Τραμπ και Πούτιν συναντιούνται στην Αλάσκα για να διαπραγματευτούν -απόντος του Ζελένσκι- το ενδεχόμενο τέλος της ρωσοουκρανικής σύρραξης ● Ο Αμερικανός πρόεδρος, πάντως, χαμήλωσε πολύ τον πήχη των προσδοκιών.
Γιώργος Τσιάρας
Λίγες ώρες απέμειναν μέχρι το μεγάλο ραντεβού της Αλάσκας και πίσω από τη διπλωματική φρενίτιδα καλεσμένων και μη «παικτών» και τις αμέτρητες διαρροές σεναρίων και θεωριών συνωμοσίας για το τι πιθανόν να έχει ήδη συμφωνηθεί μεταξύ των υπερδυνάμεων και σε βάρος ποιων απόντων, ο Ντόναλντ Τραμπ φρόντισε χθες να χαμηλώσει πολύ τον πήχη των προσδοκιών, που βέβαια ο ίδιος και η αυλή του είχαν γιγαντώσει τις προηγούμενες μέρες. Μια φαινομενικά σχιζοφρενική «κωλοτούμπα» που ωστόσο, όπως θα δούμε, σχετίζεται άμεσα και με τις καταιγιστικές στρατιωτικές εξελίξεις στο ανατολικό θέατρο της μάχης, εξελίξεις οι οποίες -όπως διδάσκει η παγκόσμια πολεμική ιστορία- υπαγορεύουν τελικά και το πολιτικο-διπλωματικό θέατρο που τις ακολουθεί, όπως είναι κι αυτή η σύνοδος κορυφής.
Πουλάει… τρέλα!
Ο Τραμπ είπε ακόμα ότι το 88% των Ουκρανών επιθυμεί μια ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία και ότι θα «προσπαθήσει να επιστρέψει» μέρος της κατειλημμένης από τη Ρωσία περιοχής στην Ουκρανία – αλλά άμα δεν του… κάτσει η συμφωνία για εκεχειρία δεν τρέχει και τίποτε: «Ισως τους πω “καλή τύχη, συνεχίστε να πολεμάτε” ή ίσως μπορούμε να κάνουμε μια συμφωνία»!
Θα υπάρξει λοιπόν ουσιαστική συζήτηση τύπου «επί Γης ειρήνη» στην Αλάσκα ή μήπως όλο αυτό είναι ένα κακοστημένο επικοινωνιακό ριάλιτι σόου, προκειμένου ο Τραμπ -που επί χρόνια παρουσίαζε ένα τέτοιο στην TV- να παίξει και πάλι τον ρόλο του ειρηνοποιού; Προφανώς η Ουκρανία είναι μόνο ένα από τα μέτωπα της παγκόσμιας αντιπαράθεσης τόσο της Ρωσίας και των ΗΠΑ per se, όσο και των συνασπισμών που διοικούν (ή συνδιοικούν με την Κίνα και τους άλλους BRICS στη ρωσική περίπτωση). Ακόμη κι αν δεν τα βρουν στο ουκρανικό, μπορούν κάλλιστα να συμφωνήσουν ή να σημειώσουν πρόοδο σε άλλα θέματα παίρνοντας π.χ. αποφάσεις για μια νέα συνθήκη START ή για μια συνολική λύση στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν ή ακόμη και για μια διέξοδο από τη γενοκτονία στη Γάζα – αν και φοβάμαι πως ούτε ο Γιαχβέ δεν είναι ικανός να μετακινήσει τον Τραμπ από την τυφλή, εγκληματική στήριξη στον Νετανιάχου.
Πάντως ο αντιπρόεδρος Τζει Ντι Βανς απευθυνόμενος ουσιαστικά στην εκλογική βάση του Τραμπ, το δυσαρεστημένο κίνημα MAGA, επανέλαβε στο Fox News ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «δεν θα χρηματοδοτούν πλέον άμεσα» την ουκρανική αμυντική προσπάθεια. Αλλά θα επιτραπεί, λέει, στην (απρόσκλητη στην Αλάσκα αλλά… προσκυνημένη) Ευρώπη να συνεχίσει να αγοράζει όπλα από Αμερικανούς κατασκευαστές και να τα δίνει στην Ουκρανία ή να τα κρατά για τις δικές της «αμυντικές ανάγκες»! Το ίδιο είπε άλλωστε και ο γ.γ. της Συμμαχίας, Μαρκ Ρούτε, στο «Face the Nation»: «Ο Καναδάς και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τον εξοπλισμό της Ουκρανίας και να επενδύουν στις ουκρανικές αμυντικές βιομηχανικές εγκαταστάσεις». Προσθέτοντας πως «θα υπάρξουν πρόσθετες ανακοινώσεις ευρωπαϊκών πακέτων βοήθειας» τις επόμενες εβδομάδες.
