Βασίλης Νιτσιάκος: Δυο διαγλωσσικά ποιήματα για δύο Βλαχοχώρια Μοσχόπολη και Νίτσα
Muscopolea
Tricui Leskovicu
cu inima frămtă
με ραγισμένη την καρδιά
στο διάβα της Εντελβάις
να καίει τόπους
huari arsi
Albania exhausts
στα graffiti
aproapea di Gurçiao
Δυτικά τραβώ
aclo iu cadi suarli
στα σκάπετα του ήλιου
στου Δανιήλ τα μέρη
Shen Nicola și
Manastir al Prodrumu.
Προσκυνώ τη χάρη σου
Ιστορία
κι αν ξέχασες
σε συγχωρώ
ti yertu…
Ma printi
πρέπει κι εσύ
να συγχωρείς
όλους αυτούς
που δεν θυμούνται.
Γιατί θυμάται ο τόπος
Muscopulea nu chiari
Νiça
Disiminats frats
di itsido, di iuva
bătets căbana
scutets botsi
di ună uară
Naca vă avdă
mortălji anoștsă
tas hărsiască nihiamu
aclo tu tartari lai
bătets bătets vjulii
tas apiră Primveara!
Διεθνικά αδέρφια
όπου γης στο πουθενά
βαράτε την καμπάνα
σκούξτε σαν μια φορά
κι έναν καιρό
Μήπως ακούσουν
οι νεκροί μας
να χαρούν κομμάτι
εκεί στα μαύρα τάρταρα
Βαράτε, βαράτε τα βιολιά
να ξημερώσει Άνοιξη!
