†Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γκαλίτσιος
Στη μακραίωνη διάρκεια ζωής αυτής της πόλης, έζησαν εδώ πολλοί «μικροί» και «μεγάλοι» άνθρωποι, που καθένας τους άφησε το μικρό ή μεγάλο αποτύπωμά του στο σπίτι του, στη γειτονιά του, στους ανθρώπους με τους οποίους συνδιαλλάχτηκε, στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο χώρο. Άνθρωποι λόγιοι, καλλιτέχνες, επιστήμονες, αλλά και χειρώνακτες, τεχνίτες, εργάτες, άρχοντες και λαϊκοί, ποιητές…
Φλώρα Καραγιάννη
Ανάμεσά τους, ξεχωριστή φιγούρα ήταν ο π. Βασίλειος Γκαλίτσιος. Εφημέριος του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου μέχρι το 2008 όταν έφυγε από κοντά μας. Ένας άνθρωπος που για πάνω από 35 χρόνια υπηρέτησε την Εκκλησία με πολλή αφοσίωση και αγάπη. Ένας άνθρωπος με τόση πνευματικότητα και τόση αγάπη προς όλους. Αγαπούσε τους νέους τόσο πολύ… Ήθελε να υπάρχει μαζί τους, να παίζει παιχνίδια μαζί τους, να συζητά, να απαντά στα ερωτήματά τους, να είναι εκεί για ό,τι τους απασχολούσε…
Αγαπούσε τον Ναό στον οποίο υπηρετούσε… Αγαπούσε τις ιερές ακολουθίες… Γι’ αυτό και επί των ημερών του, μάθαμε τις παρακλήσεις στην Παναγία που γίνονταν στην Παναγία Δεξιά κάθε Δευτέρα, ή τις ιερές αγρυπνίες της Παρασκευής…
Αγαπούσε την ιστορία των βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων της πόλης μας και ήθελε διαρκώς να μαθαίνει γι’ αυτά, να τα φροντίζει και να τα περιποιείται όσο καλύτερα γινόταν.. Νεαρή εγώ τότε φοιτήτρια Αρχαιολογίας, κάθε φορά που τον έβλεπα, με ρωτούσε.. με ρωτούσε… Μου διηγούνταν ιστορίες με τους παλαιούς αρχαιολόγους…Και πάντα είχε να μου αποκαλύψει κάποια παλιά εικόνα, ένα παλιό μάρμαρο… Αγωνιούσε για τη συντήρηση του ναού στον οποίο υπηρετούσε και των παρεκκλησιών του. Έτρεφε μεγάλο σεβασμό στη γνώμη των ειδικών, γι’ αυτό και συνεργάστηκε στενά με την Εφορεία Αρχαιοτήτων. Επί των ημερών του, αναστηλώθηκαν ναοί, συντηρήθηκαν τοιχογραφίες, εικόνες, τέμπλα…
Αγαπούσε το βιβλίο… Τη γνώση… Διάβαζε, ερευνούσε, αγόραζε βιβλία… Η βιβλιοθήκη του ναού είχε καταλήξει να έχει ξεχωριστό τμήμα για τη βυζαντινή τέχνη, το οποίο κι εγώ και πολλοί άλλοι συμβουλευόμασταν συστηματικά.
Πάνω από όλα όμως είχε μια ταπεινότητα, μια ασύλληπτη πνευματικότητα, μια αυθεντική και πλούσια αγάπη για τον Θεό, για την Εκκλησία και για τον άνθρωπο… Ένας άνθρωπος που χωρίς να το επιδιώκει έγινε ένας φωτεινός φάρος της πόλης, που σημάδεψε την ψυχή πολλών Βεροιωτών, μεταξύ των οποίων και της δικής μου.
Αιωνία του η μνήμη!
———————
Οι φίλοι μου Γιάννης και Μαίρη
Εάν υπάρχει μια γυναίκα στη Βέροια που την έχω συνδέσει με την χαρά της ζωής, με τη θετική σκέψη, με το χαμόγελο και την αισιοδοξία, αυτή είναι η Μαίρη Ναζλίδου. Άνθρωπος θετικός, γλυκός, ζωντανός, δημιουργικός, ευφάνταστος, ακούραστος, ανεξάντλητος, αυθεντικός.
Εάν υπάρχει ένας άνδρας στη Βέροια που τον έχω συνδέσει με τη χαρά της ζωής, αυτός είναι αναμφίβολα ο Γιάννης Ναζλίδης. Καλλιτέχνης. Ελεύθερος. Ζωντανός. Δημιουργικός. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι εάν είχα το τάλαντο του «ζωγραφίζειν», θα τον παρίστανα με τη μορφή ενός παιδιού που κοιτάει στον ουρανό και προσπαθεί να τον χωρέσει μέσα στην αγκαλιά του.
