“…Δεν είναι διόλου δύσκολο
Αν θες να καταλάβεις
Πως όλα όσα έγιναν
Δεν είναι μαγικά…”*
Το προηγούμενο Σάββατο είχα την χαρά να παραβρεθώ στην 1η Συνάντηση Παιδικών Χορωδιών που διοργάνωσε ο νεοσύστατος Σύλλογος εν Canto. Είμαι σίγουρη πως αρθρογράφοι του παρόντος φύλλου θα αναφερθούν εκτενώς στις εξαιρετικές παρουσίες των χορωδιών, γι αυτό και θα ήθελα προσωπικά να θίξω κάτι άλλο που μου τράβηξε την προσοχή.
Πόσο δύσκολο και εύκολο μπορεί να είναι να είσαι η Δήμητρα Μητρέντση! Κατ’ αρχήν φαίνεται εύκολο να είσαι η Δήμητρα, διότι απλά είναι ο εαυτός της. Της αρέσει η μουσική, ο ρυθμός, και της αρέσει να το μεταδίδει στους άλλους. Της αρέσει να σου μιλάει για τα «καντάκια» της και της αρέσει να γράφει στίχους και μουσική. Το παιδί που διατηρεί μέσα της εκφράζεται ανεμπόδιστα μέσα από τα τραγούδια και τους χορούς, με την υπέροχα διοχετευμένη δημιουργία. Αλλά πρέπει να είναι και δύσκολο να είσαι η Δήμητρα Μητρέντση, και ίσως τη δυσκολία να της την παρουσιάζουν άνθρωποι σαν εμένα, που πήγα στην παράσταση με την βεβαιότητα πως θα είναι όλα άψογα, με την πεποίθηση ότι θα χαρώ τα παιδιά και τα τραγούδια τους, με τη βεβαιότητα ότι η αισθητική μου θα είναι καθ’ όλα ικανοποιημένη. Έτσι λοιπόν η δυσκολία να είσαι η Δήμητρα, έγκειται στην ικανότητα και τη δύναμή της να είναι ο εαυτός της, και να αναμένεις έτσι το καλαίσθητο και το άρτιο από μέρους της.
Εγώ, να ξέρετε, της το λέω και εκείνη κάθε φορά γελάει: Έχει το μαγικό ραβδί. Αυτή τη φορά το μαγικό ραβδί της δεν μάγεψε μόνο τους λιλιπούτειους μαθητές της, αλλά και τους εθελοντές γονείς τους, οι οποίοι συμμετείχαν στην διοργάνωση συμβάλλοντας με ευχαρίστηση στην επιτυχία του εγχειρήματος. Παίρνοντας τον λόγο κατά την ολοκλήρωση των εκδηλώσεων του Σαββάτου, η συντονίστρια της Συνάντησης, αναρωτήθηκε για ποιον λόγο θα μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να αφιερώσουν τόσο χρόνο και ενέργεια, τόση έγνοια και ενδιαφέρον…για ποιον λόγο να συνεργαστούν, να γίνουν ομάδα και να δουλέψουν χωρίς απολαβές. Απάντησε όμως μόνη της: Γιατί έτσι αποτελούν καλό πρότυπο για τα παιδιά τους.
Πράγματι, σε μια εποχή όπου οι πάντες κοιτούν τί θα κερδίσουν, κάποιοι κερδίζουν δίνοντας. Και αν ρωτήσεις, και τους συγκεκριμένους εθελοντές, και όποιον άλλον, θα σου πει ότι δεν θέλει χρήματα. Θα σου πει ότι δεν καταδέχεται τα χρήματα, γιατί σε αυτό που κάνει δεν μπαίνει κοστολόγιο. Γιατί όποια αμοιβή και να μπορούσε κανείς να σκεφτεί θα ευτέλιζε την προσφορά τους και θα πρόσβαλλε την παρουσία τους. Σε μια εποχή που τα πρότυπα σπανίζουν, οι εθελοντές γίνονται πρότυπα για τα μικρά παιδιά αποδεικνύοντας πως μπορούν όλοι να προσφέρουν αν το θέλουν και πως κανείς δεν περισσεύει.
Ναι, κάποιοι θεωρούν τους εθελοντές κορόιδα. Ναι, κάποιοι θεωρούν ότι εξυπηρετούν, ότι τους εκμεταλλεύονται και ότι είναι αναλώσιμοι. Ναι. Κάποιοι αυτά πιστεύουν. Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές, αρκεί να μην περιορίζουν την ελευθερία και να μην προσβάλλουν την προσωπικότητα οποιουδήποτε. Αυτοί οι κάποιοι που τα θεωρούν, έχουν λοιπόν τη δυνατότητα και την ελευθερία να μην συμμετέχουν εθελοντικά σε καμία δράση και απλά να χαίρουν του αποτελέσματος της προσφοράς των υπολοίπων. Κανένα πρόβλημα. Στην τελική, όλα είναι θέμα διατύπωσης: Οι εθελοντές θεωρούν ότι είναι χρήσιμοι, θεωρούν ότι προσφέρουν, ότι αξιοποιούνται και ότι είναι ομάδα. Η διατύπωση είναι θέμα άποψης, η άποψη είναι θέμα οπτικής και η οπτική είναι θέμα χαρακτήρα.
Η Δήμητρα από τη σκηνή ανέφερε τα ονόματα των πολλών μαμάδων και μπαμπάδων που συνέδραμαν στον επιτυχημένη υλοποίηση της αρχικής ιδέας. Κάποιους τους είχα συναντήσει τις προηγούμενες μέρες, είχαν έκδηλο ενθουσιασμό μα κανείς δεν αναφέρθηκε στην εργασία που του είχε ανατεθεί, με ρώτησαν μόνο «αν θα πάω το Σάββατο» γιατί οι εθελοντές δεν διαφημίζουν αυτό που κάνουν, απλά έχουν στο νου τους να το ολοκληρώσουν υπεύθυνα. Για τους πιο ενθουσιώδεις ασφαλώς, δεν υπήρχε καμιά άλλη επιλογή σαββατιάτικης εξόδου πέρα από τη Συνάντηση παιδικών χορωδιών.
Έτσι όμως είναι οι εθελοντές, ιδιαίτεροι, αεικίνητοι, ακάματοι άνθρωποι, δραστήριοι και χαμογελαστοί με κινητήριο δύναμη την θέληση και την έμπνευση. Προσφέρουν αφιλοκερδώς και ανιδιοτελώς. Μπορεί η κυρία Μητρέντση να έχει μαγικό ραβδί, μα σκέφτομαι ότι, …αφού όλα όσα έγιναν δεν είναι μαγικά μόνο με έναν τρόπο εξηγούνται: «αγάπη νιώσε, αγάπη δώσε/ Είν’ η αγάπη, μόνο η αγάπη»…*
* Στίχοι από το τραγούδι «Μαγικό συστατικό» (Ειν’ η αγάπη), σε στίχους και μουσική της κας Δ. Μητρέντση, από το θεατρικό έργο «Μηχανορραφήματα. Μια περιπέτεια αλλιώς» των Δ. Μητρέντση και Λ. Ορφανού)
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Νάουσας “Μακεδονικά Νέα”.)
