Τέταρτη μέρα σήμερα από την τραγωδία των Τεμπών και το επίσημο τριήμερο πένθος, που έληξε, δεν έχει καμιά σχέση με το πένθος ενός ολόκληρου λαού, που όχι μόνο πενθεί αλλά και οργίζεται όσο ποτέ.
Γιατί δεν είναι ένα γεγονός που δεν μπορούσε να αποφευχθεί, όπως μια φυσική καταστροφή, που κάποιες φορές μας βρίσκει αδύναμους να της αντισταθούμε. Εδώ οι ευθύνες είναι ολοφάνερες και στο βωμό της ανευθυνότητας και του κέρδους θυσιάζονται άνθρωποι κι ανάμεσά τους νέα παιδιά.
Άγγελοι ονομάστηκαν οι δυο νέοι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας που χάθηκαν πρόσφατα, και μάλιστα ήρωες που θυσιάστηκαν στο βωμό της πατρίδας. Πόσο τα αεροπλάνα που αγοράζονται από δεύτερο χέρι μπορούν να προστατέψουν τους αγγέλους, έχει διερευνηθεί;
Και πάλι άγγελοι χάθηκαν ξημερώνοντας η πρώτη μέρα της άνοιξης. Σαν κεραυνός έπεσε στα κεφάλια μας η είδηση. Ασύλληπτο!…
Τώρα πια όλα έχουν ειπωθεί. Η ευθύνη του ενός ευδιάκριτη, η ευθύνη των πολλών στο τραπέζι. Ποιοι, γιατί, πόσοι και πόσο μακριά φτάνει αυτή η ευθύνη που καταδικάζει τα παιδιά μας κι εμάς…
Οι γέροντές μας με τις πενιχρές συντάξεις τους δεν βρίσκουν θέσεις στα νοσοκομεία και δεν μπορούν να πληρώσουν τις κλινικές, η μέση ηλικία και οι νέοι μας αγωνίζονται με τον μικρότερο μισθό , όταν είναι τυχεροί και βρίσκουν δουλειά, για να επιβιώσουν. Και μας μιλούν για ανάπτυξη!
Και τώρα έρχεται και η μετακίνηση, η πιο ασφαλής υποτίθεται μετακίνηση, αυτή με το τρένο, να γίνει λαιμητόμος ενός λαού που πεθαίνει αργά.
Τα “γιατί” των ανθρώπων που έχασαν τους αγαπημένους τους αυτήν τη φορά δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα. Το θέμα είναι να γίνει η δική τους αναγκαιότητα και δική μας.
Όχι πια άλλοι άγγελοι!!!
far
………………….