Δεν ξέρω τι θα ήταν ο Γιάννης δίχως τη Μαίρη και η Μαίρη δίχως τον Γιάννη. Ξέρω σίγουρα ότι οι δυο τους συνυπάρχουν και συνοδοιπορούν, χρόνια τώρα, τόσο αρμονικά, τόσο γοητευτικά, τόσο αθεράπευτα αγαπησιάρικα… Αυτή η συνοδοιπορία αποτελεί πηγή έμπνευσης και θαυμασμού για εμάς που τους γνωρίζουμε και γευόμαστε στιγμές μαζί τους.
Για τα επόμενα πολλά χρόνια εύχομαι το Εκκοκκιστήριο Ιδεών που η Μαίρη και ο Γιάννης δημιούργησαν με τόση αγάπη, να προσφέρει στην πόλη μας χιλιάδες μικρές και μεγάλες ωραίες στιγμές, ελευθερίας και ανάτασης. Για ένα πράγμα είμαι βέβαιη! Όσο ο Γιάννης και η Μαίρη υπάρχουν, η Βέροια θα ευτυχεί να έχει έναν χώρο, το Εκκοκκιστήριο Ιδεών, που θα φιλοξενεί ωραίους ανθρώπους, ωραίες πρωτοβουλίες και ωραίες δημιουργίες!
——————–
Θωμάς Λιόλιος
Ένας υπέροχος άνθρωπος ζει ανάμεσά μας. Ένας άνθρωπος που αγαπά τον άνθρωπο. Ένας άνθρωπος με γαλάζια μάτια που διαπερνούν την ύπαρξή σου όταν σε κοιτούν και βλέπουν τόσο βαθιά μέσα σου. Ένας άνθρωπος που αφουγκράζεται τους παλμούς της καρδιάς σου και τραγουδά μαζί τους. Ένας άνθρωπος που έχει μάθει να ακούει. Ένας άνθρωπος που σε κάνει να μιλάς και δίχως να το καταλαβαίνεις, ξεδιπλώνεις τα σωθικά σου.
Εάν κλείσω τα μάτια μου και θυμηθώ όλες τις συζητήσεις μας, αυτό που μου έρχεται στον νου είναι ότι πάντα φεύγεις από κοντά του καλύτερος άνθρωπος. Με έναν τρόπο μαγικό και μαγευτικό, βγάζει από μέσα σου κάθε τι καλό και ευγενές. Είναι από τους λίγους ανθρώπους σε αυτή τη ζωή, που ο λόγος του είναι λόγος θετικός και πηγή αναζήτησης της γαλήνης και της ηρεμίας. Ο χρόνος που περνάς μαζί του, ποτέ δεν είναι αρκετός γιατί ο λόγος του είναι ανεξάντλητος. Αν και στην καριέρα του υπήρξε επιτυχημένος οικονομολόγος, το μόνο που δεν συζητά μαζί σου είναι τα οικονομικά.
Βέροια: Σελίδες από τα “ΑποΜνημοΝεύματα της μνήμης” κάθε Κυριακή πρωί στη Φαρέτρα
Σε μια εποχή που όλοι έχουν μάθει να μιλούν ασύστολα και ασυγκράτητα, να φλυαρούν και να περνούν αδιάφορα την ώρα τους, ο Θωμάς έχει μάθει να ακούει. Να ακούει την καρδιά του συνομιλητή του και να συνδιαλέγεται μαζί της. Χαίρεσαι να βρίσκεσαι μαζί του. Να ταξιδεύεις μαζί του. Να τον ακούς να τραγουδά. Να τον αφήνεις να σε συνεπαίρνει με τις γνώσεις και τις σκέψεις του.
Ο Θωμάς νοιάζεται για την πόλη μας. Νοιάζεται για τα κοινά. Είναι αγωνιστής και μαχητής. Υποστηρίζει κάθε ωραία πρωτοβουλία. Συμμερίζεται κάθε όραμα που προάγει τον πολιτισμό και την ιστορία μας.
Ο Θωμάς είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Ένας υπέροχος φίλος. Ως Βεροιώτες, είμαστε τυχεροί που ζει, κινείται, αναπνέει, δημιουργεί και οραματίζεται, ανάμεσά μας. Εάν υπήρχαν πολλοί Θωμάδες, ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος!
