Μια νυχτερινή γιορτή για τον Έρωτα και την Αφροδίτη, με επιστημονικό λόγο, ποίηση και τραγούδι, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Βέροιας

Δήμητρα Σμυρνή

Η 18^η Μαΐου, Διεθνής Ημέρα των Μουσείων, που γιορτάστηκε στο Μουσείο των Αιγών με διάθεση προσφοράς στο συνάνθρωπο των δώρων  του Πολιτισμού και σεβασμό στην πολυπολιτισμικότητα, αφού το Μουσείο άνοιξε τις πύλες του  για τους πρόσφυγες της Βέροιας, δείχνοντάς τους τις ρίζες του Αλέξανδρου, είχε ως απόηχό της τη χθεσινή βραδιά, λίγο πριν ξημερώσει η Ευρωπαϊκή Νύχτα των Μουσείων.

Χθες, το Αρχαιολογικό Μουσείο της Βέροιας πρόσφερε στους καλεσμένους του μια διαφορετική βραδιά, αφιερωμένη στην Αφροδίτη και τον Έρωτα, με τίτλο «Αφροδίτης Αγρυπνία».

Λόγος επιστημονικός, ποίηση και τραγούδι, πλησίασαν σε μια αρμονική σύζευξη το αιώνιο θέμα του Έρωτα, δίνοντάς του μία γοητευτική διάσταση.

Με το εξαιρετικά ποιοτικό  τετράφωνο φωνητικό σύνολο «Ηχώ Βερόης» με τη Νατέλα Ιτσουαΐτζε να το διευθύνει και με τα μέλη του να σχηματίζουν ένα ημικύκλιο γύρω από τον Όλγανο, που δεσπόζει με την πέτρινη ομορφιά του στο χώρο του Μουσείου, ο Αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας, Ιωάννης Γραικός, άγγιξε το θέμα του Έρωτα με γνώση και μοναδική φυσικότητα στο λόγο του.

Μιλώντας για την Αφροδίτη, τη θεά του Έρωτα, ξάφνιασε καταθέτοντας πως οι γνώσεις για τη Θεά πολλές φορές προέρχονται από τα… νεκροταφεία, όπου η παρουσία της με τη μορφή ευρημάτων είναι έντονη.

Συνδέοντας το παρόν με το παρελθόν και αναζητώντας την ταυτότητα του έρωτα στη ζωή μας, ο ομιλητής έκανε μια σύγκριση της θεώρησής του από τον κόσμο της Ελληνικής Αρχαιότητας αλλά και από τον κόσμο της Δύσης, τοποθετώντας το παρόν μας στη σύγχρονη υλιστική Δύση.

Η μορφή της Αφροδίτης, που διαπερνά την ποίηση σ’ όλες τις εποχές σαν δημιουργική αύρα,  κάνει ένα σταθμό στην ποίηση του Βιργιλίου, επηρεάζοντας τον Έλιοτ και το Σεφέρη στην «Κίχλη» του – «Όποιος δεν αγάπησε/ θ’ αγαπηθεί στο φως» – υποδηλώνοντας με πολλούς τρόπους την παρουσία της στην ανθρώπινη ζωή.

Ειδικά για τη λατρεία της στη Βέροια, ο ομιλητής αποκάλυψε πως ήταν έντονη, αφού αποδεικνύεται και η ύπαρξη εργαστηρίου, που κατασκεύαζε πήλινα ομοιώματα της Θεάς, που αντανακλούν την εικόνα μιας ευτυχισμένης Βέροιας.

Κάνοντας κύκλους γύρω από την προτομή του Όλγανου, με την καβαφική του ηδυπάθεια, όπως αποδίδεται από τον άγνωστο καλλιτέχνη, ο ομιλητής έκανε το λόγο του μια γέφυρα ανάμεσα στο χρόνο, δείχνοντας πως ο έρωτας, ακόμη και με τη σημερινή του μορφή, έχει μια πολύ παλιά ιστορία και πως η ομορφιά είναι μια αιώνια αξία που αποτυπώνεται με την ίδια καλλιτεχνική δύναμη μέσα στο χρόνο.

Τον επιστημονικό λόγο διαδέχτηκε η ποίηση και το τραγούδι, σε μια μεγάλη γκάμα ήχων αλλά και γλωσσών!

Ακούστηκαν ποιήματα που ξεκινούσαν από τη Σαπφώ, για να περάσουν μέσα από τον Σαίξπηρ, τη σεφαραδίτικη ποίηση και το Χαλίλ Γκιμπράν, στην ποντιακή ποίηση , το  «Μονόγραμμα» του Ελύτη και στη ρώσικη ποίηση. Χωρίς μετάφραση, έτσι, όπως η μουσική γλώσσα της ποίησης κάθε χώρας προστάζει.

Και ήταν πραγματικά κάτι το εντυπωσιακό ν’ ακούς τόσες γλώσσες αλλά και τόσα διαφορετικά είδη τραγουδιών στη συνέχεια – Χατζιδάκι, σεφαραδίτικα, ή σπιρίτσουαλς – να δένουν τόσο αρμονικά με τις εξαιρετικές φωνές των μελών του Φωνητικού Συνόλου, που τα απέδωσε υποβλητικά με συνδετικό νήμα τον Έρωτα!

Αλλά, ας μην ξεχνάμε, ο Στρατής Μυριβήλης το είπε πολύ απλά και πολύ σοφά στη «Ζωή εν Τάφω», το πιο  πολυδιαβασμένο βιβλίο του: « Η μουσική και η Αγάπη έχουν διεθνή γλώσσα».

Κι έτσι νιώσαμε όλοι χθες, να επικοινωνούμε…

Φωτογραφίες: faretra.info