———-Για να τα πούμε αλλιώς και οι εμβολιασμένοι, έστω σε χαμηλότερο βαθμό και με χαμηλότερο ιικό φορτίο, φαίνεται να συμμετέχουν στην αλυσίδα μετάδοσης. Έχουν μεν ελαχιστοποιήσει τον προσωπικό κίνδυνο βαριάς νόσησης και νοσηλείας, αλλά φαίνεται να συμμετέχουν στην αλυσίδα μετάδοσης του ιού
Μέσα σ’ όλα, η κατάσταση απέχει πολύ από το να μπορεί να χαρακτηρίζεται πλέον «πανδημία» των ανεμβολίαστων, καθώς κολλούν και εμβολιασμένοι, ακόμα κι αν προσέχουν, πολλώ δε μάλλον εκείνοι που θεώρησαν ότι με τον εμβολιασμό τους ξεμπέρδεψαν και μπορούν να αξιοποιήσουν τις ελευθερίες που επέτρεψε η κυβέρνηση στο όνομα της παραχώρησης μιας αίσθησης κανονικότητας για όσους έκαναν το βασικό καθήκον τους.
Αν το αφήγημα περί πανδημίας ανεμβολίαστων μπορούσε να σταθεί προσωρινώς το καλοκαίρι για να κερδίσει χρόνο η κυβέρνηση να επανασχεδιάσει τη στρατηγική της σήμερα είναι ξεπερασμένο από τα πράγματα, αφού φαίνεται πώς όλοι πρέπει να συνεχίζουν να προσέχουν για την προστασία τους και την προστασία των γύρω τους.
Για να τα πούμε αλλιώς και οι εμβολιασμένοι, έστω σε χαμηλότερο βαθμό και με χαμηλότερο ιικό φορτίο, φαίνεται να συμμετέχουν στην αλυσίδα μετάδοσης. Έχουν μεν ελαχιστοποιήσει τον προσωπικό κίνδυνο βαριάς νόσησης και νοσηλείας, αλλά φαίνεται να συμμετέχουν στην αλυσίδα μετάδοσης του ιού, εφόσον με τα δεδομένα επίπεδα εμβολιαστικής κάλυψης το ιικό φορτίο παραμένει ισχυρό στην κοινότητα, και η μετάλλαξη Δέλτα στην πράξη αποδεικνύεται και πιο μεταδοτική και πιο επικίνδυνη.
Κοινώς, δεν είναι και πολύ σοφό εκ μέρους της κυβέρνησης να συνεχίζει να μιλά και να πράττει ωσάν να έχουμε «πανδημία ανεμβολίαστων» όταν η πραγματικότητα δείχνει τα δόντια της.
Στην πράξη οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι με τον εμβολιασμό τους δεν «ξαναπαίρνουν τη ζωή τους πίσω» όπως ήταν το μήνυμα που εξέπεμψε η κυβέρνηση για τον εμβολιασμό κι ενδεχομένως αυτό να προκαλεί και μια απογοήτευση για το εμβόλιο, για το οποίο η κυβέρνηση δεν προειδοποίησε ποτέ ότι δεν είναι «αποστειρωτικό» δεν προστατεύει 100% από τη μόλυνση. Ούτε εδώ η κυβέρνηση επεμβαίνει προκειμένου να τονίσει ότι ακόμη κι έτσι ο εμβολιασμός είναι σημαντικός καθώς, όπως προαναφέρθηκε, προστατεύει από τη βαριά νόσηση και την ανάγκη νοσηλείας – διπλό το όφελος αφού προστατεύεται το άτομο και το ΕΣΥ από την έξτρα πίεση – αλλά και από τα συμπτώματα του Long Covid που μπορεί να προκληθούν μετά από τη νόσηση, τα οποία και σοβαρά μπορεί να είναι και παρατεταμένα ή χρόνια.
Η κυβέρνηση επιμένει στο μήνυμα περί «πανδημίας των ανεμβολίαστων» προκειμένου να μην αυτοαναιρεθεί πολιτικά – αν και με την πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση η αλλαγή πλεύσης ανάλογα με την εξέλιξη των πραγμάτων είναι κάτι που δικαιολογείται – και προκειμένου να δικαιολογήσει την προειλημμένη καθώς φαίνεται απόφαση να μην επιβληθεί ξανά λοκντάουν τοπικό ή καθολικό, για χάρη της οικονομίας και της κίνησης της αγοράς εν όψει Χριστουγέννων. Σαφώς έχει βάση η στρατηγική που λέει ότι όσοι έκαναν το καθήκον τους για τους ίδιους και τους άλλους κι εμβολιάστηκαν μπορούν να λάβουν κάποια «ανταπόδοση» μεγαλύτερης ελευθερίας κινήσεων έναντι των πολιτών που δεν εμβολιάστηκαν και αποτελούν κίνδυνο για τους άλλους και τον εαυτό τους.
Ωστόσο χώρες όπως η Δανία δείχνουν ότι μέχρι να αντιμετωπιστεί η πανδημία και να έχουμε σημάδια ότι η Covid-19 γίνεται «ενδημική» σαν τη γρίπη δεν μπορεί να εγκαταλειφθούν τελείως τα διάφορα περιοριστικά μέτρα στους δημόσιους χώρους, όπως πχ οι μάσκες. Στη Δανία, τον περασμένο Σεπτέμβριο ο κορωνοϊός χαρακτηρίστηκε ασθένεια «μη απειλητική για την κοινωνία», ενώ καταργήθηκε το υγειονομικό πάσο (coronapas) με αποτέλεσμα σήμερα τα νοσοκομεία να δέχονται εκ νέου πίεση, προκαλώντας ανησυχία.
Αντί να δει τα πραγματικά δεδομένα η κυβέρνηση φαίνεται να έχει βάλει κάτω χαρτί και μολύβι υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος: πόσο ελαφρύνεται με τα προνόμια στους εμβολιασμένους και πόσο με το κλείσιμο του ματιού στους θρησκευόμενους ανεμβολίαστους, όπως είδαμε την περασμένη εβδομάδα με την εξαίρεση της Εκκλησίας από τα μέτρα…
