Ιράν – ΗΠΑ – Ισραήλ: πυρηνικά ψέματα και βαλλιστικές αλήθειες / γράφει ο Γιώργος Τσιάρας

1. Η εικόνα μετά την «εκεχειρία» της Τρίτης θυμίζει λίγο ελληνικές φοιτητικές εκλογές, καθώς και οι τρεις «παίκτες» κομπάζουν για τη νίκη. Όμως ο μόνος που δικαιούται να πανηγυρίζει -κι αυτός μόνο εν μέρει- είναι το Ιράν, που κατάφερε να απορροφήσει το σοκ των μαζικών δολοφονιών και να φέρει τη δήθεν ανίκητη σιωνιστική οντότητα στο χείλος της κατάρρευσης και τον δήθεν παντοδύναμο Ηγεμόνα της Ουάσινγκτον σε χωρίς προηγούμενο στρατηγική αδυναμία.

2. Για την ακρίβεια η τακτική αποτυχία των ΗΠΑ και του Ισραήλ, παρά την πολυετή προετοιμασία, το πυκνό δίκτυο πρακτόρων και κατασκόπων, τις αμιγώς τρομοκρατικές μεθόδους «αποκεφαλισμού» και τους γιγαντιαίους πόρους που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή την ολομέτωπη και χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό επίθεση, να πετύχουν οποιοδήποτε από τους τρεις στρατηγικούς στόχους τους -την ταυτόχρονη εξάλειψη του πυρηνικού προγράμματος, του πυραυλικού οπλοστασίου και της στρατιωτικής και επιστημονικής ελίτ του Ιράν με τελικό σκοπό την κατάρρευση του ισλαμικού καθεστώτος- έχει ήδη οδηγήσει και τις δύο αυτές δυνάμεις στο χειρότερο στρατηγικό αδιέξοδο της ιστορίας τους, καθώς δείχνει ξεκάθαρα σε ολόκληρο τον κόσμο τα όρια της αυτοκρατορικής ισχύος και ύβρεως.

3. Με κάθε νέα αποτυχημένη εκστρατεία (σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Ουκρανία και τώρα Ιράν) ο γκανγκστερικός ιμπεριαλισμός της Ουάσινγκτον στρέφεται όλο και περισσότερο σε βάρος της. Η παγκόσμια μονοπολική νεο-αποικιακή τάξη πραγμάτων που έστησαν οι ΗΠΑ μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, με τα αεροπλανοφόρα, τις 850 στρατιωτικές βάσεις και τις δεκάδες εξαρτημένες κυβερνήσεις-πιόνια σε ισάριθμα προτεκτοράτα ανά τον κόσμο, κλονίζεται εκ βάθρων. Η στρατηγική του «Σοκ και Δέος» μέσω της επίδειξης ανυπέρβλητης στρατιωτικής βίας δεν αποδίδει πια. Πώς πεθαίνουν ιστορικά οι αυτοκρατορίες; Πνιγμένες στο μεγαλείο τους. Η γεωγραφική και στρατιωτική υπερέκταση γιγαντώνει τις ανισότητες και τις συγκρούσεις συμφερόντων στο εσωτερικό τους, οδηγώντας τες σε ατέρμονους πολέμους, εμφυλίους και μη, και τελικά στην οικονομική παρακμή και χρεοκοπία. Ταυτόχρονα όλες σχεδόν οι μεγάλες αυτοκρατορίες πέφτουν νομοτελειακά στην «Παγίδα του Θουκυδίδη» – η μεγαλομανία και η υπεροψία τους ενώνει τους ανταγωνιστές τους ενάντιά τους και αναγκάζει τις ηγεσίες τους σε βεβιασμένες κινήσεις υψηλού ρίσκου, που συχνά επιταχύνουν την κατάρρευση αντί να τη φρενάρουν.

