπως οι αντιστασιακοί σε άλλους απελευθερωτικούς πολέμους, αποφάσισαν ότι αν δεν μπορούσαν να επιλέξουν πώς θα ζήσουν, θα διάλεγαν πώς θα πεθάνουν.

Ήμουν στενός φίλος της Αλίνα Μάργκολις-Έντελμαν, που συμμετείχε στην ένοπλη αντίσταση στην εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο σύζυγός της, Μάρεκ Έντελμαν, ήταν ο αναπληρωτής διοικητής της εξέγερσης και ο μόνος ηγέτης που επέζησε του πολέμου. Οι Ναζί είχαν σφραγίσει 400.000 Πολωνούς Εβραίους μέσα στο γκέτο της Βαρσοβίας. Οι παγιδευμένοι Εβραίοι πέθαναν κατά χιλιάδες, από την πείνα, τις ασθένειες και την αδιάκριτη βία. Όταν οι Ναζί άρχισαν να μεταφέρουν τους υπόλοιπους Εβραίους στα στρατόπεδα εξόντωσης, οι μαχητές της αντίστασης αντέδρασαν. Κανείς δεν περίμενε να επιβιώσει.

Ο Έντελμαν, μετά τον πόλεμο, καταδίκασε τον Σιωνισμό ως μια ρατσιστική ιδεολογία που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει την κλοπή της παλαιστινιακής γης. Τάχθηκε στο πλευρό των Παλαιστινίων, υποστήριξε την ένοπλη αντίστασή τους και συναντήθηκε συχνά με Παλαιστίνιους ηγέτες. Ήταν μέρος της κατακραυγής ενάντια στην ιδιοποίηση του Ολοκαυτώματος από το Ισραήλ, προκειμένου αυτό να δικαιολογήσει την καταστολή του παλαιστινιακού λαού. Ενώ το Ισραήλ τροφοδτούνταν από τη μυθολογία της εξέγερσης του γκέτο, αντιμετώπιζε τον μόνο επιζώντα ηγέτη της εξέγερσης, ο οποίος αρνήθηκε να εγκαταλείψει την Πολωνία, ως παρία. Ο Έντελμαν κατάλαβε ότι το μάθημα του Ολοκαυτώματος και της εξέγερσης του γκέτο δεν ήταν ότι οι Εβραίοι είναι ηθικά ανώτερα ή αιώνια θύματα. Η ιστορία, είπε ο Έντελμαν, ανήκει σε όλους. Οι καταπιεσμένοι, συμπεριλαμβανομένων των Παλαιστινίων, είχαν δικαίωμα να αγωνιστούν για ισότητα, αξιοπρέπεια και ελευθερία.

«Το να είσαι Εβραίος σημαίνει να είσαι πάντα με τους καταπιεσμένους και ποτέ με τους καταπιεστές», είπε ο Έντελμαν. Η εξέγερση της Βαρσοβίας έχει από καιρό εμπνεύσει τους Παλαιστίνιους. Οι εκπρόσωποι της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) συνήθιζαν να καταθέτουν στεφάνι στον ετήσιο εορτασμό της εξέγερσης στην Πολωνία στο μνημείο του Γκέτο της Βαρσοβίας.

Όσο περισσότερη βία καταβάλλει ο αποικιστής για να υποτάξει τους κατεχόμενους, τόσο περισσότερο μεταμορφώνεται σε τέρας. Η σημερινή κυβέρνηση του Ισραήλ κατοικείται από Εβραίους εξτρεμιστές, φανατικούς Σιωνιστές και θρησκευτικούς μεγαλομανείς που διαλύουν την ισραηλινή δημοκρατία και ζητούν τη χονδρική απέλαση ή τη δολοφονία Παλαιστινίων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ζουν στο Ισραήλ.

Ο Ισραηλινός φιλόσοφος Yeshayahu Leibowitz, τον οποίο ο Isiah Berlin αποκάλεσε «συνείδηση του Ισραήλ», προειδοποίησε ότι εάν το Ισραήλ δεν διαχωρίσει θρησκεία και κράτος, θα παραμορφώσει τον Ιουδαϊσμό σε μια φασιστική λατρεία.

