Υπάρχει σωτηρία έξω από τη λιτότητα
Οι συνδικαλιστές των ασφαλιστικών ταμείων προτείνουν
Του Τζώρτζη Ρούσσου
Ο πρόεδρος της ΠΟΠΟΚΠ αναφέρθηκε σε μεταφορά πόρων από κρατικές προμήθειες, δημόσια έργα, χρηματιστηριακές και τραπεζικές συναλλαγές, τυχερά παιχνίδια, αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου
Τη ζοφερή εικόνα του ασφαλιστικού συστήματος, που από την αρχή της κρίσης και λόγω των πολιτικών που εφαρμόστηκαν έχει απολέσει περισσότερα από 33 δισ. ευρώ, φώτισαν χθες οι συνδικαλιστές του χώρου των ασφαλιστικών ταμείων. Παράλληλα ωστόσο ανέδειξαν τον μοναδικό ίσως δρόμο επιβίωσης του ασφαλιστικού συστήματος…
Είναι ο άλλος δρόμος, που δεν περνά από μνημόνια, μείωση συντάξεων και παροχών και βέβαια δίνει την απαιτούμενη ανάσα στο ασφαλιστικό σύστημα χωρίς να δημιουργεί τους τριγμούς στην πραγματική οικονομία που επέφεραν οι μνημονιακές πολιτικές (η κάθε μείωση συντάξεων επέφερε αντίστοιχη μείωση του τζίρου των επιχειρήσεων που λειτουργούσαν σ’ αυτή τη χώρα, με αποτέλεσμα να επιλέγονται οι απολύσεις που με τη σειρά τους μείωναν τα έσοδα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης).
ΠΙΘΑΝΟΙ ΠΟΡΟΙ
Σύμφωνα λοιπόν με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής Θανάση Καποτά, οι προτάσεις που μπορούν να βγάλουν από το αδιέξοδο την κοινωνική ασφάλιση είναι να θεσμοθετηθούν πόροι υπέρ αυτής από: κρατικές προμήθειες, δημόσια έργα, χρηματιστηριακές και τραπεζικές συναλλαγές, τυχερά παιχνίδια, αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου.
Παράλληλα, θα πρέπει σύμφωνα πάντα με τον πρόεδρο της ΠΟΠΟΚΠ:
• Να υπάρξει άμεσα ένας συνολικός σχεδιασμός και αναδιοργάνωση των υπηρεσιών των Ταμείων, για να μπορέσουν αυτά να ανταποκριθούν και στις αυξημένες ανάγκες αλλά και να βελτιώσουν την καθημερινότητα του πολίτη. Σε διαφορετική περίπτωση, όσοι στόχοι και αν τεθούν, είναι βέβαιο ότι δεν θα επιτευχθούν. Με ενοποιήσεις και Ταμεία-γίγαντες δεν λύνεται το πρόβλημα.
• Να υπάρξει οργανωμένη παρέμβαση με ανασύνταξη και ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών με στόχο τον περιορισμό της εισφοροδιαφυγής και την καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας.
• Να καταρτιστεί σταθερό σύστημα ρύθμισης οφειλών στα Ταμεία.
• Να γίνει ορθολογική αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Ταμείων (τα ακίνητα σήμερα ρημάζουν).
• Να αποκατασταθούν οι απώλειες των Ταμείων από το κούρεμα (PSI), αντίστοιχα με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
• Να εφαρμοστούν πολιτικές ενίσχυσης και στήριξης της εργασίας με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας για να περιοριστεί η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας και να αυξηθούν τα έσοδα των Ταμείων.
• Να αξιοποιηθούν και να δημοσιοποιηθούν επιτέλους οι λίστες των μεγαλοοφειλετών των ασφαλιστικών ταμείων.
ΠΩΣ ΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ ΣΕ ΝΕΕΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ
Ξεπερνά τα 33 δισ. ευρώ ο λογαριασμός που καλούνται, στα τέσσερα χρόνια της κρίσης, να πληρώσουν οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι από τις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται και οι οποίες έχουν κατάληξη, εντός του 2014, νέα μείωση των συντάξεων, με παράλληλη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Σύμφωνα με την ΠΟΠΟΚΠ, οι συνδικαλιστές της οποίας κοστολόγησαν τις απώλειες των Ταμείων από όλους τους παράγοντες κατά την περίοδο της κρίσης, ο λογαριασμός που φόρτωσαν στην «καμπούρα» της ελληνικής οικονομίας ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΔΗΜΑΡ αναλύεται ως εξής:
• Η πραγματική ανεργία στο 27,2% στερεί από το ασφαλιστικό σύστημα πάνω από 7 δισ.
• Η μείωση μισθών κατά 20 μονάδες καταγράφει απώλειες 3 δισ.
