Από τη ζωγράφο Βασιλική Σιδηροπούλου- Καραμήτσου πήραμε το παρακάτω κείμενο και φωτογραφίες έργων της, που αναφέρονται στην τελευταία της καλλιτεχνική ενότητα με θέμα “Τα φεγγάρια μου”.
——————-
Η γοητεία της τέχνης, ακατάπαυστα εξακολουθεί να με συναρπάζει, πάντα με κάποιο άλλο μαγικό της μονοπάτι… Σ’ αυτήν τη χρονική στιγμή με εκφράζει σαν σύμβολο η σελήνη με τον συμβολισμό και την ομορφιά της.
Κάθε καλλιτεχνική μου ενότητα, απηχεί τη συνέχεια της διαδρομής μου με διαφορετικά εκφραστικά και μορφοπλαστικά στοιχεία.
Ξέρουμε πως η σελήνη είναι παγκόσμιο, διαχρονικό και πνευματικό σύμβολο. Συμβολίζει τη γνώση και την σοφία του ένστικτου, τη διαίσθηση. Τη μαγεία, την έμπνευση και την κατανόηση του εαυτού μας!
Ζει μέσα στο υποσυνείδητο και στα κρυφά μέρη του εαυτού μας, τα πιο αγνά και αληθινά. Είναι η πηγή έμπνευσης, και φαντασίας σε κάθε εποχή, σε κάθε μορφή τέχνης!
Οι φάσεις της σελήνης μάς δείχνουν τον αιώνιο ρυθμό της ζωής! Ο Πλωτίνος παρομοιάζει την σελήνη με την παγκόσμια ψυχή. Είναι το μάτι του νου και έχουν γραφτεί γι αυτήν ύμνοι και ποιήματα… Ο Ορφικός ύμνος… Η «Σονάτα του σεληνόφωτος» του Μπετόβεν και τόσα άλλα, άπειρα από την αρχαιότητα μέχρι τώρα.
Πώς θα γινόταν λοιπόν να μην επηρεαστώ κι εγώ από όλα όσα συμβολίζει η σελήνη, που είναι η ψυχή, το πνεύμα, η ενδελέχεια του εαυτού μας, ο σεβασμός στην ζωή, στην ποιότητα στις αξίες…
Αυτή η αιώνια γοητεία της σελήνης μεταμορφώθηκε σε χρώμα και έγινε στους καμβάδες μου φεγγάρια, “τα φεγγάρια μου”.
