«Δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο», είπε ο σεμνός Ντόναλντ Τραμπ μετά την απόφασή του να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και να μεταφέρει εκεί την έδρα της αμερικανικής πρεσβείας. «Απλώς αναγνώρισα την πραγματικότητα», εξήγησε. Τι σημαίνει αυτό; Οτι έφερε την πραγματικότητα στα μέτρα του. Στα μέτρα της ιδιοτέλειάς του, της ροπής του προς την περιφρόνηση
του διεθνούς δικαίου και της αδιαφορίας του για τη γνώμη οποιουδήποτε δεν τυγχάνει μέλος της οικογένειάς του· ακόμα και το στενό πλην μη συγγενικό περιβάλλον του άρχισε να το ξηλώνει, από την ανασφάλεια που ταλανίζει όποιον είναι κατά βάθος βέβαιος για τη μετριότητά του.
Για την Ιερουσαλήμ ο πλανητάρχης ενστερνίζεται τις εμπνεύσεις του γαμπρού του, του Τζάρεντ Κούσνερ, προεδρικού συμβούλου για το Μεσανατολικό. Οι σιωνιστικές αντιλήψεις του συζύγου της Ιβάνκα Τραμπ δεν είναι κρυφές. Ούτε η πολύχρονη οικονομική υποστήριξή του σε υπερορθόδοξες εβραϊκές οργανώσεις. Ούτε το ότι κάποια από τις εταιρείες του συγχρηματοδοτεί την κατασκευή σπιτιών σε παράνομους ισραηλινούς οικισμούς, σε παλαιστινιακά εδάφη. 
Την πραγματικότητα που ορίζουν αυτές ακριβώς οι αντιλήψεις και αυτές ακριβώς οι δοσοληψίες του γαμπρού και της κόρης του (επίσης προεδρικής συμβούλου, εξ ου και το μονολεκτικό «Τζαβάνκα» σαν παρόνομα του ζεύγους) αναγνώρισε ο κ. Τραμπ. Μια πραγματικότητα που επηρεάζεται σοβαρά από το γεγονός ότι ένας από τους κύριους χορηγούς του, ο καζινοβασιλιάς του Λας Βέγκας Σέλντον Αντελσον, είναι παθιασμένος φίλος των ακραίων του Ισραήλ. Αλλά και από το ότι ο σκληρός κορμός των οπαδών του είναι οι χριστιανοσιωνιστές – ευαγγελιστές, που πιστεύουν ότι, για να ξανάρθει ο Χριστός, πρέπει πρώτα να ελέγξουν πλήρως την Ιερουσαλήμ οι Ισραηλινοί.
Ποια πραγματικότητα δεν υπολόγισε ο κ. Τραμπ; Την οχληρή. Την πραγματικότητα της κατοχής της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από τους Ισραηλινούς. Την πραγματικότητα των ψηφισμάτων του ΟΗΕ που καταδικάζουν την κατοχή. Την πραγματικότητα της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 22.12.2016, όταν οι ΗΠΑ, υπό τον Μπαράκ Ομπάμα ακόμα, επέλεξαν την αποχή και όχι το βέτο. Με την απόφαση αυτή ο Οργανισμός απαιτεί να τερματιστεί η εποικιστική δραστηριότητα στα παλαιστινιακά εδάφη, που έχει προσλάβει αποικιοκρατικό χαρακτήρα: Το 62% της Δυτικής Οχθης είναι ήδη ισραηλινή αποικία, συμπεριλαμβανομένων της Ιερουσαλήμ και της Κοιλάδας του Ιορδάνη. Απαιτεί ο ΟΗΕ; Και λοιπόν;
