Ο Κ.Μητσοτάκης τα έκανε όλα αυτά στη ΔΕΘ.
Με έναν καθεστωτικό λαϊκισμό.
Με μια αφ’ υψηλού δημαγωγία.
Με στερεότυπα και κοινοτοπίες, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να χειρισθεί την πελατεία του και να εμφανισθεί στα μάτια των υπόλοιπων Ελλήνων ως ένας λαϊκός πολιτικός -δηλαδή ακριβώς αυτό που δεν είναι.
Ο Κ.Μητσοτάκης είναι υπήκοος και υπάκουος στους Δυνατούς (εγχώριους και ξένους) και δυναστικός προς τον λαό. Αυτή είναι η δουλειά του.
Τα μέτρα που εξήγγειλε από επιστημονική (οικονομική) άποψη είναι ατελέσφορα και από πολιτική άποψη ,αυτοαναπαραγωγικά. Δηλαδή πολιτικάντικα.
Ουδέν θέμα στρατηγικού σχεδιασμού για τη χώρα φάνηκε στα λεγόμενα του πρωθυπουργού. Ουδέν, τίποτα ,νάδα!
Βεβαίως αυτό είναι το έθος που έχει διαμορφωθεί στη ΔΕΘ. Κάτι σαν μια λιτανεία υποσχέσεων με τρία τάληρα το θαύμα που , εν τέλει δεν γίνεται.
Ούτε καν «διαχείριση των συμβόλων» δεν είναι αυτή η πολιτική, διότι τα σύμβολα- στην περίπτωση μας -έχουν γίνει πουκάμισα αδειανά και σώβρακα για λεηλασία.
Το ενδιαφέρον (και θλιβερό) είναι το ότι σε αυτήν την πτωχοπροδρομική διαδικασία ή μάλλον τελετουργία μπαίνει και η πλειονότης του Τύπου , παίρνοντας το ρολάκι που του αναλογεί σε αυτό το μνημόσυνο της ίδιας του της ύπαρξης. Της αιτίας δηλαδή για να υπάρχει.Που είναι για να ελέγχει κι όχι για να διαπλέκεται.
Μας τελείωσε λοιπόν η γιορτή. Αναμένονται λίγες ακόμα παραστάσεις των συστημικών κομμάτων , αλλά το κυρίως πανηγύρι τελείωσε . Κατά τα άλλα η ζωή συνεχίζεται , όλο και πιο δύσκολη, όλο και πιο κενή νοήματος.
Διότι όποιος νομίζει ότι η οικονομική δυσπραγία, πόσω μάλλον η οικονομική σκλαβιά , δεν σκοτώνει το νόημα της ζωής. είναι βαθειά νυχτωμένος…
–