• Η εισφοροδιαφυγή, η αδήλωτη εργασία και οι ευέλικτες μορφές εργασίας αποτιμώνται σε 8,5 δισ.
• Η μείωση εισφορών, εργοδοτικών και εργαζομένων, κατά 5% (1,1%+3,9%) κοστολογείται για τα Ταμεία κοντά στο 1,3 δισ.
• Η περικοπή των κοινωνικών πόρων των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης έχει κόστος 1 δισ.
• Από το PSI οι απώλειες είναι 12 δισ.
Και όλα αυτά πού οδηγούν; Είχαν κανένα αποτέλεσμα για το σύστημα; Από τους προϋπολογισμούς των Ταμείων για το 2014 προκύπτουν ελλείμματα της τάξης των 2 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα, στο ΙΚΑ το έλλειμμα ανέρχεται στα 807,9 εκατ. ευρώ, ενώ ο ΟΑΕΕ εμφανίζει μαύρη τρύπα μόνο το 2014 ύψους 462,7 εκατ. ευρώ, ενώ ο ΟΓΑ έχει έλλειμμα 181,3 εκατ. Κοντολογίς, λοιπόν, η κυβέρνηση θέλει να στήσει ένα ασφαλιστικό σύστημα πάνω σε τρία Ταμεία (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ), που εμφανίζουν έλλειμμα κοντά στο 1,5 δισ. ευρώ. Σ’ αυτά βέβαια θα πρέπει να προστεθούν τα ελλείμματα των άλλων Ταμείων, και συγκεκριμένα των ΜΤΠΥ (91,3 εκατ. ευρώ), ΤΠΔΥ (66,2 εκατ.), ΕΤΑΑ-ΤΣΑΥ (39,5 εκατ.) και ΕΤΕΑ (274 εκατ.). Η εικόνα γίνεται ακόμη πιο ζοφερή αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι σ’ αυτά τα ελλείμματα δεν είχε υπολογιστεί η μείωση των εισφορών κατά 3,9% και η περικοπή των κοινωνικών πόρων, ούτε βέβαια η μείωση της κρατικής επιχορήγησης που κάθε χρόνο βαίνει μειούμενη. Αν λοιπόν υπολογιστούν όλα αυτά, τότε το έλλειμμα για το ασφαλιστικό σύστημα το 2014 προσεγγίζει τα 4 δισ. ευρώ, στα οποία βέβαια δεν αποτιμώνται ότι οι κύριες και επικουρικές συντάξεις που δεν έχουν απονεμηθεί.
ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Για την ΠΟΠΟΚΠ, όλες οι μνημονιακές επιλογές που εφάρμοσαν οι πολαπλλώς αποτυχημένοι υπουργοί Α. Λοβέρδος, Γ. Κουτρουμάνης και Γ. Βρούτσης, από το 2010 έως και σήμερα, κινούνται έξω από το πρόβλημα του Ασφαλιστικού και το οξύνουν ακόμη περισσότερο. Μάλιστα, οι συνδικαλιστές θεωρούν ότι οι εφαρμοζόμενες πολιτικές δεν είναι αποτέλεσμα κακής εκτίμησης, αφού κανέναν από τους μνημονιακούς ενθοσωτήρες δεν φαίνεται να απασχολεί η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων και η αξιοπρέπεια των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων.
Σύμφωνα με την ΠΟΠΟΚΠ, λοιπόν, οι αιτίες του οικονομικού προβλήματος των Ταμείων είναι:
• Η ασυνέπεια του κράτους στις υποχρεώσεις του, για την οποία δεν γίνεται καμία αναφορά. Η συνταγματική επιταγή, ότι το κράτος εγγυάται τις συντάξεις των 360 ευρώ, δεν αρκεί.
• Η εισφοροδιαφυγή. Πάντα υπήρχε, τώρα όμως είναι ανεξέλεγκτη, λόγω και της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί, και δεν φαίνεται να υπάρχει πολιτική βούληση για την πάταξή της.
• Η οικονομική αφαίμαξη των Ταμείων όλα τα χρόνια ύπαρξης του ασφαλιστικού συστήματος από τις άτοκες καταθέσεις, από το χρηματιστήριο, από τα δομημένα-τοξικά ομόλογα και με αποκορύφωμα από το PSI.
• Ανεργία – ελαστικές μορφές εργασίας – αδήλωτη εργασία.
• Η εισοδηματική πολιτική (μείωση μισθών – κατάργηση Δ.Χ.-Δ.Π.-Ε.Α.).
• Η ανάληψη πραγματικού κόστους από προγράμματα εθελουσίας εξόδου που έγιναν ερήμην των Ταμείων.
• Το κλίμα ανασφάλειας στους εργαζομένους που αποχώρησαν ή αποχωρούν από τις εργασίες τους
Πηγή: «Εφημερίδα των Συντακτών»