Με τι λεφτά; Μην ανησυχείτε: στήνεται ήδη μια νέα υπερτράπεζα, η «Τράπεζα Αμυνας, Ασφάλειας και Ανθεκτικότητας» (DSRB), όπου θα συμμετέχουν φυσικά και μεγάλες αμερικανικές και βρετανικές τράπεζες και θα ειδικεύεται, λέει, στη χορήγηση δανείων στο ΝΑΤΟ και σε συμμαχικές χώρες για αμυντικές προμήθειες, ώστε να μας… βοηθήσουν (δεν σας κάνω πλάκα) να πετύχουμε τον στόχο της αύξησης των αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ!
Μην ξεχνάμε επίσης ότι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο… ειρηνοποιός Τραμπ έβγαλε πριν από λίγες μέρες έναν γεωστρατηγικό λαγό από το καπέλο ανακοινώνοντας μαζί με τους Πασινιάν και Αλίγεφ τη δημιουργία του λεγόμενου «Διαδρόμου Τραμπ» ακριβώς στα σύνορα της Γεωργίας με το Ιράν – μια λωρίδα 44 χιλιομέτρων που θα παραχωρηθεί στις ΗΠΑ για 99 χρόνια και θα συνδέει το Αζερμπαϊτζάν με τον αποκομμένο θύλακα του Ναχιτσεβάν. Και που, κοίτα σύμπτωση, κόβει τον δρόμο στον σχεδιαζόμενο μεταγωγικό Αξονα Βορρά – Νότου μεταξύ Ρωσίας και Ιράν που θα συνδέσει (συνέδεε;) τον Ινδικό και τον Περσικό Κόλπο με τη Βαλτική: έναν άξονα με τεράστια στρατηγική σημασία και για την Κίνα. Τι θα κάνει η Μόσχα; Ολοι ξέρουμε πως το Κρεμλίνο είναι στα μαχαίρια τόσο με το Μπακού όσο και με το Γερεβάν. Η Τεχεράνη πάντως δήλωσε απειλητικά πως δεν πρόκειται να αποδεχτεί ή ν’ αναγνωρίσει το τραμπικό ντιλ.
Στο μέτωπο
Και πρωτίστως μην ξεχνάμε τον Μεγάλο Υποβολέα – τη ζοφερή κατάσταση στα φλεγόμενα μέτωπα που αποτελεί και την πραγματική αιτία πίσω από την πρεμούρα του Τραμπ για κατεπείγον τετ α τετ με τον Πούτιν. Μια ματιά στους χάρτες δείχνει ότι ενώ οι δυτικοί σπόνσορες του Κιέβου τρώγονται για το ποιος θα συντηρήσει εφεξής την εξαντλημένη από άντρες και εφόδια ουκρανική πολεμική μηχανή, αυτή καταρρέει ταυτόχρονα σε τουλάχιστον τέσσερα σημεία των μετώπων.
Για την ακρίβεια το τελευταίο τριήμερο οι Ρώσοι έχουν δημιουργήσει ένα νέο προγεφύρωμα-«λουλούδι» στα δυτικά του πολιορκημένου Ποκρόφσκ, κόβοντας δύο βασικούς δρόμους ανεφοδιασμού και απειλώντας με ντε φάκτο περικύκλωση τις ουκρανικές μονάδες που υπερασπίζονται την Κονσταντίνοβκα και το Σεβέρσκ, ανοίγοντας πιθανότατα τον δρόμο προς τις τελευταίες μεγάλες πόλεις του Ντονέτσκ που παραμένουν σε ουκρανικά χέρια, τις δίδυμες Σλαβιάνσκ και Κραματόρσκ. Αν η παγίδα κλείσει, ίσως δούμε να επαναλαμβάνεται σαν τραγική ειρωνεία της Ιστορίας η ταπεινωτική περικύκλωση των Ουκρανών το 2015 στο Ντεμπάλτσεβο, που ανάγκασε το Κίεβο να υπογράψει εσπευσμένα τη δεύτερη Συνθήκη του Μινσκ. Τότε, όπως και τώρα, επικεφαλής των ουκρανικών δυνάμεων ήταν ο σημερινός αρχιστράτηγος Αλεξάντρ Σίρσκι…
