Σε αντίθεση με όσα είδαμε λίγα χιλιόμετρα νωρίτερα στη περιοχή κατά μήκος του Αλιάκμονα, την επονομαζόμενη natura -σκουπίδια ριγμένα έξω από κάδους, που περιφρονούν με κάθε τρόπο το τοπίο- κατηφορίζοντας στην όχθη του ποταμού, σε υποδέχεται όχι μόνο ένα τοπίο μοναδικής ομορφιάς, αλλά και μια τελείως διαφορετική αντιμετώπιση της φύσης. Πλάι στους κορμούς των δέντρων που βυθίζονται νωχελικά μέσα στο νερό του ποταμού, ανηφορίζοντας για λίγο, το μονοπάτι σε οδηγεί στο «Στέκι των ψαράδων».
Οι ερασιτέχνες ψαράδες της περιοχής μας έφτιαξαν έναν τόπο συνάντησης με πολύ μεράκι, με δυνατές ξυλοδεσιές, τραπέζια και πάγκους για συναντήσεις ευωχίας μετά το ψάρεμα, αφού δίπλα περιμένουν και οι πέτρινες ψησταριές.
Και προπαντός, το παραμικρό σκουπίδι! Και δεν είναι που προειδοποιούν κι αυτοί με επιγραφές για τους κανόνες της καθαριότητας που πρέπει να τηρηθούν, είναι που τηρούνται! Υπάρχει εξήγηση;
Όπως και να έχει, ας μείνουμε στην ομορφιά του τοπίου, στη φιλοξενία που προσφέρει ο χώρος στον καθένα που θα ήθελε να απολαύσει τις δυνατότητες που του προσφέρει, και ας μείνουμε με τις τελευταίες εικόνες που κράτησε ο φακός μας από την παρόχθια βόλτα…
Πολύ πράσινο, πολύ νερό, πολλή ηρεμία, και κάποια κουδουνίσματα από ένα κοπάδι που περνούσε πάνω από το μικροσκοπικό εκκλησάκι δίπλα στο «Στέκι», με άγρυπνους φύλακες τα σκυλιά του, που μας κοίταζαν με καχυποψία…
Far
Φωτογραφίες: Faretra.info
