“Χειρουργώντας την Ομορφιά: Η Χειρουργική της Ψυχής” / γράφει ο Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης
Όλοι θέλουμε να είμαστε όσο πιο Όμορφοι γίνεται, και να περιβαλλόμαστε από Όμορφους ανθρώπους, και να φοράμε όμορφα ρούχα, και να μένουμε σε όμορφα σπίτια, και να κατοικούμε σε όμορφους τόπους. Όμως, όταν μιλάμε για ανθρώπους, τί εννοούμε όταν λέμε “Ομορφιά”, και πού κατοικεί; Στο πρόσωπο; Στο σώμα; Στην ψυχή; Ή μήπως, στην Aρμονία σώματος και ψυχής;
Όταν κάτι δεν αλλάζει, όπως πχ το ύψος και η ηλικία, πρέπει να το αποδεχόμαστε και να μη γίνεται αιτία να αισθανόμαστε δυστυχισμένοι. Δεν είναι όμως άδικο να υποφέρει η ψυχή για μιάν ατέλεια στο σώμα που μπορεί να διορθωθεί, χωρίς να μπαίνει σε κίνδυνο η ζωή του ατόμου, και χωρίς υπερβολικό “κόστος”;
Η πλαστική χειρουργική, η χειρουργική της Ομορφιάς, δεν είναι τόσο χειρουργική του σώματος, όσο είναι χειρουργική της ψυχής.
Τι είναι Ομορφιά; 100% αντικειμενική απάντηση, δεν υπάρχει! Γι’ αυτό και η πρώτη μου ερώτηση στους ασθενείς μου είναι «τί σας απασχολεί». Η απάντηση “εσείς θα μού πείτε, Γιατρέ” δε μού φτάνει. Πρέπει ο ίδιος ο ασθενής να έχει εντοπίσει το πρόβλημα και να μού μιλήσει γι’ αυτό.
Το επόμενο βήμα, είναι η ιεράρχηση των προβλημάτων: Για πολλούς λόγους, τόσο ιατρικούς, όσο και πρακτικούς (οικονομικούς), δεν είναι δυνατόν να διορθωθούν ταυτόχρονα όλα όσα θα θέλαμε.
Για τους ίδιους λόγους, όταν ένας ασθενής με καθαρά αισθητικό πρόβλημα με ρωτάει αν “πρέπει” να το διορθώσει, του απαντώ με απόλυτη ειλικρίνεια: «Δεν είναι σωστό ν’ αποφασίσω εγώ για εσάς. Αισθάνεστε όμορφα όταν κοιτάζετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη; Αν όχι, τότε ναι, πρέπει να το διορθώσουμε».
Τι είναι, όμως, αυτό το “κάτι” που συνήθως μάς απασχολεί, σε σχέση με την Εικόνα μας;
Είναι καταρχήν κάποιες συγγενείς (εκ γενετής) δυσμορφίες ή/και αισθητικές ατέλειες, όπως ένας μεγάλος σπίλος (ελιά), ένα αιμαγγείωμα, μια δύσμορφη μύτη, ή απλά μια μύτη που δεν ταιριάζει με το υπόλοιπο πρόσωπο, ένα πολύ μικρό ή υπερβολικά μεγάλο στήθος, ένα “αφύσικα” μεγάλο στήθος σε ένα αγόρι ή σε έναν ενήλικο άντρα, ένα δύσμορφο πηγούνι, πεταχτά αυτιά, και γενικά οποιαδήποτε ασυμμετρία ή άλλη ανωμαλία στη διάπλαση του σώματος. Πρόκειται για ατέλειες άλλοτε μεγάλες κι άλλοτε μικρές, που όμως μπορεί να καταρρακώνουν την αυτοπεποίθησή μας και να μάς στεναχωρούν, πολλές φορές δυσανάλογα με τη σοβαρότητά τους. Μπορεί επίσης να δίνουν βάση σε σχόλια και πειράγματα, με όλες τις ψυχολογικές συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό σε παιδιά, εφήβους, και νεαρούς ενήλικες. Αν αυτά τα προβλήματα δεν διορθωθούν ποτέ, μάς στεναχωρούν σε όλη μας τη ζωή.
