Όλα είναι στη θέση τους.
Όπως τα άφησες…
Το θλιμμένο δωμάτιο,
το τραπέζι με τις δυο καρέκλες,
το μεταλλικό κρεβάτι στη γωνία
(άδεια και κρύα η μεριά σου)
το κομοδίνο με το ανοιχτό βιβλίο
που δεν τέλειωσες ποτέ…
Όλα είναι στη θέση τους.
Όπως τα άφησες.
Ίδια, όπως πάντα, χρόνια τώρα…
Απόψε, όμως, ένα νυχτοπούλι
επιμένει μονότονα.
Η μάνα έλεγε
πως αυτό σημαίνει θάνατος,
γινόταν πολύ ανήσυχη
και την άλλη μέρα
ρωτούσε με αγωνία στη γειτονιά
αν πέθανε κανείς.
Γελούσα, θυμάμαι, τότε
με τις προλήψεις της…
Όλα είναι στη θέση τους.
Αν θελήσεις να γυρίσεις
να τα βρεις όπως τ’ άφησες.
Εγώ μόνο θα λείπω…
Κοίτα που τελικά η μάνα
είχε δίκιο για τα νυχτοπούλια!
(21/3/2022)
Δημήτρης Βαλαής
Δάσκαλος, Νάουσα