4. Ένας βασικός λόγος είναι βέβαια ότι οι προαναφερθείσες ηγεμονικές ελίτ σταδιακά χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα και καταλήγουν να πιστεύουν στην ίδια τους την αυτοκρατορική, ρατσιστική προπαγάνδα. Ετσι είδαμε και πάλι τόσο την Βασίλισσα-Αμερική όσο και το Πιόνι-Ισραήλ να αναπαράγουν ξανά και ξανά τα ίδια οριενταλιστικά μυθεύματα περί της εκπληκτικής παντοδυναμίας των όπλων και των τακτικών τους σε σχέση με τους και καλά «πρωτόγονους» Ιρανούς, την ώρα που οι ισραηλινές πόλεις καίγονταν από τους προηγμένους, ακατάρριπτους υπερηχητικούς βαλλιστικούς πυραύλους. Η Ουκρανία έδειξε σε όλους ότι ο ο πόλεμος έχει αλλάξει, ότι οι υπερηχητικοί πύραυλοι και τα drones είναι τα σημερινά υπερόπλα: το Ιράν τελείωσε κάθε σχετική συζήτηση. Η αδυναμία των Ισραηλινών να καταστρέψουν τους περσικούς εκτοξευτήρες και η σταδιακή κατάρρευση της πολυδιαφημισμένης ισραηλινής αεράμυνας κάτω από το σταθερό και ακριβές ιρανικό πυραυλικό μπαράζ ήταν αυτή που έκρινε τον πρώτο γύρο τού εξ αποστάσεως πόλεμου.

5. Ο ψυχολογικός αντίκτυπος στον αναθρεμμένο με μεσσιανικά κηρύγματα «εκλεκτό λαό» των εποίκων της κατεχομένης Παλαιστίνης είναι τρομερός –εξ ου και η μαζική Εξοδος με κάθε μέσον. Επί δώδεκα μέρες σύσσωμος ο δήθεν «άτρωτος» ισραηλινός πληθυσμός ξημεροβραδιαζόταν στα καταφύγια και κάθε φορά που έβγαιναν έξω και έβλεπαν τις κατεστραμμένες εγκαταστάσεις βεβαιώνονταν ακόμη περισσότερο ότι ο Νετανιάχου τούς έχει φλομώσει στα ψέματα. Ανάμεσα στα υποτίθεται απόρθητα ισραηλινά οχυρά που αποδεδειγμένα χτυπήθηκαν από τους ιρανικούς πυραύλους είναι οι αεροπορικές βάσεις Νεβατίμ, Οβντα και Τελ Νοφ, τα αρχηγεία του υπουργείου Αμυνας και της Μοσάντ, η απόρρητη μονάδα κυβερνο-τρομοκρατίας «8200», τα κέντρα διοίκησης στις βάσεις Αλ Τζαλίλ και Κίργια και μια σειρά από μεγάλες πολεμικές βιομηχανίες, όπως η Rafael και το «Τεχνολογικό Πάρκο» στην Κιργιάτ Γκατ. Χτυπήθηκαν επίσης το αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν, επιστημονικά κέντρα όπως το Ινστιτούτο Βάισμαν και το Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών στην έρημο Νεγκέβ, αλλά και ένα μεγάλο ινστιτούτο βιολογικών ερευνών που, σύμφωνα με τους Ιρανούς, εξέλισσε βιολογικά και χημικά όπλα.

