Λίνα Παλιαλέξη
Κάμερες στα σχολεία!
Μια πρόταση του Υπουργείου!
Το λες και απόφαση! Εν δυνάμει απόφαση!
Ένα δειλό ”δύναται” που αιωρείται στην οροφή της οθόνης.
Κάμερες παντού! Στο όνομα του αόρατου εχθρού.
Ταινία για όλη την οικογένεια ! Τόση δα μικρή!
Σαρανταπεντάλεπτη χωρίς το διάλειμμα!
Ταινία μικρού μήκους στο Φεστιβάλ Δράμας! Με βραβείο!
Οι ντομάτες Δράμας που πήρα πάντως προχθές ήταν καταπληκτικές!
Πρώτο βραβείο καλύτερης ντομάτας!
Τη φοβάμαι την κάμερα! Παραλύω! Χάνω τα λόγια μου!
Τι θα απογίνουν τα νηπιάκια μου.
Δεν ξεχνώ τα χρόνια μου στην Ιδιωτική Εκπαίδευση.
Σκέφτομαι τις γιορτές με ταχυπαλμία. Χριστούγεννα και καλοκαίρι ανεβάζαμε παράσταση. Με σκηνικά περίτεχνα, κοστούμια, σάουντρακ και σάουνα ιδρώτα στην τελευταία πρόβα.
Στον πυρετό της δόξας και της προετοιμασίας.
Παρατεταγμένες κάμερες σε θέση βολής, φασαρία στα παρασκήνια!
Βουητό! ”Σςς ακούγεστε ”
Σειρά είχαν τα προνήπια! Κλάματα!”Θέλω τη μαμά μου! ”
Δράματα επί σκηνής!
Τα νήπια για πολλοστή φορά ανακηρύσσονταν βασικοί συντελεστές του εγχειρήματος και στυλοβάτες του νηπιαγωγείου γενικότερα.
”Είστε μικροί ηθοποιοί .” Τι άκουγαν τ` αυτάκια τους παίζοντας με τα μικρόφωνα!
Τα παιδία παίζει.
Ξέρουν τα νήπια Αρχαία;
Μήπως ήρθε η ώρα να φύγουν τ’ Αγγλικά;
Μήπως ήρθε η ώρα του Επίκουρου;
Ένα παιδάκι, ενώ έλεγε τα λόγια του, κατουρήθηκε.
”Βρε ,όταν μεγαλώσεις θα βλέπεις το βίντεο και θα γελάς ” μουρμούριζαν οι οικείοι του, προσέχοντας μην πλατσουρίσουν στη λιμνούλα που είχε απρόσμενα απλωθεί στο κέντρο της σκηνής.
Τι σου είναι η κάμερα, ούτε να κατουρήσεις ….
”Ζωντανή αναμετάδοση μαθημάτων στην τάξη” σου λέει μετά.
Με απόφαση υπουργού.
Παλιά, οι υπουργοί λογίζονταν για σοβαροί.
” Υπουργέ μου ”έλεγαν οι ηθοποιοί στις μαυρόασπρες ελληνικές ταινίες, και γέμιζε το στόμα τους υπουργό.
Απ` το υπουργείο Παιδείας κέρδισα στο Δημοτικό ένα βραβείο στην Έκθεση.
Μ’ έπιασε μια ντροπή όταν σηκώθηκα στην έδρα! Ενώ παραλάμβανα το έπαθλό μου, ένιωσα ένα κρύο μεταλλικό ρίγος να με διαπερνά. Ήταν ο μπλε κουμπαράς της Αποταμίευσης ! Παγερός και μονόχρωμος! Μονόχνωτος και τσιγκούνης.Ήθελα πίσω το σπασμένο ροζ γουρουνάκι μου.
Χλώμιασα!”Κόπηκαν ” τα πόδια μου, μ’ έλουσε κρύος ιδρώτας.
Ευτυχώς που δεν υπήρχαν κάμερες τότε και απέφυγα τα χειρότερα.
Η Έκθεσή μου θα με είχε εκθέσει ανεπανόρθωτα.
Τα βραβεία καμιά φορά χάνουν τη σημασία τους.
Ειδικά όταν απονέμονται δια στόματος γίνονται πότε τρυφερό φιλί, πότε δάγκωμα σκύλου.
”Αν δεν βγει ο δάσκαλος μπροστά στην οθόνη, τότε ποιος θα βγει ;”
Μα οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές…..
”Ο δάσκαλος είναι η αυθεντία της τάξης.”
Και το επιβεβαιώνει η οθόνη;…
”Θα τον κρύψουμε το δάσκαλο;”
Χτύπημα κάτω από τη μέση…..
Η κάμερα καταστρατηγεί δικαιώματα και παραβιάζει τον εναέριο χώρο μας .
Ο Μεγάλος Αδερφός παρακολουθεί.
Αδελφοκτόνος, πονηρός.
Ο χώρος του σχολείου είναι ιερός.
ΔΕΝ ΔΥΝΑΜΑΙ.
