Μετά την καραντίνα παρατηρήθηκε ένα καθημερινό σφοδρό κύμα χρήσης των ποδηλάτων από εφήβους και μικρά παιδιά, που πολλές φορές οδηγούν με τέτοια ορμή και απροσεξία, πάνω σε πεζοδρόμια και σε κεντρικούς δρόμους, ώστε να γίνονται δημόσιος κίνδυνος για τους πεζούς, αλλά και για τον εαυτό τους.
Και βέβαια, δικαιολογείται η ορμητικότητα και από την ηλικία, που δεν μπαίνει σε καλούπια και από τον πολυήμερο εγκλεισμό στα σπίτια. Αλλά το να ανεβαίνουν τα ποδήλατα στα πεζοδρόμια και να παρασύρουν στο πέρασμά τους ανύποπτους πεζούς, ιδιαίτερα ηλικιωμένους, είναι ένας κίνδυνος όχι αμελητέος.
Εννοείται ότι δεν είμαστε κατά του ποδηλάτου, ίσα ίσα το αντίθετο. Όμως τα ποδήλατα πρέπει να κινούνται σε κατάλληλους χώρους που θα ορίσει η Δημοτική Αρχή και θα παρέχουν ασφάλεια πρωτίστως στους ποδηλάτες και φυσικά στους πολίτες.
Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες ενός τέτοιου περιστατικού, που ευτυχώς δεν υπήρξε μοιραίο για την πεζή κυρία που περπατούσε αμέριμνη στο πεζοδρόμιο της Βενιζέλου και κόντεψε να παρασυρθεί από τον ποδηλάτη.
Ένα άλλο όμως περιστατικό στην Ανοίξεως, κοντά στο Μουσείο, στο οποίο υπήρξαμε και πάλι αυτόπτες μάρτυρες, ήταν πραγματικά ανατριχιαστικό. Νεαρός ποδηλάτης με μεγάλη ταχύτητα, χωρίς καν να ελέγξει, μπήκε κάθετα στο δρόμο κάνοντας ταυτόχρονα σούζες, αφήνοντας εμβρόντητο τον απέναντί του οδηγό αυτοκινήτου, που είχε την προσοχή αλλά και την ετοιμότητα να ακινητοποιήσει το όχημα την τελευταία στιγμή.
Γονείς με παρατηρήσεις τους, αλλά και ο Δήμος, ίσως με κάποια σχετική ρύθμιση ώστε οι ποδηλάτες να μην κινούνται στα πεζοδρόμια, θα μπορούσαν και θα έπρεπε να περιορίσουν το καινούριο αυτό φαινόμενο.
Ο κίνδυνος όμως με δεδομένη αυτήν την κατάσταση είναι μεγάλος για όλους! Για τους πεζούς, τους ίδιους τους ποδηλάτες, αλλά και για τους οδηγούς των αυτοκινήτων που μπορεί να εμπλακούν σ’ ένα απρόοπτο τραγικό γεγονός που δεν θα “διορθώνεται” με τίποτα.
far