6. Ομως το σημαντικότερο από στρατηγικής άποψης πλήγμα, αυτό που -σε συνδυασμό με την απειλή για κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ- πιθανότατα έγειρε την πλάστιγγα και οδήγησε στην εκεχειρία, δόθηκε στο σημαντικότερο για τον εφοδιασμό του Ισραήλ λιμάνι της Μεσογείου, τη Χάιφα. Εκεί όπου, εκτός από τις λιμενικές εγκαταστάσεις, καταστράφηκε ή έπαθε μεγάλες ζημιές -και σε κάθε περίπτωση καιγόταν επί μέρες- τόσο το διυλιστήριο πετρελαίου όσο και ο μεγάλος ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός. Εξίσου βαριά ήταν τα χτυπήματα στο λιμάνι και το διυλιστήριο της Ασντόντ αλλά και στους ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς του Χαντάρ και της Ασκελον. Και η μόνη απάντηση του Τελ Αβίβ σε αυτή την πρωτοφανή πολιτική και στρατιωτική καταστροφή ήταν η επιβολή ακόμη σκληρότερης λογοκρισίας και προπαγάνδας.

7. Μην ξεχνάμε ότι, παρά τους αδιάκοπους επιθετικούς πολέμους και θηριωδίες, το Ισραήλ παραμένει μια μικρή γεωγραφικά και πληθυσμιακά χώρα η οποία, το κυριότερο, παραμένει απολύτως εξαρτημένη από την έξωθεν τροφοδοσία, δηλαδή από τους ξένους σπόνσορες. Το λέω αυτό γιατί μετά από σχεδόν ογδόντα χρόνια εθνοκάθαρσης και κατοχής και με δεδομένη την τεράστια ισχύ του ισραηλινού λόμπι και την εξόφθαλμη διαπλοκή του και με τα δύο κόμματα εξουσίας στις ΗΠΑ, πολλοί πιστεύουν ότι το Ισραήλ είναι πλέον η υπερδύναμη και η εκάστοτε αμερικανική κυβέρνηση το… σκυλάκι που κάνει ό,τι του λένε. Ανοησίες: χωρίς τις πλάτες των ΗΠΑ δεν υπάρχει Ισραήλ, θα χρεοκοπούσε οικονομικά και στρατιωτικά μέσα σε λίγες εβδομάδες –το είδαμε ξεκάθαρα τις τελευταίες μέρες όταν η σιωνιστική οντότητα ξέμεινε από πυραύλους για τα συστήματα αναχαίτισης Arrow και THAAD.

8. Ο πόλεμος κατά του Ιράν είναι ένας κατεξοχήν αμερικανικός πόλεμος που προετοιμάζεται συστηματικά εδώ και δεκαετίες. Αλλά είχε ανάγκη από έναν (παρ)άφρονα πρόεδρο σαν τον Τραμπ για να «πατήσει το κουμπί». Κάποιοι λένε ότι η αμερικανική επιδρομή στο Φόρντο, τη Νατάνζ και το Ισφαχάν ήταν θέατρο, για να κατευνάσει το ισραηλινό λόμπι: εγώ πάλι είμαι βέβαιος ότι ο υπερφίαλος Τραμπ έριξε την καλύτερη πολεμική «γροθιά του» για να τελειώσει τη δουλειά που απέτυχε να κάνει το Ισραήλ και να καταστρέψει μια και καλή το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά… βρήκε αέρα. Οτι χρησιμοποίησε τα μεγαλύτερα stealth βομβαρδιστικά και τις ισχυρότερες συμβατικές βόμβες που φτιάχτηκαν ποτέ, για να γκρεμίσει δύο άδεια τούνελ εισόδου. Γι’ αυτό έχει λυσσάξει τώρα να μας πείσει πως οι περσικές εγκαταστάσεις «εξαϋλώθηκαν» και απειλεί θεούς και δαίμονες για να απολυθεί από το CNN η δύστυχη ρεπόρτερ που διέρρευσε ότι τελικά το πυρηνικό πρόγραμμα είναι ουσιαστικά άθικτο και «πήγε πίσω» μόνο λίγες εβδομάδες. Μόνο που η «διαρροή» έγινε από το ίδιο το αμερικανικό Πεντάγωνο!

Ξέμεινα από χώρο. Θα επανέλθω, εκτός πυρηνικού απροόπτου, για να εξηγήσω αυτό το «εν μέρει νικητής» του προλόγου μου.