Και πώς να μη συμβούν όσα συνέβησαν χθες και σήμερα με τον τρελό καρνάβαλο, όταν για τρία ολόκληρα χρόνια ο κόσμος ήταν κυριολεκτικά έγκλειστος με τον τρόμο της πανδημίας να βαραίνει πάνω του αφόρητα;
Παρακολουθώντας από την τηλεόραση το ξέσπασμα της χαράς, την ανάγκη για γλέντι, τα χρώματα, τα φώτα, τη μουσική, την παρέλαση, πώς θα μπορούσε κανείς να πει πως κάτι τέτοιο δεν ήταν αναγκαίο; Φυσικά και ήταν! Και πόση χαρά δεν έδωσε όχι μόνο στους επισκέπτες των πόλεων που ετοίμαζαν μήνες το καρναβάλι τους αλλά και στην Αγορά που περίμενε πώς και πώς καλύτερες μέρες…
Πέρα όμως από όλα αυτά τα θετικά, αν σκεφτεί κανείς πώς γιορτάζεται τα τελευταία χρόνια το Καρναβάλι, (και δεν μιλάμε βέβαια για τους “Γενίτσαρους και τις Μπούλες” της Νάουσας, για ένα έθιμο που είναι δρώμενο ιστορικής βαρύτητας, μια πραγματική ιεροτελεστία), αλλά για τα περισσότερα άλλα καρναβάλια, θα δούμε πόσο έχουμε επηρεαστεί από τους ξένους και μάλιστα από τις βραζιλιάνικες παρελάσεις.
Σίγουρα οι παρελάσεις είναι φαντασμαγορικές, αλλά χάθηκε ο χαρακτήρας, ο ουσιαστικός χαρακτήρας του καρνάβαλου, που βασιζόταν μεν στο θέαμα, αλλά κατέθετε και την παρουσία του μέσα από τη σάτιρα.
Στην Πάτρα, που εντυπωσίασε η παρέλαση και το πλήθος του κόσμου, ακούσαμε πως από χθες τα μπουκάλια από το αλκοόλ μαζεύονταν συνέχεια σε σωρούς, πεταγμένα στους δρόμους, από τα συνεργεία του Δήμου και πως τα νοσοκομεία δεν προλάβαιναν τα περιστατικά μέθης, ή αντιμετώπιζαν μέχρι και κρίσεις πανικού.
Ακόμη και ναρκωτικά διακινήθηκαν σε μεγάλο βαθμό στους καρναβαλιστές από επιτήδειους, (κοκαΐνη, κάνναβη και έκσταση!), προκειμένου να γλεντήσουν οι νέοι καλύτερα! Ένας μάλιστα πήδηξε χθες από μπαλκόνι υπό την επήρεια ουσίας!
Τελικά τι είναι γλέντι, τι είναι παράδοση; Πόσο η παγκοσμιοποίηση έχει περάσει στις ζωές μας;
Ένα το “συν”. Ο κόσμος έχει ανάγκη να διασκεδάσει, να ξεχάσει τις καθημερινές του δυσκολίες. Πολλά όμως τα “πλην” αυτής της διασκέδασης.
far