Βέβαια, ο συνηθέστερος εχθρός που καλούμαι να αντιμετωπίσω καθημερινά ως Ειδικός Πλαστικός Χειρουργός, είναι ο αμείλικτος Χρόνος και τα σημάδια του.
Όσο “όμορφα” και να γερνάει κανείς, όπως η εικονιζόμενη υπέροχη Κυρία Βανέσσα Ρέντγκρειβ στα 79 της χρόνια, είναι πιθανόν να τον/την απασχολούν κάποια ζητήματα: ρυτίδες έκφρασης που όλο και βαθαίνουν• δέρμα θαμπό και κουρασμένο, ουλές και σημάδια, συνήθως από ακμή• πρόσωπο δυστροφικό, με δέρμα θαμπό, χαλαρό, και “κρεμασμένο”, με τα ζυγωματικά και τα μάγουλα να έχουν “αδειάσει”, και τον όγκο να έχει κατεβεί στις ρινοπαρειακές και στο περίγραμμα της γνάθου• συσσώρευση λίπους σε ανεπιθύμητα σημεία, όπως κάτω από το σαγόνι (διπλοσάγονα)’ βαριές ”σακκούλες” στα βλέφαρα, που είναι το “κλειδί “ της εμφάνισής μας, και η χαλάρωσή τους ανεβάζει κατά μερικές δεκαετίες την ηλικία μας• ατροφικό ή υπερτροφικό στήθος, με τάση προς πτώση• χαλαρό δέρμα σε διάφορα σημεία του σώματος, ειδικά μετά από έντονες αυξομειώσεις βάρους• τοπικό πάχος, στα γνωστά επίμαχα σημεία, που συνήθως είναι τα “ψωμάκια” για τις γυναίκες, και η κοιλιά για τους άντρες• ανεπιθύμητη τριχοφυΐα- και πολλά άλλα.
Για όλα αυτά τα προβλήματα υπάρχουν σήμερα ικανοποιητικές λύσεις, δοκιμασμένες και ασφαλείς, όταν εφαρμόζονται από έναν εξειδικευμένο και ευσυνείδητο Ιατρό, με σεβασμό στις Αρχές της Ιατρικής και της Χειρουργικής. Γιατί να μην τις εκμεταλλευτούμε, αν συντρέχουν δύο βασικές προϋποθέσεις:
Πρώτον, το πρόβλημα πρέπει να είναι υπαρκτό, και όχι φανταστικό (καθαρά ψυχολογικό), γιατί τότε η τυχόν παρέμβαση του χειρουργού ξεπερνά τα όρια της Ιατρικής Δεοντολογίας, και δυστυχώς δεν μπορεί παρά να βλάψει τον ασθενή. Ο Καθηγητής μου στη Γαλλία Jacques Baudet έλεγε: «πριν μάθετε να χειρουργείτε, πρέπει να μάθετε ποιον ΔΕΝ θα χειρουργείτε»…
Δεύτερον, το συνολικό «κόστος» της παρέμβασης δεν πρέπει να είναι δυσανάλογο με το πρόβλημα. Στην έννοια κόστος περιλαμβάνεται και ο κίνδυνος, που πάντα υπάρχει σε μια χειρουργική επέμβαση, κι ας είναι συνήθως πολύ μικρός.
Τέλος είναι λάθος να προχωρήσουμε σε μιαν αισθητική επέμβαση για να ικανοποιήσουμε τον σύντροφό μας, τα παιδιά μας, τον κοινωνικό μας περίγυρο. Εξίσου σοβαρό λάθος είναι και να ΜΗΝ διορθώσουμε μιαν ατέλεια που μάς απασχολεί, εξαιτίας του φόβου για τα σχόλια των άλλων.
Όταν λοιπόν κάτι υπαρκτό μάς ενοχλεί, και αυτό το “κάτι” διορθώνεται, πρέπει να το διορθώνουμε! Γιατί η χαρά και η τόνωση της αυτοπεποίθησης που νιώθουμε μετά είναι ανεκτίμητες. Γιατί η πλαστική χειρουργική, είναι η χειρουργική της Ψυχής…
Δρ Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης
Πλαστικός Χειρουργός
www.artsurgery.gr
