Πλήθος τα ρεπορτάζ για το δράμα των Ουκρανών προσφυγόπουλων. Πάντα επενδυμένα με την ανάλογη δραματική μουσική. Τηλεαστέρες τύπου Παγώνη οι ομογενείς στη Μαριούπολη, κάθε μέρα στα κανάλια. Μερικοί έχουν ανοίξει και λογαριασμούς και συγκεντρώνουν μετρητά.
Βαθιά υποκριτικό το δράμα των ρεπόρτερ, το κλάμα των παρουσιαστριών και η συγκίνηση των ειδικών. Τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος.
Είναι γεγονός ότι η Ουκρανία είναι πιο κοντά στη γειτονιά μας απ’ ότι η Υεμένη και η Συρία και σε ένα βαθμό είναι λογικό να υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Όμως η αξία της ανθρώπινης ζωής στην Ουκρανία δεν είναι υψηλότερη από αυτή στην Υεμένη. Οι χαμένες ζωές, τα νεκρά παιδιά και οι ξεκληρισμένες οικογένειες είναι παντού ίδιες. Η δυστυχία δεν γνωρίζει φυλή, χρώμα δέρματος, θρησκεία κλπ.
Ξαφνικά όλοι κόπτονται για τους νεκρούς στην Ουκρανία. Εκεί φταίει ο κακός Πούτιν, ο ανισόρροπος, ο μοχθηρός που τα έχει χαμένα από τα στεροεϊδή και άλλες μπούρδες. Βολεύει άλλωστε η δαιμονοποίηση.
Όταν όμως ο επιτιθέμενος είναι πελάτης και μάλιστα πλούσιος και φιλοξενεί και τίποτα αμερικανικές βάσεις, λέγε με Σαουδική Αραβία, τότε τα εγκλήματα τα αγνοούμε. Για να γίνει αντιληπτό μέγεθος της τραγωδίας, ο πόλεμος στην Υεμένη μετρά 233.000 νεκρούς εκ των οποίων 10.000 παιδιά.
Γι’ αυτά τα αγγελούδια ούτε ένα δάκρυ. Ούτε ρεπορτάζ, ούτε απεσταλμένοι, ούτε κανείς νοιάζεται. Όπως και για τους πνιγμένους στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Γι’ αυτούς σταματήσαμε να πονάμε όταν ξεκίνησαν να πεθαίνουν στην αυλή μας. Αν πέθαιναν στις πατρίδες τους, μπορεί να ασχολούμασταν λίγο. Αλλά να πνίγονται στις θάλασσές μας δεν θέλουμε.
Και μην πει κανείς τίποτα μπούρδες ότι είμαστε με τον αμυνόμενο που έχει το δίκιο με το μέρος του, γιατί όσοι φωνάζουν χωρίς να γνωρίζουν, μπορεί να βρεθούν προ εκπλήξεως.
Ούτε στην Ουκρανία υπάρχουν μόνο αγνοί υπερασπιστές αλλά και νεοναζί φασίστες όπως το τάγμα του Αζόφ, ο Δεξιός Τομέας και άλλα «ανθοδοχεία».
Σαν τότε που ο σφαγέας της Σερμπρένιτσα Ράτκο Μλάντιτς εμφανιζόταν στα ελληνικά ΜΜΜ σαν φιλέλληνας ήρωας που προκαλούσε συγκίνηση. Τα χέρια του όμως ήταν βουτηγμένα στο αίμα.
