“Δίνοντας τη σκυτάλη στο 2022…” γράφει η Νικολέτα Θάνου
Ο κόσμος μας έχει ανάγκη από ριζικές αλλαγές, έχει ανάγκη από την εμβύθιση στα έγκατα της ύπαρξης και την άντληση των στοιχείων εκείνων που θα αναζωογονήσουν τη σκέψη, το πνεύμα, το οποίο βαλτώνει σε μια άνευ προηγουμένου παρακμή.
—————————
Νικολέτα Θάνου*
Το 2021 ήταν η χρονιά που βιώσαμε τη φρίκη της επανάληψης αλλά και τη φρίκη του καινούργιου σε πολλά επίπεδα. Μια χρονιά στον απόηχο του 2020, με τη διαφορά ότι σημειώθηκε μία αμυδρή ανασύνταξη δυνάμεων και ανακυκλώθηκε η ελπίδα της κανονικότητας η οποία, ωστόσο, κυκλοφορούσε ανάμεσά μας καρατομημένη. Μια αίσθηση ελευθερίας συνοδευόμενη από τη δύσπνοια της αλλοπρόσαλλης εποχής που δε συγχωρεί χαμόγελα ούτε επιτρέπει υπερβάσεις . Υπερβάσεις σκέψης ή δράσης.
Ωστόσο , πήραμε ανάσες , έστω και υποστηριζόμενες μηχανικά, έστω και εισπνέοντας λαίμαργα το οξυγόνο μιας μιντιακής πραγματικότητας που μας υπενθύμιζε ανά τακτά χρονικά διαστήματα την αποκρουστική πλευρά της ζωής μέσα από βιασμούς , γυναικοκτονίες, υποκινούμενες ή μη αυτοκτονίες, ηλεκτρονικούς εκφοβισμούς, πατροναρισμένες πολιτικές συμπεριφορές, νοσηρές εξάρσεις της κοινωνίας και όλα αυτά τα οδυνηρά «καινούργια» που μας κληροδότησε η μποτοξαρισμένη νέα ηθική της γηραιάς ευρωπαϊκής δυναστείας με θυρεό της το ανθρωπιστικό και ηθικό έλλειμμα. Ένας ανθρωπισμός σε αναζήτηση, καθώς η εκπαίδευση έχει ενισχυθεί σε εύρος έχει χάσει όμως σημαντικά σε βάθος. Κοντολογίς, έχουμε στομώσει ηθικά, έχουμε ξεφτίσει εθνικά.
Το οδυνηρότερο όμως είναι ότι χάσαμε την ταυτότητά μας , οντολογικά μιλώντας. Κάποτε αναζητούσαμε τον άλλον, τώρα αναζητάμε τον χαμένο μας εαυτό. Μέσα στον κυκεώνα της γενικότερης ανυπαρξίας, υψώσαμε τα λάβαρα της ψευδοεπανάστασης απέναντι σε δυνάμεις πολύ πιο ισχυρές από εμάς σέρνοντας τα γερασμένα μας κουφάρια μας σε αλέες άγνωστες, καθότι βαρύναμε από τα χρόνια της καλοπέρασης και ξεχάσαμε ότι ο κόσμος αλλάζει μόνο αλλάζοντας την αντίληψή μας γι’ αυτόν. «Κάθε άνθρωπος που είναι προικισμένος με μια ευαισθησία δίκαιη, κι έναν ορθολογισμό, αισθάνεται πως το κακό και η αδικία στον κόσμο τον αφορούν και επιδιώκει να τα διορθώσει αρχίζοντας από τα πιο κοντινά: από τον ίδιο του τον εαυτό». Σοφά τα λόγια του ποιητή.
Ο κόσμος μας έχει ανάγκη από ριζικές αλλαγές, έχει ανάγκη από την εμβύθιση στα έγκατα της ύπαρξης και την άντληση των στοιχείων εκείνων που θα αναζωογονήσουν τη σκέψη, το πνεύμα, το οποίο βαλτώνει σε μια άνευ προηγουμένου παρακμή. Οι νέες ιδεολογίες με ρομφαία τους το πολιτικά ορθό έχουν παρακάμψει προαιώνιες αρχές που έθρεψαν τον ελληνισμό και στύλωσαν την παρουσία του στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Έχουμε ανάγκη την αυτάρκεια της σκέψης, χωρίς αλλοιώσεις και στρεβλώσεις πολιτικές, χωρίς φανατικές εμμονές και χωρίς υπεκφυγές οκνηρές στηριζόμενες σε αρχαία μεγαλεία. Η δραπέτευση από την καθαρή σκέψη είναι πράξη δειλίας και οπωσδήποτε προάγγελος δουλείας.
Αν και οι οιωνοί δεν είναι καλοί , ωστόσο υπάρχει η διαίσθηση ότι το 2022 θα κυοφορήσει αλλαγές. Αλλαγές που θα συντελεστούν με δυσκολία, αλλά θα αποτινάξουν τις μεταφορές της ζωής που υπονόμευσαν τις κυριολεξίες και δημιούργησαν αδιέξοδα. Οπωσδήποτε, δεν πρέπει να βρεθούμε αντιμέτωποι με νέες σουρεαλιστικές πραγματικότητες. Ας πολεμήσουμε την ευθραυστότητά μας και ας γίνουμε πιο δημιουργικοί, πιο δυναμικοί και πιο ευέλικτοι. Ας γίνουμε πιο ρεαλιστές. Ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τον πλησίον μας. Ας πιστέψουμε στις συλλογικές μορφές συνύπαρξης αποποιούμενοι τον ατομικισμό και το μηδενισμό σε κάθε φάσμα της δραστηριοποίησής μας. Οι εποχές δεν απαιτούν ούτε απόλυτο σκεπτικισμό, ούτε κούφια επαναστατικότητα και μεταρρυθμίσεις άνευ ουσίας. Απαιτούν συνειδησιακή αφύπνιση, εγρήγορση και ετοιμότητα απέναντι στις προκλήσεις της εποχής, ώστε να καλύψουμε αρχικά ζωτικές ανάγκες και έπειτα να διεκδικήσουμε με αξιοπρέπεια εκείνη την ανθρώπινη ποιότητα που απωλέσαμε κάπου στα μέσα της διαδρομής. Ας θέσουμε στόχους εφικτούς, ας μονιάσουμε, ας συντρέξουμε , ας προβληματιστούμε λίγο περισσότερο, ας οπλίσουμε τους νέους με δύναμη και πίστη σε αξίες, ας αυτοθεραπευτούμε σβήνοντας – κατά το δυνατόν – τα σημάδια των διαδοχικών κρίσεων από τις ψυχές μας. Ας αντέξουμε, για να μεταφέρουμε όλα αυτά τα “ας” στη σφαίρα του εφικτού. Είθε να τα καταφέρουμε.
Είθε όλα να πάνε κατ’ ευχήν
Ελπιδοφόρο και δημιουργικό 2022
—————————————-
Σημείωση Φαρέτρας: Η *Νικολέτα Θάνου είναι Φιλόλογος. Δημοσιεύει άρθρα της σε ιστότοπους φιλολογικούς και όχι μόνο. Ζει και εργάζεται ως ιδιώτης εκπαιδευτικός στα Τρίκαλα.
