Ν. Μπογιόπουλου -“Πασοκισμός”

Στην πολιτική «αργκό» κυκλοφορεί εδώ και δεκαετίες ένας όρος. Ο όρος «Πασοκισμός»

Με τον συγκεκριμένο όρο επιχειρείται να προσδιοριστεί στα εγχώρια πολιτικά μας ήθη το φαινόμενο του «άλλα να λέω, άλλα να εννοώ, άλλα να ισχυρίζομαι ότι πιστεύω κι άλλα να κάνω».

Πρόκειται για την εφαρμογή στα πολιτικά μας πράγματα μιας επικοινωνιακής τακτικής που θέλει να εμφανίζει το μαύρο – άσπρο και να βαφτίζει το κρέας – ψάρι.

«Πασοκισμός», για παράδειγμα, να είναι να έχεις κεντρικό προεκλογικό σλόγκαν στις εκλογές του 1985 το σύνθημα «καλύτερες μέρες» και 4 μήνες μετά, με το ίδιο πάθος που υπερασπιζόσουνα προεκλογικά το «καλύτερες μέρες» με το ίδιο πάθος να ισχυρίζεσαι μετεκλογικά ότι «καλύτερες μέρες» είναι οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, το πάγωμα μισθών και συντάξεων, τα περιβόητα άρθρα 4 και τα πραξικοπήματα στη ΓΣΕΕ, όπως έκανε τότε το ΠΑΣΟΚ…

«Πασοκισμός» είναι να λες «διώχνω τις ΝΑΤΟικές βάσεις», να καλείς τους δημοσιογράφους για να παραλάβουν την συμφωνία της – υποτιθέμενης – απομάκρυνσης των βάσεων, να αποδεικνύεται από την ίδια τη συμφωνία ότι δεν πρόκειται για συμφωνία απομάκρυνσης αλλά για συμφωνία παραμονής των βάσεων, κι όμως εσύ να συνεχίζεις να ισχυρίζεσαι ότι φεύγουν οι βάσεις που… μένουν.

«Πασοκισμός», τελευταίας κοπής, είναι να ακούς τον Βενιζέλο – που συνέγραψε και ψήφισε δυο Μνημόνια – να εγκαλεί τον Τσίπρα «πότε θα φύγουν τα Μνημόνια»…

Ας έρθουμε τώρα στον νεοπασοκισμό της τρέχουσας περιόδου:

Πρώτη παρατήρηση: Το «ανήκομεν εις την Δύσιν» το οποίο υπερασπίστηκε και επανέλαβε χτες ο κ.Προκόπης Παυλόπουλος υπήρξε μια εμβληματική φράση, δηλωτική – κατά την προσέγγιση της Αριστεράς – της υποτέλειας και της εξάρτησης στην οποία περιήλθε ο τόπος ως επιλογή των οικονομικών και πολιτικών ελίτ που διαχειρίστηκαν τις υποθέσεις της χώρας. Όταν η φράση αυτή επαναλαμβάνεται σήμερα από έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας που τον επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταπίνει αμάσητη μια τέτοια τοποθέτηση και ταυτόχρονα ομιλεί περί «αποκατάστασης της εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας», αυτό είναι παλιός, καλός, τυπικός και αειθαλής «Πασοκισμός»…

Παρατήρηση δεύτερη: Ο κ.Τσίπρας προεκλογικά κατακεραύνωνε τις αγορές ότι θα χόρευαν πεντοζάλι. Από εκεί και πέρα, μετεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για «διαπραγμάτευση νίκης». Συνέχισε με «δημιουργική ασάφεια». Πέρασε στον «έντιμο συμβιβασμό». Κατρακύλησε στην «επώδυνη συμφωνία». Και τώρα είμαστε στις «47 σελίδες» ενός (καρα)Μνημονίου που διαφημίζεται σαν το τέλος των Μνημονίων! Αυτό λέγεται και είναι «(καρα)Πασοκισμός»…

