Ο Γερμανός Στρατάρχης Κάιτελ πλησιάζει στο τραπέζι να υπογράψει την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας. Η κόκκινη σημαία ήδη κυματίζει στο Ράιχσταγκ, όλα έχουν τελειώσει. Ακουμπά τη στραταρχική του ράβδο στο τραπέζι, σύμβολο εξουσίας, εξουσίας δοσμένης από τους Τύσεν, τους Κρουπ, τους Ζίμενς, τους Ροκφέλερ. Απ όλους όσους εξέθρεψαν το ναζιστικό θηρίο με διττό στόχο: τη μεγιστοποίηση των κερδών τους και τη συντριβή της Σοβιετικής Ένωσης.
Τα σχέδιά τους δεν ευοδώθηκαν. Και πώς θα μπορούσαν να ευοδωθούν όταν την ράβδο του ομολόγου του, του Στρατάρχη του Κόκκινου Στρατού Γ.Κ. Ζούκοφ, του την έδωσαν και του την κράτησαν τα εκατομμύρια των νεκρών του Κόκκινου Στρατού στα πεδία των μαχών, τα εκατομμύρια των εργατών που δούλεψαν ηρωικά στα μετόπισθεν, οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, Γιουγκοσλάβοι, Ιταλοί, Βούλγαροι, Γάλλοι παρτιζάνοι;
Γι αυτό και η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Οι λαοί της Ευρώπης ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στα υπεραντλαντικά και ευρωπαΪκά τραστ και το στρατιωτικό τους σκέλος, τους ναζί. Γιατί αυτό ήταν οι ναζί, αν απεκδυθούν όλο τους το μύθο και ξεθωριάσει η αντιεπιστημονική “θεωρία των δύο άκρων”.
Ο κάθε ένας, όταν κοιτά το μέλλον, οφείλει να ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του με το παρελθόν. Να γνωρίζει τι οφείλει και σε ποιον. Και οφείλουμε πολλά, λοιπόν, οι άνθρωποι του σήμερα στις γενιές που πέρασαν και έστρωσαν το μέλλον. Και τα οφείλουμε όχι ως ανταπόδοση, αλλά ως νέο υπόστρωμα για τις μελλοντικές γενιές που έρχονται. Για να αποτελέσει τελικά και οριστικά ο δικός μας αιώνας, αυτό που ο Ρίτσος ονόμαζε την “τελευταία Προ Ανθρώπου εκατονταετία”.
Σημείωση Φαρέτρας: Το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 2016
