“Ένας νεκρός είναι τραγωδία, 16.000 νεκροί στατιστική” γράφει ο Τάσος Παππάς
……………
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει συμφιλιωθεί με την κατάσταση. Και φαίνεται πως θέλει να βάλει στο λούκι και τους πολίτες. Να μην τρομάζουν με τα νούμερα, να συνηθίσουν να ζουν με τις επιπτώσεις της πανδημίας, να συνεχίσουν να πορεύονται σαν να πρόκειται για κάτι φυσιολογικό. Με λίγα λόγια να υιοθετήσουν την αποκρουστική θεωρία: ένας νεκρός είναι τραγωδία, 16.000 νεκροί είναι στατιστική.
Μερικές φορές τα όρια ανάμεσα στο λάθος και στο έγκλημα είναι δυσδιάκριτα. Μερικές φορές τα σύνορα ανάμεσα στην ανικανότητα και στην αναλγησία κατεδαφίζονται. Αν η διαπίστωση αφορά ένα άτομο, είναι μικρό το κακό. Τις συνέπειες θα τις πληρώσει ο δράστης και οι κοντινοί του.
Αν όμως πρόκειται για μια κυβέρνηση, τότε το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό γιατί το κόστος θα το επωμιστεί όλος ο κόσμος. Δυσκολεύεσαι να βγάλεις συμπέρασμα με τούτη την κυβέρνηση στο θέμα της διαχείρισης της πανδημίας. Κάνει λάθη ή διαπράττει εγκλήματα; Είναι ανίκανη ή είναι ανάλγητη; Εχει άγνοια του κινδύνου ή συνειδητά εξαπατά; Η ελαφρότητα είναι στοιχείο της ταυτότητάς της ή έχουμε να κάνουμε με μια αλαζονική ομάδα που θεωρεί ότι το κράτος τής ανήκει και μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει ατιμωρητί; Ας δούμε ορισμένες περιπτώσεις:
● Τουλάχιστον τρεις φορές από την έναρξη της πανδημίας έχει ανακοινώσει το τέλος της περιπέτειας. Με διάφορα σχήματα. Πότε μας λέει ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την επιστροφή στην κανονικότητα. Πότε μας λέει ότι διανύουμε το τελευταίο μίλι.
Και μόλις προχτές ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στο ΜΕGA (Ράνια Τζίμα, Γιάννης Πρετεντέρης), κόντρα στα γεγονότα, κόντρα στους αριθμούς, κόντρα στις προειδοποιήσεις των ειδικών, μας ξαναείπε ότι φτάνουμε στο τέλος, αλλά τούτη τη φορά δεν μπήκε στον πειρασμό να προσδιορίσει τον χρόνο του τερματισμού. Οι προβλέψεις της κυβέρνησης έχουν διαψευστεί παταγωδώς. Γιατί λοιπόν να την εμπιστευτούν οι πολίτες; Γιατί να ακολουθήσουν τις συστάσεις της; Και γιατί να την πιστέψουν και να τρέξουν να εμβολιαστούν οι ανεμβολίαστοι; Αν στο ένα θέμα λέει ψέματα και μάλιστα χοντρά, αποκλείεται να παραπλανά και σε πολλά άλλα;
● Και ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί μάς διαβεβαιώνουν σε όλους τους τόνους ότι το δημόσιο σύστημα Υγείας αντέχει, οι ΜΕΘ φτάνουν και παραφτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες μας και χλευάζουν όσους ζητούν ενίσχυση του ΕΣΥ, αποκαλώντας τους κρατιστές και λαϊκιστές που θέλουν ένα ΕΣΥ πολυτελείας που δεν θα ξέρουμε τι να το κάνουμε όταν λήξει ο συναγερμός! Απίστευτο;
Κι όμως αληθινό. Την ίδια στιγμή στη Βόρεια Ελλάδα δεν υπάρχει κρεβάτι στις ΜΕΘ ούτε για δείγμα. Την ίδια στιγμή, επικεφαλής μονάδων εντατικής θεραπείας καταρρέουν από την κόπωση σε ζωντανή σύνδεση. Την ίδια στιγμή, οι εμπειρογνώμονες με τα μοντέλα που έχουν επεξεργαστεί, δίνουν για το επόμενο διάστημα εφιαλτικά νούμερα (θάνατοι, διασωληνωμένοι, κρούσματα). Την ίδια στιγμή, υπάρχει εκκωφαντική αδιαφορία για την πλήρωση των κενών θέσεων που δημιουργήθηκαν στα νοσοκομεία από την ένταξη σε καθεστώς αναστολής εργασίας περίπου 7.000 γιατρών, νοσηλευτών, μελών του διοικητικού προσωπικού. Είμαστε απέναντι στην πανδημία με λιγότερα όπλα συγκριτικά με την πρώτη φάση. Κι ας φωνάζουν τα συνδικάτα. Δεν τα έχει σε υπόληψη η κυβέρνηση. Κι ας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου οι λοιμωξιολόγοι. Να μη δραματοποιούν την κατάσταση τούς συμβουλεύουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι.
● Υπουργός από τους πολύ φλύαρους, που έχει άποψη επί παντός επιστητού, που κουνάει το δάχτυλο και απειλεί, που μοιράζει πιστοποιητικά πατριωτισμού, που υποδύεται τον θεοσεβούμενο, που όπως έχει αποδειχτεί κάνει σε διάφορες ζόρικες υποθέσεις για την κυβέρνηση τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό του πρωθιερέα της κυβέρνησης, δηλώνει ότι «βαρέθηκα να ασχολούμαι με τους ανεμβολίαστους». Δηλαδή μας λέει ότι βαρέθηκε να ασχολείται με το 30% των κατοίκων αυτής της χώρας.
Δηλαδή μας λέει ότι δεν είναι δουλειά του να βρει τρόπους για να τους πείσει να πάνε να εμβολιαστούν. Δηλαδή μας λέει πως δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει η κατάσταση και εγκαταλείπει κάθε προσπάθεια να αποκρούσει την προπαγάνδα των συνωμοσιολάγνων, να αντιμετωπίσει τις φοβίες των ανθρώπων που δεν είναι αρνητές από πεποίθηση. Με λίγα λόγια μας λέει ότι είναι περιορισμένης ευθύνης. Και καλά, αυτός δεν αισθάνεται την ανάγκη να παραιτηθεί για να ξεκουραστεί. Ο προϊστάμενός του αντί να τον στείλει σπίτι του για να ξεβαρεθεί και να αλλάξει παραστάσεις, τον αφήνει στη θέση του και του επιτρέπει να ασχημονεί. Είναι ψυχοπονιάρης και δεν θέλει να στεναχωρήσει τον υπουργό του; Ανθρώπινο, αλλά αδιάφορο γιατί πρόκειται για παράγοντα που ασκεί εξουσία. Είναι δεσμευμένος από τη συμφωνία που έχουν κάνει στο παρελθόν; Επικίνδυνο, γιατί η ζημιά που προκαλεί είναι μεγάλη.
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει συμφιλιωθεί με την κατάσταση. Και φαίνεται πως θέλει να βάλει στο λούκι και τους πολίτες. Να μην τρομάζουν με τα νούμερα, να συνηθίσουν να ζουν με τις επιπτώσεις της πανδημίας, να συνεχίσουν να πορεύονται σαν να πρόκειται για κάτι φυσιολογικό. Με λίγα λόγια να υιοθετήσουν την αποκρουστική θεωρία: ένας νεκρός είναι τραγωδία, 16.000 νεκροί είναι στατιστική.
