Το ερώτημα του τίτλου τέθηκε από αναγνώστη σε δημοσίευμα της Φαρέτρας σχετικά με τη μικρή νίκη της δημοσιογράφου Ιωάννας Κολοβού, μιας και απετράπη προσωρινά η έξωση από την πρώτη της κατοικία, που ήδη έχει κατασχεθεί από τράπεζα, λόγω οφειλής της σ’ αυτήν.
Η παρουσία αλληλέγγυων έξω από το κατασχεμένο σπίτι της, ανάγκασε δικαστικό επιμελητή και αστυνομικές δυνάμεις, που χρησιμοποιήθηκαν για να συνδράμουν το εν λόγω εγχείρημα, να αποχωρήσουν.
Βεβαίως, το ερώτημα του αναγνώστη έχει μια ψυχρή λογική ή καλύτερα είναι λογικοφανές. «Αφού χρωστά πρέπει να πληρώσει», άσχετα αν αυτό θα γίνει με την απώλεια της πρώτης κατοικίας της, άσχετα αν έχει παιδί ΑμΕΑ και θα βγει στο δρόμο, άσχετα αν το κύριο χρέος προέρχεται από τοκογλυφικούς τόκους και πανωτόκια.
Σίγουρα, υπάρχει ένα μεγάλο μέρος πολιτών που ασπάζεται τη λογική αυτού του ερωτήματος. Φρόντισαν γι αυτό οι εκάστοτε κυβερνώντες και τα ΜΜΕ, που είναι υπό τον πλήρη έλεγχο αυτών αλλά και της κυρίαρχης τάξης που εκπροσωπούν.
Φέρνουν στο προσκήνιο μικροοφειλέτες που αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο ποσοστό και αφήνουν στο απυρόβλητο εκείνους που έχουν αφενός υψηλά χρέη (στις τράπεζες) και αφετέρου μεγάλες περιουσίες, τις οποίες καμιά τράπεζα, για τους… δικούς της λόγους, δεν αγγίζει.
Και όλα αυτά γράφονται γιατί το εν λόγω «αθώο» ερώτημα θέλει να αγνοεί τη σκανδαλώδη χρηματοδότηση των τραπεζών – τραπεζιτών από το Κράτος, τις ιδιωτικές αυτές επιχειρήσεις, με… «επιχείρημα» τη σωτηρία τους.
Ανακεφαλαιοποίηση ονομάστηκε η εν λόγω κίνηση, με δεκάδες δις ευρώ να συρρέουν στα ταμεία τους από το Κράτος. Αρχής γενομένης με τα 28 δις ευρώ από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, για να συνεχίσουν στην ίδια ρότα και όλες οι επόμενες μνημονιακές κυβερνήσεις και να φτάσει το ποσό των λεγόμενων ανακεφαλαιοποιήσεων στο αστρονομικό νούμερο των 260 δις ευρώ!
Κι ενώ ενισχύουν τις τράπεζες με κρουνούς χρημάτων, ταυτόχρονα προσφεύγουν σε κρατικό δανεισμό, φορτώνοντας τρία μνημόνια στον ελληνικό λαό -που με ψέματα εξαπάτησαν για να υφαρπάξουν την ψήφο του- με τη συνέχεια γνωστή.
Υποθήκευσαν τη χώρα για εκατό χρόνια, ξεπούλησαν όλες τις υποδομές της, παρέδωσαν στην ουσία την εξουσία στους δανειστές, τους λεγόμενους… «εταίρους». Οι συνέπειες άμεσες για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, με τη φτωχοποίηση να χτυπάει κόκκινο, αφού τους τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια, ώστε να μην είναι σε θέση να ανταποκριθουν, όχι μόνο στις όποιες υποχρεώσεις είχαν αναλάβει, αλλά ούτε καν να μπορούν να πληρώσουν τρέχοντες λογαριασμούς.
Απ’ την άλλη, οι τράπεζες -κράτος εν κράτει- όχι μόνο αυγαταίνουν τα κέρδη τους, αλλά απαιτούν απ’ τους φτωχοποιημένους πολίτες και ό,τι τους έχει απομείνει, με τις κυβερνήσεις προφανώς να νομοθετούν υπέρ τους, «νομιμοποιώντας» έτσι ακόμη και την αρπαγή της μοναδικής τους κατοικίας.
Καθημερινά -όσο πιο αθόρυβα, ηλεκτρονικά- γίνονται δεκάδες ή και εκατοντάδες κατασχέσεις πρώτης κατοικίας στη χώρα μας για «χρέη» στις τράπεζες. Αυτοί, οι νοικοκύρηδες στην πλειοψηφία, που μέχρι χθες είχαν τη σειρά τους, σήμερα είναι στους δρόμους, χωρίς αυτό φυσικά καν να αποτελεί… είδηση!
Ύστερα από τα παραπάνω, προφανώς το ερώτημα για έναν αντικειμενικό παρατηρητή αντιστρέφεται. Η κ. Κολοβού χρωστάει στις… αδικημένες τράπεζες ή οι τράπεζες στην κ. Κολοβού; Οι φτωχοποιημένοι ‘Ελληνες χρωστούν στις τράπεζες ή οι τράπεζες σ’ αυτούς; Πού βρίσκεται το δίκιο; Ας θεωρηθούν ρητορικά τα ερωτήματα.
Και όχι μόνο αυτό. Οι τράπεζες εδώ και τώρα να επιστρέψουν -έστω χωρίς τόκους και πανωτόκια- στον ελληνικό λαό όλα όσα του άρπαξαν, ελέω κυβερνήσεών του. Για να ικανοποιηθεί, βέβαια, αυτή η…«αφελής» απαίτηση είναι καθαρά θέμα συσχετισμών που προφανώς ή άρχουσα τάξη φροντίζει με κάθε μέσο να μην υπάρξουν.
Αλλά, καλά είναι, ποτέ να μη λες ποτέ!
«Γιατί…αν ξυπνήσεις; Μονομιάς θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς», που λέει ο ποιητής!
ΥΓ. 1. Η κ. Κολοβού, και λόγω της ιδιότητάς της, ως δημοσιογράφου είχε τη δυνατότητα να δημοσιοποιήσει το γεγονός. Χιλιάδες όμως άλλοι που βρίσκονται σ΄ανάλογη θέση και δεν έχουν τέτοια δυνατότητα, με ότι αυτό συνεπάγεται.
2. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι ΟΛΟΙ όσοι “κυβέρνησαν” δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να γίνουν αρεστοί σ’ αυτούς που πραγματικά κυβερνούν και ταυτόχρονα απομυζούν τον τόπο μας.
3. Το συνολικό κόστος της Εγνατίας Οδού ήταν γύρω στα 7,5 δις ευρώ. Υπολογίστε πόσες «Εγνατίες» χάρισαν οι ελληνικές κυβερνήσεις στις τράπεζες, όταν οι… ανακεφαλαιοποιήσεις κόστισαν στους Έλληνες 260 δις ευρώ!
