ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ ΚΩΣΤΑΣ
Πρ. Γραμματέας Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ
Λίγα 24ωρα απέμειναν μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες της Κυριακής. Η ελληνική κοινωνία καλείται για δεύτερη φορά, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, να επιλέξει την κυβέρνηση της, για τα επόμενα κρίσιμα χρόνια, μέσα σε περιβάλλον αβεβαιότητας, ρευστότητας και ανασφάλειας σε πολλά μέτωπα.
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαίου έδειξε ότι, για πολλούς λόγους, ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας έχει σήμερα κατεύθυνση συντηρητική, που οριοθετείται από στασιμότητα, αδράνεια και ακαμψία.
Η αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ, της προηγούμενης περιόδου, συγκρίθηκε, όπως ήταν φυσικό, με αυτή των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και κρίθηκε, σχετικά άνετα, καλύτερη ενώ και η ίδια έκανε τραγικά λάθη, είχε τεράστια ελλείμματα δημοκρατικής λειτουργίας και θεσμικής αδιαφάνειας που ωστόσο τα… «ξεπερνούσε» με ένα συγνώμη(!!) ή αναλαμβάνοντας (sic) την.. πολιτική ευθύνη.
Δεν έχει πλέον αξία να αναφερθούμε σε αυτά, ο «σοφός» λαός έκρινε ότι η διάλυση του συστήματος της δημόσιας υγείας, η ρηχή ανάπτυξη για πολύ λίγους, η απαξίωση των θεσμών διαφάνειας και λογοδοσίας, οι υποκλοπές, τα «Τέμπη» κ.α. είναι ήσσονος σημασίας είτε γιατί (τους περισσότερους) τους τρομοκρατούσε και μόνο η ιδέα της επιστροφής στην εξουσία των δήθεν αριστερών λαϊκιστών, είτε γιατί «βολεύτηκε» με τα κάθε λογής επιδόματα που μοίρασε αφειδώς η κυβέρνηση της ΝΔ (και που κατηγορούσε τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όταν το έκαναν και αυτοί), εκμεταλλευόμενη την συγκυρία (πανδημία, πόλεμος στην Ουκρανία).
Και αφού ο πήχης είχε πέσει ήδη δραματικά τα προηγούμενα χρόνια η συντήρηση μιας κατάστασης, του μικρότερου δυνατού «κακού», φούσκωσε τα ποσοστά ενός κόμματος που κυβέρνησε αδέξια και υπηρετώντας συγκεκριμένες αντιλήψεις και συμφέροντα, με τη λογική ότι «εμείς είμαστε καλύτεροι από τους προηγούμενους»
Ωστόσο οφείλουμε να παραδεχθούμε – και να ερμηνεύσουμε συνάμα – ότι η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ πέτυχε εντυπωσιακά αποτελέσματα σε ένα τομέα, ίσως τον μοναδικό. Στην επικοινωνιακή διαχείριση των επιλογών της. Τα χρήματα που «έπεσαν» για να υπηρετηθεί αυτός ο στόχος ήταν πάρα πολλά, ιδιαίτερα σε μια εποχή κρίσης και δημοσιονομικών περιορισμών. Όμως και πάλι «βοήθησαν» οι «έκτακτες καταστάσεις». Το αποτέλεσμα αναμενόμενο. Ένας εσμός «μπουκωμένων» μέσων ενημέρωσης, ακύρωσε το θεσμικό ρόλο του Τύπου και με πρωτοφανή φανατισμό διαγωνιζόταν ποιος θα υπερασπιστεί με απίστευτη ένταση σε λόγο τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, συγκαλύπτοντας και διαστρεβλώνοντας τις αμέτρητες αστοχίες και τα πολλά εγκληματικά λάθη, με αισθητική που πολλές φορές προκαλούσε την οργή του σκεπτόμενου τμήματος της κοινωνίας μας.
Όλα αυτά φυσικά απευθυνόταν σε μια κοινωνία, που κατά τα άλλα «απεχθάνεται» αυτή τη δημοσιογραφία και δεν την πιστεύει. Το αποτέλεσμα φανέρωσε το μέγεθος της υποκρισίας, αφού έγινε καθαρό ότι άλλα ήταν τελικά τα κριτήρια που οδήγησαν σε αυτό.
Το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές έδωσε και μια άλλη διάσταση στην ερμηνεία του αποτελέσματος που μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ιστορική νομοτέλεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως μετεξελίχθηκε στα χρόνια της χρεωκοπίας, απεδείχθη ένα υποπροϊόν αυτής της κρίσης, χωρίς βαθιές κοινωνικές αναφορές, αλλά και εμπόδιο κατανόησης των αιτιών της κρίσης. Με λίγα λόγια μια πολιτική φούσκα που έσκασε παράγοντας θόρυβο, πολύ θόρυβο, αφού όπως ξέρουμε οι άδειοι τενεκέδες κάνουν φασαρία, όχι οι γεμάτοι.
