“Από το Λουδοβίκο στον Τσίπρα” του Δημήτρη Αθανασιάδη
O Λουδοβίκος ΙΔ’ είχε πει το ιστορικό “l’ État, c’est moi” (το κράτος, είμαι εγώ).
Ο Τσίπρας, χωρίς αρίθμηση, γιατί δεν θα υπάρξει άλλος, θέλοντας να πει στο συνέδριο του κόμματός του “le parti, c’est moi” (το κόμμα, είμαι εγώ) το είπε περιφραστικά, ίσως, γιατί οι γνώσεις του στη Γαλλική γλώσσα, φαίνεται πως είναι πιο περιορισμένες από αυτές της Αγγλικής και δεν του επιτρέπουν τις αποφθεγματικές ρήσεις:
“Αν καταλαβαίνετε τι ψηφίζετε καλώς. Αλλά αν δεν καταλαβαίνετε, τότε υπάρχει θέμα γιατί ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου”.
Σκεφτείτε να καταλάβαιναν τι ψήφιζαν και ψήφιζαν εναντίον του.
Αυτό σημαίνει, πως ψήφισαν ή έπρεπε να ψηφίσουν πρόβατα;
“Συ είπας…”, θα μου απαντούσε ο Ιησούς.
Αλλά επειδή, κατά τον Ουγγροαμερικανό ψυχίατρο Thomas Szasz, αν μιλήσω με το Θεό θεωρείται προσευχή, ενώ αν ο Θεός μιλήσει μαζί μου θα είμαι σχιζοφρενής, φρόντισα να βάλω φραγή, για καλό και για κακό, και εισερχόμενων και εξερχόμενων κλήσεων με τον μονογενή Υιό του, ιδιαίτερα τώρα που με την καρτοκινητή μου σύνδεση θα κόστιζε μια περιουσία το roaming με τον παράδεισο, κι’ ετσι δεν θα ακούσω ποτέ το “συ είπας”.
O Franz Kafka, όμως, έγραψε, πως “η ατυχία του Δον Κιχώτη δεν ήταν η φαντασιοπληξία του, αλλά ο Σάντσο Πάντσα”.
Κοντός Ψαλμός, Αλληλούια!
Σημείωση Φαρέτρας: Ο Δημήτρης Αθανασιάδης είναι γιατρός – νευροχειρουργός, μουσικός και συγγραφέας πολλών βιβλίων ευρέος φάσματος της μουσικής εκπαίδευσης, που διδάσκονται σε ωδεία της χώρας και κοσμούν βιβλιοθήκες της Ελλάδας και του Εξωτερικού. Διετέλεσε Διευθυντής του Μακεδονικού Ωδείου Θεσσαλονίκης και για είκοσι πέντε χρόνια του Δημοτικού Ωδείου Βέροιας.
