Λευτέρης Κορυφίδης “Αντιπαλότητας εγκώμιον”
J’ aime le souvenir de ces époques nues…
(Προτιμώ τη μνήμη από τούτους τους γυμνούς καιρούς…)
Charles Baudelaires
Ανακαλείς.
Αποστειρώνεις τη μνήμη.
Παγιδεύεις εικόνες και ήχους.
Πασχίζεις να κρατήσεις
κάτι
από την αλήθεια του παρελθόντος
– είναι το μόνο άλλωστε που σου δίνει σιγουριά, δεν είναι; –
για να κρατηθείς στο εφήμερο παρόν σου.
Και η Αλήθεια
ίσα που ανασαίνει
ενώ
το Ψέμα ντύνει
επιμελώς τη γύμνια της.
Και ασφυκτιά να ζήσει
το Ένα χωρίς το Άλλο
δεμένα σφιχτά
εναγωνίως συγκοινωνούντα
και ακραίως εξαρτώμενα
και απολύτως γοητευμένα από το αιμοβόρο παιχνίδι τους.
Και έτσι
στο προκείμενο, φίλε μου,
γυμνοί γεννιόμαστε
βαπτισμένοι με το αίμα της μάνας στην αλήθεια μας.
Μα τελικά – είναι ειρωνεία, δεν είναι; –
να πεθαίνουμε ντυμένοι
επιλέγοντας την κορύφωση του ψεύδους,
φίλε μου!
