“Η στοχοποίηση του Νίκου Μπογιόπουλου από την Ένωση Αποστράτων δεν είναι απλή υπόθεση” γράφει ο Ηλίας Μιχαλαρέας

Η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) κατέθεσε αγωγή κατά του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου. Ισχυρίζονται ότι συκοφαντήθηκαν. Ζητούν 70.000 ευρώ για «ηθική βλάβη» και αιτούνται την φυλάκισή του για 6 μήνες «ως μέσω» εκτέλεσης της απόφασης που θα εκδοθεί.

Αφορμή στάθηκαν οι κριτικές απόψεις που εξέφρασε ο Νίκος Μπογιόπουλος στο περιεχόμενο ανακοίνωσης της ΕΑΑΣ που καλούσε τους πολίτες να παρευρεθούν σε γιορτές μίσους, ή αλλιώς σε «επετειακές εκδηλώσεις απότισης φόρου τιμής στους πεσόντες αξιωματικούς και οπλίτες των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας του Ελληνικού Στρατού αλλά και όσων αγωνίστηκαν στο πλευρό τους κατά τις επιχειρήσεις 1946- 1949 κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών».

Ο δημοσιογράφος σε σχετικό άρθρο του, υπενθυμίζει μεταξύ άλλων, ότι στους νόμους του Ελληνικού Κράτους δεν αναφέρεται κανένας «συμμοριτοπόλεμος» την περίοδο 1946-1949, αλλά εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Κυβερνητικών Στρατευμάτων και Δημοκρατικού Στρατού.

Υπενθυμίζει επίσης πως η ΕΑΑΣ είναι, όπως αναφέρεται στο καταστατικό της, «ΝΠΔΔ και υπάγεται υπό το ΥΕΘΑ (δια του Α/ΓΕΣ)». Συνεπώς οφείλει όχι μόνο να τηρεί, αλλά και να λειτουργεί στο πλαίσιο των νόμων του Ελληνικού Κράτους. Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι ότι παρόλα αυτά, η Ελληνική Κυβέρνηση είχε αποφασίσει να παραστεί στις εκδηλώσεις μίσους. Οι αντιδράσεις όμως που προκλήθηκαν από το διχαστικό ύφος των καλεσμάτων της ΕΑΑΣ, την ανάγκασαν, παρότι είχε ανακοινωθεί η παρουσία εκπροσώπου της , να μην παρευρεθεί.

Εντύπωση προκαλεί και το γεγονός απουσίας αντίδρασης από το ΥΕΘΑ, για την αγωγή κατά του δημοσιογράφου.

Η χρήση όρων και εννοιών μίσους, διχαστικού και αδελφοκτόνου χαρακτήρα, δεν προέκυψαν τυχαία ή κάτω από έντονες συναισθηματικά καταστάσεις. Όροι όπως «συμμορίτης», « κομμουνιστοσυμμορίτης», χρησιμοποιήθηκαν ως μέρος ενός ευρύτερου πολιτικού σχεδίου από μερίδα της αστικής τάξης και την ακροδεξιά, από την αρχή της δεκαετίας του 1940.

Βασική επιδίωξη του σχεδίου ήταν η συντριβή της Εθνικής Αντίστασης και των Αξιών της, η συντριβή του αγωνιστικού φρονήματος και του ηθικού του αγωνιζόμενου Ελληνικού Λαού.

Φυλακίσεις, τρομοκρατία, δημιουργία ταγμάτων ασφαλείας, βασανιστήρια, κουκουλοφόροι, συμμορίες δολοφόνων, κόψιμο κεφαλιών και επίδειξη τους, εκτελέσεις, αρπαγές παιδιών από περιοχές που στήριζαν την Εθνική Αντίσταση… είναι μερικές από τις πλευρές αυτού του σχεδίου.

Πρόκειται για τον πολιτικό σχεδιασμό της διαπόμπευσης της Εθνικής Αντίστασης και της ριζικής εξόντωσης όσων συμμετείχαν σε αυτήν με την δημιουργία του
εμφυλίου, για την διαιώνιση της εκμετάλλευσης του πλούτου των πολλών από τους λίγους.

