Βέροια Κοινωνία

Το πορτρέτο του βεροιώτη Χαράλαμπου Δαμιανίδη στην ΕΡΤ3 – Δικαίωμα στη ζωή, αγώνας χωρίς τέλος

Δήμητρα Σμυρνή

Αν από τη φύση του ο ρόλος της μάνας αλλά και του πατέρα είναι δύσκολος, ρόλος ευθύνης και διαρκούς αγωνίας για το παιδί τους, τότε πόσο δύσκολο είναι να στηρίζεις ένα παιδί ΑμεΑ και να του δίνεις φτερά;

Η εκπομπή της ΕΡΤ3 «Έκτη Αίσθηση», αφιερωμένη στα άτομα με ειδικές ανάγκες, μια εκπομπή του Γιώργου Μπελίρη, αγωνιστή και νικητή των δυσκολιών της ζωής, που ακολουθούν πάντα τα άτομα με τέτοιες ιδιαιτερότητες, αφού ανήκει και ο ίδιος σ’ αυτά, έκανε σήμερα με λόγο και εικόνα το πορτρέτο ενός τέτοιου μαχητή της ζωής, του βεροιώτη Χαράλαμπου Δαμιανίδη.

Πίσω από τον 32χρονο Χαράλαμπο η μητέρα του Μελίνα Δαμιανίδου, μια γυναίκα με σιδερένια θέληση, ευρύτητα πνεύματος και πάνω απ’ όλα αγωνίστρια.

Η Μελίνα Δαμιανίδου δημιούργησε στη Βέροια, με πολύ κόπο, έμπνευση και διορατικότητα, μια φωλιά για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, γνωρίζοντας τις ανάγκες τους από τη δική της προσωπική εμπειρία, με το όνομα ΚΕΜΑΕΔ. Η Μελίνα είναι η εθελόντρια διευθύντρια του Κέντρου. Ονομάζεται Κέντρο Μέριμνας και υπάρχει πραγματική μέριμνα μέσα εκεί για όλα αυτά τα πληγωμένα πουλιά, που δεν μπορούν μόνα τους να πετάξουν σ’ έναν ουρανό που ανήκει όμως σε όλους.

Κοντά της πάντα οι φορείς του τόπου, Εκκλησία και Τοπική Αυτοδιοίκηση, που τη στηρίζουν, όπως λέει η ίδια, αλλά και πλήθος εθελοντών, μαζί με μια πόλη που αναγνωρίζει και σέβεται την προσπάθειά της.

Ο Μπάμπης, όπως τον φωνάζει, ο μικρός της γιος, πάσχει από σπαστική τετραπληγία, αρρώστια που του στερεί τη δυνατότητα της ένταξης στη φυσιολογική ζωή, αποτελώντας για τον ίδιο και την οικογένειά του αφορμή για έναν καθημερινό αγώνα χωρίς τέλος.

«Ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος και κρατάει μια ζωή» λέει η μητέρα του Μπάμπη, πιστεύοντας όμως πως δεν είναι αδιέξοδος και πως με επιμονή, υπομονή και πολλή αγάπη, μπορεί κανείς να τον διαβεί, διεκδικώντας για το παιδί του αλλά και για τον εαυτό του την ικανοποίηση πως κατάφερε τη συμμετοχή σε μια ζωή ενεργή, πέρα από τη μοιρολατρική αποδοχή.

Απαριθμώντας τα όσα προσφέρει η Μέριμνα στο δικό της παιδί και στα άλλα, μουσική, τραγούδι, χορό, γυμναστική, ζωγραφική, με κορύφωση των δραστηριοτήτων τους τη μεγάλη εκδήλωση που γίνεται από το ΚΕΜΑΕΔ κάθε χρόνο στην Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας, αφιερωμένη κάθε φορά σε μια προσωπικότητα της Τέχνης, στην οποία συμμετέχουν τα παιδιά του Κέντρου, η Μελίνα έδειξε πόσο όλες αυτές οι δράσεις επηρεάζουν τον ψυχισμό τους, ενεργοποιώντας τα και γεμίζοντάς τα χαρά.

Ο λόγος της δεν ήταν ένας μονόλογος με διδακτικό χαρακτήρα. Ήταν λόγος στηριγμένος σε μια τετράγωνη λογική, χωρίς να στερείται όμως και του ανάλογου συναισθηματισμού. Λόγος που είχε δύο αποδέκτες, από τη μια τους ίδιους τους γονείς, την ευάλωτη αυτή κατηγορία που σηκώνει όλο το βάρος μιας τέτοιας κατάστασης, κι από την άλλη την ίδια την κοινωνία, που πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε τέτοια θέματα. Η αδιαφορία ταυτίζεται με τη συνενοχή, όταν μια κοινωνία δε σέβεται το δικαίωμα όλων στη ζωή.

Και ο λόγος της μητέρας κάθε τόσο συνοδευόταν από λίγα λόγια του Μπάμπη. Ο Μπάμπης ήταν εκεί. Με το δικό του τρόπο έδειξε πόσο αγαπά τη μουσική, προσπάθησε να τραγουδήσει, είπε πόση χαρά τού δίνει η γιορτή που κάνουν κάθε χρόνο. Και στις εικόνες που προβάλλονταν κάθε τόσο ο Μπάμπης στο αναπηρικό του καροτσάκι με τον πατέρα του, ο Μπάμπης με τον αδελφό του, ο Μπάμπης πάνω στη σκηνή, ο Μπάμπης παρών, διεκδικώντας όσα του ανήκουν… Είναι τόσο απλό, ο Μπάμπης διεκδικούσε και διεκδικεί το δικαίωμα στη ζωή…

Η εκπομπή με την παρουσία αυτής της τόσο δυνατής γυναίκας, που ζωγράφισε με τα λόγια της το πορτρέτο του παιδιού της συγκλονιστικά, ήταν για όλους μας ένα μάθημα αγώνα και αξιοπρέπειας, ένα μάθημα ζωής, αλλά και μιας τηλεόρασης που μπορεί να δικαιώσει το ρόλο της.

Μπορείτε να δείτε το video της εκπομπής ΕΔΩ

banner-article

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΑