Έγκλημα χωρίς τιμωρία: Μνημόνια, Δανειακές και Δημοψήφισμα / γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

α προγράμματα καταστροφής της Ελλάδας, υπό την ονομασία Δανειακές Συμβάσεις και Μνημόνια, που έχουν καταστήσει οριακά βιώσιμο, για να μη πούμε μη βιώσιμο το ελληνικό κράτος, ως ελληνικό, αλλά και την ελληνική κοινωνία, είναι ο μεγάλος σκελετός στη ντουλάπα της χώρας μας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε οι αποικιακές, καταστροφικές διατάξεις τους συνεχίζουν να ισχύουν και να παράγουν αποτελέσματα, παρά τους ισχυρισμούς της ελληνικής πολιτικής ελίτ ότι έχουμε φύγει από τα Μνημόνια, ένα ψέμα που κάνει τον Μινχάουζεν να φαίνεται ειλικρινής άνθρωπος. Πώς φύγαμε όταν ισχύουν για τόσες ακόμα δεκαετίες οι αποικιακές διατάξεις των Μνημονίων και Δανειακών και η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας μας; Πώς φύγαμε όταν το ΔΝΤ χαρακτήρισε «εξαιρετικά μη βιώσιμο» το χρέος μας; Πώς μπήκαμε στα Μνημόνια με 110% δημόσιο χρέος και έχουμε δήθεν βγει με 180% δημόσιο και αφού δημιουργήσαμε ένα εξίσου τερατώδες ιδιωτικό χρέος, εκτινάξαμε στα ουράνια το εμπορικό έλλειμμα και ξεπουλήσαμε όλη τη χώρα;

Ένας λόγος που πολλοί Έλληνες δεν πάνε ούτε καν να ψηφίσουν, ή δεν ακούν καν ειδήσεις, είναι τα τερατώδη ψέματα που τους πλασάρουν διαρκώς οι πολιτικοί, αλλά και πολλοί «δημοσιογράφοι».

Μεγάλος σκελετός είναι ασφαλώς και το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, με το οποίο η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, υπό συνθήκες πολύ ισχυρών απειλών και πιέσεων από ισχυρότατους διεθνείς παράγοντες και όλο το εγχώριο κατεστημένο, υπό καθεστώς capital controls, ψήφισε εναντίον της συνέχισης των αποικιοκρατικών, αντιδημοκρατικών, αντισυνταγματικών, καταστροφικών κρινόμενων από το οικονομικό τους αποτέλεσμα, αλλά και αντίθετων προς το ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο, αποικιακών μέτρων των Μνημονίων και των Δανειακών. Για να δει το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας της, όπως και την ηγεσία της Ε.Ε., να καταπατούν ανερυθρίαστα τη λαϊκή βούληση και να καταργούν το ίδιο το θεμέλιο του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αρχίζοντας, ευθύς αμέσως, να τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό με μια σειρά ψευδολογιών που αποσκοπούσαν να τον πείσουν ότι ψήφισε  λάθος και ότι αυτοί τον έσωσαν αγνοώντας την ψήφο του.

Έχουμε υποστηρίξει σε μια πληθώρα άρθρων μας και δεν θα επανέλθουμε τώρα εκ νέου ότι η πορεία που επέλεξε το 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Αν. Ελλ. με τη συμπαράσταση του συνόλου του υπόλοιπου πολιτικού κόσμου υπήρξε καταστροφική και όχι ευεργετική για τη χώρα. Συνεχίζει άλλωστε να παράγει αποτελέσματα τείνοντα προς την εκμηδένιση του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και από κάθε άλλη άποψη, περιλαμβανομένης της δημογραφικής και γεωπολιτικής.

