Κοσμική Ανατολή…
“Όλοι αυτοί που τόλμησαν να αντέξουν έξω στη κορυφή, κατά το θάνατο της, η νύχτα, τους χάρισε τη πιο γλυκιά αυγή και μια απαλή λάμψη με δόση αθανασίας….”
Χρειάζεται θάρρος, θράσος, πίστη και τρέλα για να κοιμηθείς έξω στις κορυφές. Ακόμα και αν το κάνεις χωρίς να έχεις τα κατάλληλα μέσα να το αιχμαλωτίσεις, η μαγεία χάνετε… Από την άλλη, αν το κάνεις μόνο για να το αιχμαλωτίσεις δεν σου δίνετε ποτέ.. Δεν αρκεί να είσαι ένας κάτοχος κάμερας και να κάνεις το κλικ από την κορυφή. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις το γιατί είσαι εκεί και αν όλο αυτό που σε παρακινεί είναι ο εγωισμός, άστο καλύτερα..
Να πω την αλήθεια, μισώ την ανατολή. Σκοτώνει την νύχτα με τα αγαπημένα μου αστεράκια. Από την άλλη, έχω το προνόμιο να βλέπω πρώτος την νύχτα να ξεθωριάζει και τα αστεράκια μου να χάνονται στο πρωινό φως.. Βέβαια, κάθε ανατολή είναι μια άτυπη επιβεβαίωση ότι είμαι ακόμα ζωντανός και αιχμάλωτος σε ανθρώπινα δεσμά….
Ήταν 28/9/2019, 06:37πμ. Λίγο πιο πέρα από την κορυφή από το Στεφάνι, σε ένα υψόμετρο κοντά στα 2905 μέτρα βρισκόμουν αντιμέτωπος με αυτό το θέαμα. Η νύχτα είχε αρχίσει να σβήνει. Τα εγκόσμια χαμηλά στο σκοτάδι. Τα εκατομμύρια φώτα να λάμπουν από κάθε πόλη και μέσα στη θάλασσα ψαράδες να ψαρεύουν. Τα καταφύγια μόλις που είχαν ξυπνήσει. Οι κορυφές, λουσμένες στην Αλπική Λάμψη με τα τελευταία αστέρια να χάνονται…
Ένα από τα καλά του να είσαι στις κορυφές όντας κάτοχος φωτογραφικού εξοπλισμού είναι το ότι μπορείς να αιχμαλωτίζεις εικόνες μοναδικές σαν αυτές εδώ. Αυτή η φωτογραφία είναι ένα μοναδικό καρέ. Χωρίς δηλαδή πολλαπλές εκθέσεις για το φως και το σκοτάδι. Κατάφερα να φέρω αυτό το αποτέλεσμα όπου το ανθρώπινο μάτι εύκολα βλέπει, φτάνει να είσαι στη κορυφή.
Όταν είμαστε στην κορυφή, έχουμε περίπου μισή ώρα πρώιμη ανατολή όπως και όψιμη δύση. Με άλλα λόγια, την ίδια ώρα κάποιος μέσα στη Κατερίνη θα έβλεπε τα πάντα σαν σκοτάδι ενώ στη κορυφή μπορείς να κάνεις ανάγνωση και να περπατάς κανονικά μιας και έχει αρκετό φως.
Να κοιμάσαι στις κορυφές, χωρίς εγωισμό και κατακτήσεις… Μόνο και μόνο για να έχεις για πάπλωμα τα αστέρια. Αυτή είναι η πραγματική μαγεία από αυτό που κάνω εδώ και 7 χρόνια. Απλά, κάποιες φορές τυχαίνει και έχω παράθυρα σαν και αυτό εδώ, αυτό είναι όλο…
————————————
Κωνσταντίνος Βασιλακάκος
