“Γιατί ξεκίνησαν εν μέσω πολέμου οι ρωσο-ουκρανικές διαπραγματεύσεις” γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας
Παρά το γεγονός ότι οι ρωσικές δυνάμεις έχουν εισβάλει στην Ουκρανία και οι μάχες συνεχίζονται, η κυβέρνηση Ζελένσκι αποδέχτηκε την ρωσική πρόσκληση για διαπραγματεύσεις στο όχι ουδέτερο έδαφος της Λευκορωσίας.
Αν και κανείς δεν μπορεί να έχει σαφή εικόνα για το πως ακριβώς εξελίσσονται τα πράγματα στα πεδία των μαχών (καθώς είναι γνωστό «το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια») η προσέλευση των Ουκρανών στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων οδηγεί στο βάσιμο συμπέρασμα ότι οι ρωσικές δυνάμεις μάλλον έχουν πετύχει μεγάλο (αν όχι ολόκληρο) τμήμα των στόχων τους στο πεδίο.
Κατ αρχήν είναι επιβεβαιωμένο ότι η πρωτεύουσα της Ουκρανίας (Κίεβο) βρίσκεται μέσα στον ασφυκτικό κλοιό των ρωσικών δυνάμεων. Το ίδιο σε γενικές γραμμές ισχύει και για άλλες πόλεις και περιοχές στρατηγικής σημασίας της Ουκρανίας όπου οι ρωσικές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει ισχυρά προγεφυρώματα δημιουργώντας συνθήκες εφοδιαστικής ασφυξίας για τους Ουκρανούς.
Η εικόνα γίνεται ακόμη πιο καθαρή αν λάβουμε υπόψη και την τελευταία ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου άμυνας που λέει ότι οι ρωσικές δυνάμεις προσφέρουν ασφαλή διάδρομο εξόδου των αμάχων από το Κίεβο.
Υπό αυτές τις συνθήκες είναι προφανές ότι η ουκρανική κυβέρνηση «σύρθηκε» στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υπό την πίεση των ρωσικών όπλων. Αυτά (τα ρωσικά όπλα) θα είναι τελικά και ο καταλύτης των διπλωματικών/πολιτικών εξελίξεων.
Η «μάχη της Ουκρανίας» ωστόσο δεν αφορά μόνο τη σύγκρουση των Ρωσικών με τις Ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις. Η κινητοποίηση της Δύσης (ΗΠΑ-ΕΕ- ΝΑΤΟ) εναντίον της Ρωσίας είναι πρωτοφανής (κατά κύριο λόγο σε οικονομικό επίπεδο) που μπορεί να μην επηρεάζει άμεσα τις εξελίξεις στο πεδίο της μάχης αλλά είναι πιθανό να καθορίσει τις ουκρανορωσικές συνομιλίες.
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι διαπραγματεύσεις αν και όταν ολοκληρωθούν δεν μπορούν παρά να λάβουν υπόψη τους την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο πεδίο από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Ως εκ τούτου τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι:
1.Είναι σε θέση οι Ουκρανικές δυνάμεις να πετύχουν νίκη εκδιώκοντας τους Ρώσους εισβολείς;
2.Πόσο χρόνο χρειάζονται οι ρωσικές δυνάμεις για να εξαντλήσουν κάθε απόθεμα δύναμης αντίστασης του Ουκρανικού στρατού;
3 Μπορεί ο δυτικός εφοδιασμός των Ουκρανών με πολεμικό υλικό να φτάσει εντός της Ουκρανίας και να αλλάξει τα δεδομένα που ήδη έχουν δημιουργηθεί στο πεδίο;
4. Τέλος, για πόσο χρόνο αντέχει η Μόσχα να διαχειριστεί (στρατιωτικά, οικονομικά, διπλωματικά) μια τέτοια αιματηρή εκκρεμότητα την οποία η ίδια δημιούργησε και τις συνέπειές της (αναζωπύρωση και συσπείρωση του ευρωατλαντισμού);
Από τον τρόπο που θα απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα εξαρτάται και ο τρόπος που θα «επιλυθεί» το Ουκρανικό ζήτημα αλλά και (το κυριότερο) πως θα αρχίσει να επανα-διαμορφώνεται η παγκόσμια ισορροπία.