Το αν έπρεπε ή όχι να κάνει δημοψήφισμα ο Τσίπρας, το αν θα ήμαστε καλύτερα αν επιλέγαμε τον ένα ή τον άλλο δρόμο είναι ασφαλώς ενδιαφέροντα ερωτήματα. Ακόμα όμως πιο ενδιαφέρον είναι το ερώτημα αν ζούμε σε δημοκρατία ή σε δικτατορία. Αν ζούμε σε ανεξάρτητο κράτος ή σε αποικία.

Αν μιλάμε για δημοκρατία και όχι για δικτατορία, τότε είναι υποχρεωτική η εφαρμογή των αποτελεσμάτων των δημοψηφισμάτων. Κι αν κάποιος πιστεύει ότι δεν πρέπει να εφαρμοστούν, τότε προκαλεί δεύτερο δημοψήφισμα και αναιρεί το αποτέλεσμα του πρώτου. Αυτό πρότειναν π.χ. στη Βρετανία οι αντίπαλοι του Brexit.

Αυτά που έγιναν στην Ελλάδα το 2015 συνιστούν ακραίο εξευτελισμό του κράτους και της δημοκρατίας και δεν έχουν συμβεί σε καμία άλλη χώρα του κόσμου. Αν η πολιτική, πολιτειακή και νομική ηγεσία της χώρας πιστεύει όντως ότι όλα ορθώς έγιναν, ότι ορθώς ενήργησε το 2015, τότε δεν έχει παρά να προτείνει στη Νομική Σχολή να περιλάβει και ένα μάθημα υπό τον τίτλο «Γιατί οι πολιτικοί έχουν δικαίωμα να αγνοούν τη λαϊκή βούληση και τα αποτελέσματα δημοψηφισμάτων» ή «γιατί η βούληση της Γερμανίας, της Ε.Ε., του ΔΝΤ και της Goldman Sachs πρέπει να υπερτερεί της λαϊκής βούλησης. Το παράδειγμα του ελληνικού δημοψηφίσματος».

Θα μπορούσαν μάλιστα να έρχονται να παρακολουθούν αυτό το μάθημα και ξένοι φοιτητές πληρώνοντας για να βγάζει και ορισμένα από τα έξοδά του το Πανεπιστήμιο. Νομίζω ότι θα είχε μεγάλη επιτυχία ένα τέτοιο πρόγραμμα γιατί πουθενά στον κόσμο δεν διδάσκεται αυτό το μάθημα. Η νομική επιστήμη διεθνώς έχει μείνει πολύ πίσω εν σχέσει με τα έμπρακτα κατορθώματά της εν Ελλάδι.

Ο Ρασκόλνικοφ και τα Μνημόνια

Οι πολιτικοί μας ξέρουν ότι είναι καλύτερα να μην μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Αλλά, όπως ο Ρασκόλνικοφ, ο ήρωας του Ντοστογιέφσκι στο «Έγκλημα και Τιμωρία» αδυνατούν να μην επισκέπτονται από καιρού εις καιρόν τον τόπο του εγκλήματός τους, εκεί που δολοφόνησαν τη χώρα τους. Είναι αμφίβολο βέβαια ότι έχουν ενοχές, όπως ο Ρασκόλνικοφ, κι αν τις έχουν τις έχουν απωθήσει εκεί που κανείς δεν μπορεί να τις διακρίνει.

Γι’ αυτό και κάθε επαναφορά του θέματος του δημοψηφίσματος καταλήγει εν τέλει και δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε ένα κωμικοτραγικό ρεσιτάλ ψευδολογίας και ανοητολογίας, όπως εξηγήσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας, ακόμα και ανταλλαγής αντίθετων απόψεων για το αν καν κρατήθηκαν και αν υπάρχουν πρακτικά της σύσκεψης της 6ης Ιουλίου 2015. Δεν υπάρχει εξάλλου ούτε ένα θέμα που να μην καταφέρνουν να γελοιοποιήσουν οι πολιτικοί μας με το που αρχίζουν να το κουβεντιάζουν.