Παρατήρηση τρίτη: Το «καλό» σενάριο της κυβέρνησης  είναι η μνημονιακή πρόταση των 47 σελίδων που η ίδια κατέθεσε στην τρόικα (που πρώτα την βάφτισε «θεσμούς») και την οποία πρότασή της η κυβέρνηση την αναπροσαρμόζει, όπως η ίδια δηλώνει (και προφανώς προς το δυσμενέστερο). Η «κακή» πρόταση είναι του «φίλου της Ελλάδας», όπως τον αποκάλεσε χτες ο Σακελλαρίδης, του Γιούνκερ. Αυτές είναι οι δυο επιλογές, αυτό είναι το «δίλημμα» λέει η κυβέρνηση. «Δίλημμα» που σε ό,τι αφορά στον ελληνικό λαό, είναι μια επιλογή μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Αλλά το να εμφανίζεις τη Σκύλλα σαν το αντίδοτο στη Χάρυβδη (όπως πράττει η κυβέρνηση) αυτό είναι «Πασοκισμός»…

Παρατήρηση τέταρτη: Το να κυβερνάς εδώ και 5 μήνες χωρίς να έχεις πάρει ούτε ένα μέτρο ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο διατηρώντας σε ισχύ όλα τα μέτρα που ισοπεδώνουν το λαϊκό εισόδημα και ταυτόχρονα να διαπραγματεύεσαι νέα μέτρα, αλλά την ίδια ώρα να επιδίδεσαι σε «αντιολιγαρχικές ρητορείες», αυτό είναι «Πασοκισμός»…

Παρατήρηση πέμπτη: Στην πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του στον «eniko» και στον κ.Ν.Χατζηνικολάου, ο κ.Τσίπρας δήλωσε ότι «παραπλανήθηκε» από αυτούς που ο ίδιος αποκαλεί «εταίρους» της Ελλάδας. Προχτές στη Βουλή πρόσθεσε ότι «εξεπλάγη» και ότι «σοκαρίστηκε» από τον «φίλο της Ελλάδας» τον Γιούνκερ στη συνάντησή τους. Δεν ξέρουμε τι είναι χειρότερο για έναν πρωθυπουργό: Να υποδύεται τον παραπλανημένο ή να είναι όντως παραπλανημένος. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι το να εμφανίζεις την «παραπλάνηση» από τον εκβιαστή, από τον υποκριτή, από τον γκάγκστερ σαν πρόβλημα του… εκβιαστή και όχι δικό σου πρόβλημα, είναι «Πασοκισμός»…

Παρατήρηση έκτη: Το να διακηρύσσεις όπως έκανε ο κ.Καμμένος ότι «θα έχει πολύ μεγάλη γεωστρατηγική σημασία και για την Ελλάδα και για το ΝΑΤΟ η δημιουργία μιας μεγάλης αεροπορικής βάσης στην Κάρπαθο», αλλά να πηγαίνεις μετά στη Βουλή και να το αρνείσαι την ίδια ώρα που στην επόμενη πρόταση της ομιλίας σου το επαναλαμβάνεις (!) – όπως έκανε ο υπουργός Άμυνας με την κοινοβουλευτικό ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να τον παρακολουθεί ατάραχη – αυτό είναι «Πασοκισμός»…

Παρατήρηση – γενική: Οι εκλογές της 25ης Γενάρη κατέγραψαν το αίτημα του ελληνικού λαού να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Πράγμα για το οποίο εκλέχτηκε και για το οποίο δεσμεύτηκε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μετεκλογικά αυτό που βλέπουμε είναι από το «καλύτερα» να έχουμε περάσει  στο «μη χειρότερα». Και από το «μη χειρότερα» να έχουμε φτάσει στο «να αποφύγουμε τα ακόμα χειρότερα κι απ’ τα χειρότερα».  Αλλά το να επιχειρείται το «μη χειρότερα» (που πάντα συνιστά προαναγγελία των χειρότερων) να εμπεδωθεί σαν αυταξία και μάλιστα στο όνομα της Αριστεράς (!) , να επιδιώκεται να πουληθεί επικοινωνιακά το «μη χειρότερα» σαν «καλυτέρευση» της ζωής του λαού, ε, αυτό κι αν είναι «Πασοκισμός»…