Η παραλίγο συμμετοχή εκπροσώπου της κυβέρνησης στις εκδηλώσεις μίσους της ΕΑΑΣ, καθώς και η σιωπή που ακολούθησε της αγωγής προς τον Νίκο Μπογιόπουλο είναι πολιτική επιλογή που υποδηλώνει την αποδοχή του ιδεολογικού και πολιτικού περιεχομένου τέτοιων ενεργειών.

Στις αστικές δημοκρατίες της Δύσης το κράτος έχει συνέχεια. Κάτω από τις επιφανειακές διαφωνίες των πολιτικών σχηματισμών οι βασικές στρατηγικές επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου δεν αμφισβητούνται από κανέναν.

Οι προοδευτικές ιδεολογίες απομονώνονται, τα Κομμουνιστικά Κόμματα περιορίζονται συκοφαντούνται και ενίοτε απαγορεύεται η δράση τους.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η στοχοποίηση του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου από την ΕΑΑΣ, η οποία βρίσκεται υπό τον έλεγχο του κράτους.

Το μήνυμα ότι το κράτος έχει συνέχεια έχει δοθεί. Το περιεχόμενο αυτού του μηνύματος χάνεται στα βάθη της ιστορίας του νεότερου Ελληνικού κράτους. Ξεκινάει πολύ πριν το ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821 με τους κοτζαμπάσηδες, περνάει μέσα από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους με τους τσιφλικάδες, διασχίζει την Μικρασιατική καταστροφή και την μεταξική δικτατορία (όπου οι φυλακισμένοι Έλληνες κομμουνιστές παραδίδονται στους Γερμανούς ναζί κατακτητές), ακουμπάει στον δοσιλογισμό της κατοχής, απλώνεται μέσα στον εμφύλιο και τα μετεμφυλιακά χρόνια με φυλακίσεις εκτελέσεις και εξορίες μέχρι την χούντα και φτάνει ως τις μέρες μας με το φασιστικό μόρφωμα της χρυσής αυγής και της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων.

Εθνικές καταστροφές, τραγωδίες, βία, νοθεία, αναξιοκρατία, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του. Αδίστακτοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, συνεργάτες των Γερμανών ναζί κατακτητών και η άκρα δεξιά, δηλαδή το βαθύ κράτος, σχεδιάζουν τα Δεκεμβριανά με σκοπό να οδηγήσουν τη χώρα σε εμφύλιο πόλεμο και από εκεί στην εκκαθάριση των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, με την καθοδήγηση των ξένων δυνάμεων.

Διότι όπως έλεγε ο Χρήστος Ζαλόκωστας, ένας εκ των δύο πολιτικών και οργανωτικών καθοδηγητών για την εξώθηση της χώρας στον εμφύλιο, ο άλλος ήταν ο Σπύρος Μαρκεζίνης, «… η έννοια της ελευθερίας και η ανάγκη της βελτιώσεως των όρων της ζωής των πτωχών, θα μένει χαραγμένη βαθειά εις την λαϊκήν ψυχή…», παράλληλα είναι πεπεισμένος ότι αυτά που έχουν συμβεί κατά την κατοχή, προφανώς εννοεί τα εγκλήματα σε βάρος των αγωνιστών, την συνεργασία με τους κατακτητές και τον δοσιλογισμό, «…θα εμποδίσουν να επανέλθωμεν εις αντιδραστικά κοινωνικά σχήματα…».

Σε εκθέσεις ( ανέλπιστα βρέθηκαν και αποτελούν πλέον αδιάψευστα ντοκουμέντα για το τι έγινε εκείνη την περίοδο) που συντάσσουν αυτοί οι δύο προς τον Βασιλιά λίγο πριν προκαλέσουν τα Δεκεμβριανά, αποκαλύπτεται ότι ο εμφύλιος έπρεπε να ξεκινήσει για να αναγκαστεί το ΚΚΕ να βγει στα βουνά και να ξεκινήσουν έτσι οι επιχειρήσεις εκκαθάρισης της Εθνικής Αντίστασης. Το σχέδιο προέβλεπε να βγει το ΚΚΕ στα βουνά μέσα στο καλοκαίρι του 1945.

Ευκαιρία για την υλοποίηση του σχεδίου, αποτέλεσε το γεγονός ότι η ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, με την Συμφωνία της Βάρκιζας, παρέδωσε την εξουσία την οποία κατείχε για να συμμετάσχει στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» του Γ.Παπανδρέου.