Είναι κι αυτός ένας τρόπος να αποφεύγουν να απαντήσουν στα ιστορικά ερωτήματα που τους βαραίνουν.

Γιατί τώρα ο Τσίπρας, περιφερόμενο τραύμα της ελληνικής ιστορίας, ζήτησε από τον Τασούλα τη δημοσιοποίηση των πρακτικών της σύσκεψης; Υποθέτουμε γιατί στο συγχυσμένο μυαλό του θέλει να πείσει τους «νοικοκυραίους» ότι είναι ένας ηγέτης που βάζει τα συμφέροντα της πατρίδας πάνω από όλα και είναι εξίσου μικροαστός στην ψυχολογία του και με τον τελευταίο μικροαστό της χώρας. Αφού πήρε την εξουσία ως περίπου «επαναστάτης», θέλει να τη διεκδικήσει τώρα ως «μετριοπαθής»! Δεν ξέρω αν υπάρχουν καν αυτοί οι «νοικοκυραίοι» που έχει στο μυαλό του στη σημερινή Ελλάδα, όπου οι πολίτες παθαίνουν έμφραγμα επισκεπτόμενοι τα σούπερ μάρκετ ή νοικιάζοντας μια γκαρσονιέρα για το παιδί τους.

Όπου τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι, ο μισός πληθυσμός σχεδόν της χώρας, κατέβηκε, παρά την παντελή απουσία ηγεσίας στους δρόμους διαμαρτυρόμενος για τα έργα και τις ημέρες μιας κυβέρνησης που ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Φάμελλος, ονόμασε γαλάζια Μαφία. Αυτό για το οποίο είμαι αντίθετα αρκετά σίγουρος είναι ότι οι Αμερικανοί συμβουλάτορες του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεχνάνε μια κεντρική και βασική εξ αρχής στρατηγική τους επιδίωξη: να εξευτελίσουν και να εκμηδενίσουν για πάντα οποιαδήποτε υποψία κάπως αυθεντικής, σοβαρής και αξιόπιστης ελληνικής αριστεράς. Αν δεν ήταν έτσι, γιατί έπεισαν τον Τσίπρα να φέρει τον Κασσελάκη της Goldman Sachs, του CSIS, του λόμπι των ΛΟΑΤΚΙ και δεξιό τον ίδιο να ηγηθεί και να γελοιοποιήσει τη λεγόμενη «ριζοσπαστική αριστερά»;

Καλώς ο Τσίπρας ζητά από τον Τασούλα να δημοσιοποιήσει τα πρακτικά της σύσκεψης της 6ης Ιουλίου. Μήπως όμως μας χρωστάει κι αυτός, αλλά και η τότε και τώρα ηγεσία της ΝΔ, μερικές ουσιαστικές εξηγήσεις για το τι έκαναν και πως κατάφεραν να φτάσουν την Ελλάδα στη σημερινή τραγική της κατάσταση;

Θα επιχειρήσουμε μια απάντηση σε πρώτη ευκαιρία.

—–

Σημείωση: Το θέμα του δημοψηφίσματος του 2015 μας έχει απασχολήσει από διάφορες πλευρές στο παρελθόν. Ενδεικτικά και για όποιον αναγνώστη τυχόν ενδιαφέρεται να εντρυφήσει περισσότερο, παραπέμπουμε σε μερικά από σχεtικά κείμενά μας και συνεντεύξεις όπως την έκκληση στον ελληνικό λαό που συνυπογράψαμε με τον Μίκη Θεοδωράκη και μια πλειάδα προσωπικοτήτων τον Ιούλιο του 2015 το άρθρο μας για την «προδομένη εξέγερση» στην πρώτη επέτειο του δημοψηφίσματος το άρθρο μας για την ευρωπαϊκή Αριστερά και την Ελλάδα και την προσωπική μας μαρτυρία από τη συμμετοχή στην ηγεσία του κινήματος Σπίθα και του ΣΥΡΙΖΑ.