«Ο θρησκευτικός εθνικισμός είναι για τη θρησκεία ό,τι ο εθνικοσοσιαλισμός για τον σοσιαλισμό», είπε ο Leibowitz, ο οποίος πέθανε το 1994. Ο Leibowitz, καταλάβαινε ότι η τυφλή λατρεία του στρατού, ειδικά μετά τον πόλεμο του 1967 που κατέλαβε το Σινά της Αιγύπτου, τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη (συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ) και τα Υψίπεδα του Γκολάν της Συρίας, ήταν επικίνδυνη και θα οδηγούσε στην τελική καταστροφή του Ισραήλ, μαζί με οποιαδήποτε ελπίδα δημοκρατίας.

«Η κατάστασή μας θα επιδεινωθεί σε αυτή ενός δεύτερου Βιετνάμ, σε έναν πόλεμο σε συνεχή κλιμάκωση χωρίς προοπτική τελικής επίλυσης», προειδοποίησε. Προέβλεψε ότι «οι Άραβες θα ήταν οι εργαζόμενοι και οι Εβραίοι οι διαχειριστές, οι επιθεωρητές, οι αξιωματούχοι και η αστυνομία – κυρίως η μυστική αστυνομία. Ένα κράτος που κυβερνά έναν εχθρικό πληθυσμό 1,5 έως 2 εκατομμυρίων αλλοδαπών θα γινόταν αναγκαστικά ένα κράτος μυστικής αστυνομίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εκπαίδευση, την ελευθερία του λόγου και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Η διαφθορά που χαρακτηρίζει κάθε αποικιακό καθεστώς θα επικρατούσε και στο κράτος του Ισραήλ. Η διοίκηση θα έπρεπε να καταστείλει την αραβική εξέγερση από τη μια και να αποκτήσει Άραβες Κουίσλινγκ από την άλλη. Υπάρχει επίσης καλός λόγος να φοβόμαστε ότι οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, η οποία ήταν μέχρι τώρα ένας λαϊκός στρατός, θα εκφυλιστεί, ως αποτέλεσμα της μετατροπής του σε στρατό κατοχής, και οι διοικητές της, που θα έχουν γίνει στρατιωτικοί κυβερνήτες, θα μοιάζουν πλέον με συναδέλφους τους σε άλλα μέρη».

Είδε ότι η παρατεταμένη κατοχή των Παλαιστινίων θα δημιουργούσε αναπόφευκτα «στρατόπεδα συγκέντρωσης». «Το Ισραήλ», είπε, «δε θα αξίζει να υπάρχει, και δε θα αξίζει τον κόπο να το διατηρήσουμε».

Το επόμενο στάδιο της τωρινής διαμάχης θα είναι μια μαζική εκστρατεία βιομηχανικής σφαγής στη Γάζα από το Ισραήλ, η οποία έχει ήδη ξεκινήσει. Το Ισραήλ είναι πεπεισμένο ότι τα μεγαλύτερα επίπεδα βίας θα συντρίψουν επιτέλους τις παλαιστινιακές φιλοδοξίες. Το Ισραήλ κάνει λάθος. Ο τρόμος που προκαλεί το Ισραήλ είναι ο τρόμος που θα δεχτεί.

——
*Ο Chris Hedges είναι βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος που ήταν ξένος ανταποκριτής για δεκαπέντε χρόνια για τους New York Times, όπου υπηρέτησε ως επικεφαλής του Γραφείου Μέσης Ανατολής και επικεφαλής του Γραφείου Βαλκανίων για την εφημερίδα. Στο παρελθόν εργάστηκε στο εξωτερικό για το Dallas Morning News, το Christian Science Monitor και το NPR. Είναι ο παρουσιαστής της εκπομπής On Contact του RT America που είναι υποψήφια για βραβείο Emmy”

kosmodromio.gr