Ο Μαρκεζίνης αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «… η ευκαιρία εχάθει ανεπιστρεπτεί για το ΕΑΜ κατά την εποχήν αναχωρήσεως των Γερμανών, τώρα πλέον είναι αργά…». Σε άλλη έκθεση ο Μαρκεζίνης αναφέρει «… το ενδεχόμενον εμφυλίου πολέμου δεν πρέπει να τρομάζει όσον και αν είναι αφαντάστως θλιβερόν…» και συνεχίζει «… πάντως μεταπίπτοντες οι κομμουνισταί εις την παρανομίαν θα εκφυλισθούν μεταβαλλόμενοι μετ΄ ολίγον εις κοινούς ληστάς…». Όπως μάλιστα τόνιζε με σιγουριά, το γεγονός του εμφυλίου πρέπει να θεωρείται ως ευτύχημα αφού εξ΄αιτίας του «…εισήλθωμεν εις περίοδο εκκαθαρίσεων…».

Στα ίδια ντοκουμέντα βρίσκουμε και τον λεπτομερή σχεδιασμό της «Λευκής τρομοκρατίας». Το 1946 δημιουργούν το «Μακεδονικό κομιτάτο» που έχει σαν κύριο σκοπό την οργάνωση και εκτέλεση πολιτικών δολοφονιών. Το κέντρο ελέγχου του κομιτάτου δημιουργείται στην Αθήνα υπό την ηγεσία του ταξίαρχου Πευτόπουλου. Οι δολοφονημένοι εξαφανίζονται ώστε να είναι εύκολο να υποστηριχθεί ότι διέφυγαν στο εξωτερικό.

Είναι τέτοια η μανία των δολοφόνων, που ακόμα και Βρετανικές πηγές αναφέρουν ένα πρωτοφανές κλίμα βίας, τρομοκρατίας και εκτελέσεων. Το καλοκαίρι του 1946, που ήταν και το ορόσημο για να βγει το ΕΑΜ στα βουνά, οι πολιτικές δολοφονίες αυξήθηκαν κατά 150%.

Ο βασικός σκοπός ήταν να προξενήσουν τόσα δεινά στο λαό, ώστε ο βασιλιάς να επιστρέψει ως σωτήρας και ταυτόχρονα να διασφαλισθεί η ψευδαίσθηση στο λαό ότι οι αντιδραστικές κυβερνήσεις θα βγάλουν την χώρα από το χάος.

Αυτό που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, είναι ότι πριν από σημαντικές πολιτικές επιλογές για Εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά ζητήματα, που έχουν σαν σκοπό να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας ,το βαθύ κράτος εντείνει τις τεχνικές της διαπόμπευσης των προοδευτικών ιδεών, της στοχοποίησης προοδευτικών πολιτικών, νέων ανθρώπων, εκπροσώπων του κομμουνιστικού κινήματος και της αριστεράς γενικότερα. Εντείνει τις τεχνικές του διχασμού και της πόλωσης.

Η χρήση του όρου «κομμουνιστοσυμμορίτες» στοχεύει στην συκοφάντηση και στην δημιουργία της πλαστής εικόνας του ελαττωματικού ανθρώπου, του υπανθρώπου του Χίτλερ, για τους κομμουνιστές, τους προοδευτικούς ανθρώπους, για τους ανθρώπους που αντιστέκονται. Στοχεύει στο στιγματισμό και το διχασμό της κοινωνίας, τοποθετώντας τους ανθρώπους σε κοινωνικά αποδεκτούς και κοινωνικά μη αποδεκτούς.

Σε αυτές τις προσπάθειες άσκησε κριτική ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος και είμαστε μαζί του.

(*) Ο Ηλίας Μιχαλαρέας είναι Επιστημονικά Υπεύθυνος ερευνητικών προγραμμάτων του ΔΙΑΠΛΟΥΣ σε συνεργασία με το Τμήμα Βιοπληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου, Μέλος της Εθνικής Συντονιστικής Επιτροπής για τα Ναρκωτικά (2020 – 2021),  Πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Νοσοκομειακών Ψυχολόγων Π.Ε.ΝΟ.ΨΥ (1996 – 2005) και Μέλος ΔΣ Π.Ε.ΝΟ.ΨΥ,  Πρόεδρος ΕΣΥΝ (2004 – 2015).