Ύφος χαλαρό, βλέμμα διερευνητικό, αλλά και πολλά υποσχόμενο, κίνηση χαλαρή με μία δόση γοητευτικής κούρασης, ντύσιμο casual… To στυλ είναι μανιέρα ή αλλιώς τυφλοσούρτης. Το υιοθετεί κάποιος και με αυτό μπορεί να γίνει από playboy, ήρωας βίπερ, μέχρι ντήλερ και γιατί όχι πρωθυπουργός. Βέβαια, σε όλα τα παραπάνω υπάρχουν βασικές διαφορές στο «εμπόρευμα» και τα αποτελέσματα που παράγονται μετά την πώληση, την απομάκρυνση από το ταμείο και την κατανάλωσή του. Αν είναι κανείς playboy διαχειρίζεται το σώμα του, αν είναι ντήλερ διαχειρίζεται ένα προϊόν προς πώληση, αν είναι πρωθυπουργός διαχειρίζεται τις τύχες μιας χώρας η οποία, αλλοίμονο, δεν είναι ιδιόκτητη και αποτελείται από μερικά «πράγματα» που δεν τα βάζεις στο βαλιτσάκι σου για να τα επιδείξεις.
Τελευταία, λόγω έκτακτων αναγκών, γεννήθηκε και το επάγγελμα του πρωθυπουργού – ντήλερ. Επάγγελμα με καλή προοπτική πωλήσεων, αλλά με κακή προοπτική μακροχρόνιας καριέρας. Εκείνος που θα το επιλέξει (ή μήπως εκείνος τον οποίον θα επιλέξουν;) ξέρει ότι η δουλειά πρέπει να γίνει γρήγορα, το deal να είναι αποτελεσματικό και μετά να παραδώσει το βαλίτσα σε άλλον… Η δημόσια έκθεσή του πρέπει να είναι σύντομη ώστε να αποφευχθούν τυχόν ανεπιθύμητες παρενέργειες μαζικής δυσαρέσκειας, κάτι που δεν θα συνέφερε κανέναν, ούτε τον πωλητή, ούτε τον αγοραστή.
Εάν συμβαίνει ο ντήλερ να μην είναι στεγνός, στριφνός και σοβαροφανής ακόμα καλύτερα. Οσοι παρακολουθούν την πορεία την αγοραπωλησίας είναι πιθανό να «κολλήσουν» στην cool εικόνα και να ξεχάσουν το άνοιγμα της βαλίτσας με τα πωλητέα.
Συμβαίνει, καμιά φορά, ο υπάλληλος – ντήλερ – πρωθυπουργός να μπει τόσο πολύ στο ρόλο ώστε να φτάσει σε … στυλιστικές υπερβολές, οι οποίες όμως είναι παράγωγα του είδους και της φύσης της δουλειάς, η οποία του έχει ανατεθεί.
Δηλαδή, αν μπορεί κανείς να «αγγίζει» θάλασσες, λίμνες, ποτάμια, δάση, λιμάνια, αεροδρόμια και να τα βγάζει στο παζάρι, τότε είναι προφανές ότι έχει χάσει το μέτρο που μετρά αξίες, αξιολογεί καταστάσεις, περιστάσεις και αντικείμενα, διακρίνει το εφήμερο από το διαχρονικό. Δηλαδή έχει απωλέσει το ΗΘΟΣ, αν υποθέσουμε ότι κάποτε το είχε για να το χάσει κιόλας.
Το ακουμπισμένο χέρι, τύπου «λίγο να ξαποστάσω» από το «ντήλινγκ» ( το λένε και «ήρθα για να ξεπουλήσω»), πάνω στο Σινικό Τείχος δεν προκαλεί εντύπωση. Εφ’ όσον με το στυλ «είμαστε άνετοι τύποι» μπορούν να εξαργυρώνουν ό, τι πολυτιμότερο ανήκει στον τόπο και τον λαό που τον κατοικεί, με το ίδιο στυλ μπορούν να απλώνουν την παλάμη τους πάνω σε ένα μνημείο. Βέβαια, θα πει κάποιος ότι σε αυτό το Τείχος περπατάνε και ακουμπάνε χιλιάδες τουρίστες καθημερινά και επίσης ότι το ίδιο το μνημείο είναι κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος του ανακατασκευσμένο με νέο υλικό. Οι τουρίστες όμως δεν είναι θεσμοί, σε αντίθεση με ένα πρωθυπουργό, ο οποίος δεν είναι πρόσωπο, είναι θεσμός. Ας φανταστούμε για παράδειγμα τον Κινέζο πρωθυπουργό να ξαποσταίνει πάνω σε ένα κίονα του Παρθενώνα, έστω και αν τυχαία ακουμπούσε σε ένα από τους σπονδύλους από νέο υλικό.
Εβλαψε ο πρωθυπουργός το μνημείο; Όχι. Το μόλυνε; Όχι. Εκανε κάτι χειρότερο. Το απαξίωσε. Διότι, όταν με χαρακτηριστική και μη γραβατωμένη άνεση απαξιώνεις και ξεπουλάς μια χώρα, δεν διαθέτεις πλέον καμία προσωπική, ηθική ασφαλιστική δικλείδα.
‘Η, όπως λέει και ο σοφός λαός απλώνουν το «ξερό» τους παντού…
Ειρήσθω εν παρόδω, ανάμεσα στις συναντήσεις που είχε στην Κίνα για να πουλήσει λιμάνια, ναυπηγεία, τουριστικές εγκαταστάσεις, μεταφορές και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, υπήρξε και συνάντηση με τον πρόεδρο του χρηματο-οικονομικού κολοσσού της Κίνας Wanda Cultural Industry Group, τον μεγαλύτερο πολιτιστικό οργανισμό της χώρας με δραστηριοποίηση σε τομείς όπως το σινεμά, οι τουριστικές επιχειρήσεις, η παιδική διασκέδαση. Μην πάει ο νους σας σε δημόσιο πολιτιστικό οργανισμό. Πρόκειται για μία αμιγώς ιδιωτική επιχείρηση η οποία το 2015 είχε έσοδα 39 δισ. ευρώ.
Προφανώς και δεν πιστεύει κανείς ότι ο εν λόγω κολοσσός θα έρθει στην Ελλάδα ως πνευματικό ίδρυμα που σκοπό έχει την πνευματική και πολιτιστική καλλιέργεια Ελλήνων και Κινέζων. Και στην Ελλάδα το πολιτιστικό, μνημειακό, αρχαιολογικό περιβάλλον στη δική τους τη λογιστική «κόβει χρήμα»…
