Λιτόχωρο, Τετάρτη 8 Οκτωβρίου. Καιρός βροχερός. Στον Όλυμπο χιονίζει, με το χιόνι να έχει κατέβει για τα δεδομένα της εποχής αρκετά χαμηλά, περίπου στα 1500 μέτρα υψόμετρο. Πέμπτη 9 Οκτωβρίου. Το σκηνικό εντελώς διαφορετικό, η ημέρα ηλιόλουστη το δε χιόνι στο βουνό, ως δια μαγείας, σε μεγάλο βαθμό έχει εξαφανιστεί.
Στόχος το καταφύγιο “Σπήλιος Αγαπητός”. Παρόλο που δεν το περίμενε κανείς στα Πριόνια, στα 1000 περίπου μέτρα υψόμετρο, υπήρχε αδιαχώρητο από αυτοκίνητα. Αν και όχι πολύ πρωί το κρύο έτσουζε.
Το μονοπάτι για το καταφύγιο χωρίς προβλήματα. Το χρυσοκόκκινο χρώμα της οξιάς εντυπωσιακό. Η ανάβαση για τους μυημένους στο βουνό εύκολη και ευχάριστη. Μετά τα 1600 μέτρα υψόμετρο η οξιά δίνει τη θέση της στα ρόμπολο. Το σκηνικό αλλάζει το χρώμα τώρα γίνεται βαθύ πράσινο. Πλησιάζουμε στο χιονισμένο τοπίο. Μπροστά μας υψώνεται ο χιονισμένος Μύτικας. Αρχίσαμε να συναντάμε χιόνι το οποίο κι έλιωνε με γρήγορο ρυθμό. Σε λίγο θα γινόταν περισσότερο, αριστερά και δεξιά του μονοπατιού. Το μονοπάτι βατό χωρίς κανένα πρόβλημα.
Ύστερα από τρεις ώρες περίπου ανάβασης φτάνουμε στο καταφύγιο, στα 2100 μέτρα υψόμετρο. Ο κόσμος πολύς, ο ήλιος έντονος, το χιόνι που πρέπει να ήταν πολύ την προηγούμενη μέρα έλιωνε με γρήγορο ρυθμό. Κάποιοι ακόμη μικροί χιονάνθρωποι παραμένουν “ζωντανοί”. Η φύση, το θέαμα… Εντυπωσιασμός και απόλαυση για τους επισκέπτες, που ήταν πολλοί. Ξένοι όλοι τους. Ελληνικά δεν ακούστηκαν, ούτε κατά τη διάρκεια της ανάβασης, ούτε στον χώρο του καταφυγίου. Από τις γλώσσες που ακούγονταν μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι οι επισκέπτες μπορεί να ήταν απ’ όλα τα μέρη του κόσμου. Αυτό δεν είναι παράξενο. Το μυθικό βουνό των θεών είναι σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης γνωστό!
Οι φωτογραφίες αν και δεν μπορούν να αποτυπώσουν στο σύνολο τη μαγεία του βουνού, σίγουρα όμως δείχνουν ένα μεγάλο μέρος της.
δ.τ.
Φωτογραφίες: faretra.info
–