Σήμερα όμως έχουμε μια νέα πραγματικότητα και τα πράγματα άλλαξαν. Η ΝΔ δεν έχει πλέον το «σκιάχτρο» του ΣΥΡΙΖΑ για να φοβερίζει τον κόσμο και ο ΣΥΡΙΖΑ όσο θόρυβο και να παράγει δεν έχει ακροατήριο.. κάτι σαν τα «έφαγε ο λύκος τα πρόβατα». Από αυτό το σημείο όμως έως να του να δηλώνει με αλαζονεία ο αρχηγός της ΝΔ ότι αυτοί θα είναι και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση του εαυτού τους υπάρχει έλλειμμα δημοκρατικής αντίληψης, εξαιρετικά επικίνδυνης για τον τόπο.
Τα τελευταία χρόνια η πατρίδα μας βιώνει μια βαθιά δομική κρίση που μπορεί να αποτυπωθεί με την ανάλυση ενός μεγάλου Ιταλού διανοητή (Α. Γκράμσι). Όταν το παλιό ακόμη δεν έχει πεθάνει και το καινούργιο ακόμη δεν έχει επικρατήσει, αυτή η περίοδος είναι η «περίοδος των τεράτων». Ως τέτοια λοιπόν μπορούμε άνετα να ορίσουμε το χρονικό διάστημα από το ξέσπασμα της κρίσης (κοινωνικής και οικονομικής) έως και τις πρόσφατες εκλογές. Με αυτή την οπτική μπορούμε ακόμη να ερμηνεύσουμε και την «πληθωρική» παρουσία διαφόρων κομματιδίων που επιχείρησαν και συνεχίζουν να επιχειρούν να εισέλθουν στο πολιτικό πεδίο με… στόχο να.. σώσουν την πατρίδα. Σούργελα όλων των ειδών. Είχαμε τους ΑΝΕΛ, τον Λεβέντη, τον Βαρουφάκη, πιθανώς θα έχουμε την Κωνσταντοπούλου, τον Βελόπουλο, κάτι ψεκασμένους δήθεν χριστιανούς και πάει λέγοντας.
Σύντομα όμως το πολιτικό σύστημα θα ισορροπήσει και θα αντιπροσωπεύσει κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις με υπαρκτές διαφορές και φιλοσοφίες στη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ με την ιστορική διαδρομή του και τις βαθιές κοινωνικές ρίζες θα είναι ο καταλύτης αυτών των εξελίξεων. Το ΠΑΣΟΚ αντιπροσωπεύει σήμερα τις κοινωνικές δυνάμεις της λογικής, της σοβαρότητας και της ευθύνης. Δεν παράγει θόρυβο, ούτε υπόσχεται «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Καταθέτει προτάσεις, στηρίζει λύσεις προς όφελος των πολλών, εγγυάται τους δημοκρατικούς θεσμούς, αποτελεί κρίσιμο πυλώνα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Απαλλαγμένο από τα βαρίδια του παρελθόντος, με φρέσκα πρόσωπα και ιδέες αποτελεί την προβολή ενός φωτεινού μέλλοντος για την πατρίδα μας.
Την Κυριακή η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ θα σημαίνει ότι μπορούμε και πάλι να ονειρευτούμε για τον τόπο που αγαπάμε και θέλουμε να ζούμε. Την Κυριακή γυρίζουμε σελίδα και με ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ ατενίζουμε το μέλλον με ελπίδα και αισιοδοξία.
(Υ.Γ. Ομολογώ ότι την παρακάτω αναφορά θα ήθελα πολύ να την αποφύγω όμως θεωρώ ότι θα ήταν πολιτική λιγοψυχία που προσωπικά δεν με αντιπροσωπεύει. Υπήρξαν δυστυχώς στην Ημαθία πρόσωπα που έγιναν νοματαίοι στο όνομα του ΠΑΣΟΚ. Στην πορεία οι ίδιοι θεώρησαν ότι συνομιλούν με την Ιστορία και μέτρησαν το μπόι τους με την σκιά τους. Τράβηξαν το δρόμο τους. Στο καλό και να μη μας γράφουν. Όσοι επέλεξαν την προσωπική τους πολιτική επιβίωση, «μικροί» ή «μεγάλοι» ούτως ή άλλως δεν ταιριάζουν στο σημερινό ΠΑΣΟΚ. Γιατί τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Όλα τα άλλα είναι να είχαμε να λέγαμε.
