Με έκπληξη φτάνουν στα αυτιά μου τις τελευταίες ημέρες σχόλια και κείμενα σχετικά με τη φετινή εκδήλωση του ΚΕΜΑΕΔ, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα αναπηρίας. Σχόλια που έχουν να κάνουν με μία πρωτοφανή προκατάληψη απέναντι στην συμμετοχή γνωστού λαϊκού τραγουδιστή, που θα συμπράξει επί σκηνής με τα παιδιά.
Λυπάμαι που στο άκουσμα και μόνο του ονόματος ενός ανθρώπου που, στη μεταξύ μας επικοινωνία, έχει δώσει μέχρι τώρα εξαιρετικά δείγματα ευγένειας και προθυμίας, έχει δημιουργηθεί τέτοιος θόρυβος και έχουν εκφραστεί τόσα υποτιμητικά και απαξιωτικά σχόλια.
Αρχικά, πέρα από εμάς τους συντελεστές της εκδήλωσης, κανείς από το κοινό δε γνωρίζει τι έχει ζητηθεί από τον προσκεκλημένο να κάνει επί σκηνής. Και που, φυσικά, δεν έχει καμία σχέση με το πρόγραμμα που παρουσιάζει στο χώρο της εργασίας του. Οι διοργανωτές της εκδήλωσης , ωφελούμενοι , προσωπικό και διοίκηση του Κέντρου Μέριμνας, αλλά και εμείς οι καλλιτέχνες και δάσκαλοι του θεάτρου, του χορού και της μουσικής, είμαστε γνωστοί στο κοινό της πόλης. Όχι μόνο για τη συμμετοχή μας στην συγκεκριμένη δράση κάθε χρόνο, αλλά και για πολυάριθμες ακόμη συνεργασίες μας με όλους τους φορείς της περιοχής μας και επί πολλά χρόνια.
Προσωπικά δεν επιτρέπω σε κανέναν να αμφισβητεί την πρόθεσή μου για συνεχή βελτίωση και πρόοδο των μαθητών μου. Μικρών και μεγάλων. Δεν έχω δώσει ποτέ το δικαίωμα σε κανέναν να θεωρήσει ότι δεν προστατεύω και δεν αντιμετωπίζω με σοβαρότητα τους ανθρώπους που διδάσκω και φροντίζω για την καλλιτεχνική τους έκφραση δημοσίως.
Έχω πληρώσει πάρα πολύ ακριβά την στάση μου να πρεσβεύω με πάθος αυτά που θεωρώ δίκαια για το αντικείμενο μου και την κοινωνία στην οποία ζω και δραστηριοποιούμαι. Μου φαίνεται αδιανόητη και υπερβολική η οξεία κριτική για μια εκδήλωση, που ακόμη δεν έχει πραγματοποιηθεί . Μια μερίδα συμπολιτών μας να θεωρεί πως η παρουσία ενός ανθρώπου στη σκηνή θα μιάνει το Χώρο Τεχνών.
Κύριοι, οι αίθουσες και οι σκηνές δεν είναι ξύλα και μπετόν. Τη σκηνή την φτιάχνουν οι άνθρωποι, που ανεβαίνουν σ’ αυτή για να καταθέσουν την αλήθεια τους. Και τα παιδιά του Κέντρου Μέριμνας είναι οι Πρωταγωνιστές στη γιορτή της διαφορετικότητας και της αποδοχής . Από κοντά και όσοι τα βοηθούν να γιορτάσουν την μέρα τους. Τα ίδια έχουν τόση αλήθεια, τόση δύναμη και τόση χαρά, όταν είναι στο σανίδι, που επισκιάζουν κάθε άλλον άνθρωπο που είναι δίπλα τους. Με τον υπέροχα μαγικό τρόπο τους Εκείνα καθοδηγούν τους ανθρώπους που είναι εκεί για να τους βοηθήσουν να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους.
Χορευτές, μέλη της παιδικής χορωδίας, έφηβοι ηθοποιοί του ΔΗΠΕΘΕ και φυσικά ο ευγενικός μας καλεσμένος θα είναι στη σκηνή, για να διαδηλώσουν με τον τρόπο τους την αποδοχή. Μακριά από εμάς απόλυτες θέσεις, γενικότητες και αφορισμοί, που θυμίζουν σκοτεινές εποχές.
