———–Θα μπορούσε, άραγε, η ανεξάρτητη και αδέκαστη δικαστική εξουσία να μας διευκρινίσει ποιοι ήταν οι συγκεκριμένοι λόγοι και οι συγκεκριμένες συνθήκες που κατά τη γνώμη της δε συντρέχουν πλέον και άρα δεν συνεισφέρουν στην εκδήλωση της εγκληματικής φύσης των ναζί;
Για τη συναισθηματική νομιμοποίηση, δε, μιας παντελώς απονομιμοποιημένης στη συνείδηση του λαού απόφασης προτάχθηκε και το ψυχολογικό πρόβλημα ενός παιδιού, το οποίο μάλλον κάπου θα είχε ακούσει το «ό,τι κινείται σφάζεται», αλλά αυτό είναι εντάξει και ψυχολογικά αποδεκτό για την ανάπτυξη μιας παιδικής ψυχής κατά το σεβαστό δικαστήριο.
Η αποφυλάκιση του ναζί πυρηνάρχη, του οργανωτή ταγμάτων εφόδου, ενός από σκληρότερα στελέχη της εγκληματικής ναζιστοσυμμορίας, εκείνου που έδωσε την εντολή εφόδου το βράδυ της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, είναι από μόνη της μια πολύ σοβαρή παρεκτροπή της δικαστικής εξουσίας ακόμα και εντός του πλαισίου της αστικής εξουσίας.
Θα μπορούσε, άραγε, η ανεξάρτητη και αδέκαστη δικαστική εξουσία να μας διευκρινίσει ποιοι ήταν οι συγκεκριμένοι λόγοι και οι συγκεκριμένες συνθήκες που κατά τη γνώμη της δε συντρέχουν πλέον και άρα δεν συνεισφέρουν στην εκδήλωση της εγκληματικής φύσης των ναζί;
Ειδικότερα, όταν την περίοδο που το δικαστήριο αποφυλακίζει έναν δηλωμένο ναζί και καταδικασμένο εγκληματία, νεόκοπα τάγματα εφόδου επιτίθενται σε κομμουνιστές και αντιφασίστες, η δικαστική εξουσία καθυστερεί να πράξει τα δέοντα μετά τις εν λόγω επιθέσεις, η Αστυνομία περιβάλλει με την αμέριστη στοργή της τα φασιστικά τάγματα επιτιθέμενη με δακρυγόνα και γκλοπς στα θύματα των επιθέσεων, βουλευτές συμμετέχουν σε γιορτές μνήμης κατά των «κομμουνιστοσυμμοριτών» και «ομορφαίνουν» την πολιτική ατμόσφαιρα με απείρου κάλλους αντικομμουνιστικά παραληρήματα ενώ παράλληλα εθνοπατριώτες απόστρατοι ζητούν να μπει φυλακή ο κομμουνιστής δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος.
Εκτός αν το σεβαστό δικαστήριο θεωρεί ότι οι «συγκεκριμένοι λόγοι εν όψει συγκεκριμένων συνθηκών» τους οποίους επικαλείται είναι ότι κυκλοφορούσε στη γειτονιά ένας δηλωμένος αντιφασίστας που «ερέθιζε» τον ναζί πυρηνάρχη…
Το δικαστήριο που αποφυλάκισε τον ναζί, οργανωτή ταγμάτων εφόδου και εγκληματία, δεν αποφυλακίζει μόνο ένα πρόσωπο… Απελευθερώνει συμβολικά έναν βρώμικο, δυσώδη και δολοφονικό εσμό φασιστοειδών, ο οποίος μόλις και έχει αρχίσει να ξεμυτίζει ως πάντα χρήσιμη εφεδρεία του συστήματος. Και γι’ αυτό φέρει μεγάλη ευθύνη.
Παράλληλα, διαπράττει υποδόρια μια ιστορική λαθροχειρία. Χρησιμοποιώντας τον προσδιορισμό «συγκεκριμένοι λόγοι» σε «συγκεκριμένες συνθήκες» καλλιεργεί και ενισχύει την θεωρία ότι ο φασισμός και τα εγκλήματα που προκαλεί δεν είναι μια παρούσα και διαρκής απειλή που χρησιμοποιεί ο καπιταλισμός, αλλά ένα συγκυριακό φαινόμενο και η κακιά στιγμή! Θυμίζει, ωστόσο, σε όλους εμάς που φωνάξαμε από ανακούφιση τη μέρα που το δικαστήριο αποφάσισε ότι οι ναζί πρέπει να μπουν φυλακή, πως με τον φασισμό δεν τελειώσαμε. Και δεν τελειώσαμε γιατί είναι το πιο αιματηρό και δολοφονικό βέλος στη φαρέτρα ενός συστήματος που είναι έτοιμο να το χρησιμοποιήσει όταν νιώσει ότι κινδυνεύει. Μας θυμίζει ότι από την περίφημη διάκριση εξουσιών, το καύχημα της αστικής εξουσίας και των φιλελεύθερων συνταγμάτων, καμία πλευρά της δεν προτίθεται να συγκρουστεί απ’ ευθείας και μέχρι τέλους με τον φασιστικό οχετό.
Στην πραγματικότητα, συγκυριακός δεν είναι ο φασισμός στην ιστορία του καπιταλισμού, αλλά οι στιγμές που τμήματα ή πλευρές της αστικής εξουσίας, κάτω από τη λαϊκή πίεση και μόνο τότε, στάθηκαν απέναντί του. Μας θυμίζει ότι ο φασισμός σε τελική ανάλυση δεν τελειώνει στη φυλακή, αλλά σε μεγάλους και ανοιχτούς δρόμους…
* Στη φωτογραφία ο Πατέλης με τον Ρουπακιά «για συγκεκριμένους λόγους εν όψει συγκεκριμένων συνθηκών», που λέει και ο κύριος εισαγγελέας…
