Νυχτερινός απόπλους: “Ο καημός της φυσαρμόνικας” | Γιώργος Σταυριανός – Μαρία Δημητριάδη
Όνειρο που φεύγει είναι η ζωή
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.
Έρχεσαι πάντα το βράδυ, μελαγχολικά
σαν το στερνό το τρένο του χειμώνα
η καρδιά μου χιονισμένη, στέπα ερημική
προσμένει τον καημό σου και σε καρτερεί.
Όνειρο που φεύγει ειν’ η ζωή
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.
Έρχεσαι και δε σωπαίνεις
μέσα από τη στάχτη μια φωτιά γυρεύεις
κι όλο φεύγεις
τριγυρνάς μέσα στη νύχτα φάντασμα ωχρό
της προσμονής μου μαύρο πουλί ερημικό.
Κι όπως έρχεσαι έτσι φεύγεις
έτσι απρόσμενα αγαπάς
μισείς ξεχνάς, πλάνες μαζεύεις
μα η καρδιά μου χιονισμένη, στέπα ερημική
προσμένει τον καημό σου
πάντα καρτερεί.
Όνειρο που φεύγει είναι η ζωή
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ…
————–
Μουσική, στίχοι: Γιώργος Σταυριανός.
Ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη
Aπό το δίσκο: έρημη πόλη.