Ως δασκάλα, μου είναι αδιανόητο να δεχτώ πως δε δίνουμε σε έναν άνθρωπο την δυνατότητα να μας παρουσιάσει μία άλλη του πλευρά, βάζοντάς ταμπέλες. Αν δεχτώ κάτι τέτοιο, θα ακυρώσω την ιδιότητα μου και θα χάσω την ελπίδα μου για έναν καλύτερο κόσμο.
Κύριοι , εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο. Αυτό κάνουμε πάντα και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε ως δάσκαλοι και ως καλλιτέχνες.
Ελένη Αναγνώστου
(ΥΓ: Επισυνάπτω κείμενο σχετικό με όσα ειπώθηκαν παραπάνω)
………………………..
Όταν μου το είπαν θεώρησα ότι μου κάνουν πλάκα … ο Γονίδης στο Χώρο Τεχνών … και όμως αγαπητοί μου είναι αλήθεια, θα τραγουδήσει στο Χώρο Τεχνών … είναι η νέα ματιά στον πολιτισμό που λέγαμε … τώρα θα μου πείτε το ρεπερτόριο του σηκώνει και κανά ποτάκι … μη σας πάρω στο λαιμό μου, ρωτήστε … μπορεί και να υπάρχει σχετική πρόβλεψη.
Και όσοι θυμούνται τα πιο παλιά θα πουν και με το δίκαιο τους … εσύ τι μιλάς … ξέχασες ότι ο Μαζωνάκης τραγούδησε στο Χώρο Τεχνών όσο ήσουν εκεί … ναι δεν το ξεχνώ … αλλά άντε να πείσεις τους πολιτικούς να πουν όχι στην Μητρόπολη που μας τον φόρτωσε … και βρέθηκα μόνος, στην προσπάθεια μου να μην εγκριθεί εκείνη η συναυλία, εγώ και το όχι μου.
Ακόμα θυμάμαι εκείνη τη μέρα … από νωρίς στο σπίτι και δε σήκωνα τηλέφωνα από ντροπή … άραγε θα κρυφτεί κανείς στην περίπτωση Γονίδη … σιγά που θα κρυφτεί … από κοντά και καμαρωτά και στις αφίσες ΚΕΠΑ και ΔΗΠΕΘΕ.
Τώρα θα μου πείτε, ρε λεβέντη εμείς γουστάρουμε Γονίδη … συμφωνώ, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα … αλλά όποιος γουστάρει Γονίδη ας πάει στο μαγαζί που τραγουδά, να ρίξει καμιά γύρα, κανά λουλουδικό, να χαρεί τα “μπαλέτα” που τον σιγοντάρουν και γενικά ότι τραβά η ψυχή του … αλλά στο Χώρο Τεχνών … εκτός και αν για όλα αυτά το ξαναλέω υπάρχει πρόβλεψη … μη σας πάρω στο λαιμό μου.
Να φανταστώ ότι όταν κάποιοι πάλευαν για να γίνει ο χώρος δεν είχαν κάτι τέτοιο στο μυαλό τους … ας όψονται οι εκλογές και το βαρέλι δεν έχει πάτο όσο πάμε προς τα εκεί.
Φιλανθρωπικός ο σκοπός θα πείτε … ναι να βοηθήσουμε, αλλά εκεί στο ΚΕΜΑΕΔ πιστεύουν ότι αυτό είναι πολιτιστική εκδήλωση ;
Ας με θεωρήσετε περίεργο, ασυντόνιστο, αγύριστο κεφάλι, οπισθοδρομικό, σνομπ κλπ κλπ, αλλά ας μη το χαρακτηρίσω όλο αυτό, γιατί θα σας στεναχωρήσω … και απορώ γιατί δε το κάνατε σε κανένα μαγαζί
Που είσαι Γιαννόπουλε … η δικαίωση σου άργησε, αλλά ήρθε … όταν περί σκυλάδικων ο λόγος, μας έστειλε όλους αδιάβαστους με εκείνο το απίστευτο “δεν είναι σκυλάδικα, προσφέρουν εργασία … είναι πολιτιστικά κέντρα” … ναι ρε Γιαννόπουλε, είχες δίκαιο !
Άντε και στο Ηρώδειο!
Γιάννης Καμπούρης
