“Η Τερέζιενσταντ του Ισραήλ: Τα «χαμόγελα» των Παλαιστινίων στα προπαγανδιστικά βίντεο στο YouTube” / γράφει ο Γιώργης-Βύρων Δάβος

Τέρμα τα ψέματα της Χαμάς και τους αντισημίτες υποστηρικτές της ανά τον κόσμο. Το βίντεο 15 δευτερολέπτων του ισραηλινού ΥΠΕΞ και η τεχνητή (μέσω Τεχνητής Νοημοσύνης) φωνή της αφήγησης αποκαθιστά τα γεγονότα ακριβώς όπως είναι. Στο βίντεο  χαμογελαστοί Παλαιστίνιοι, στρέφονται προς την κάμερα με τους αντίχειρές τους υψωμένους ή σχηματίζοντας καρδούλες με τα χέρια, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την αγαθοεργία των ισραηλινών αρχών. Μία χειρονομία που αναπαράγεται επίσης στο ίδιο βίντεο κι από έναν  ισραηλινό στρατιώτη, που δείχνει το πλήθος  πίσω του συντεταγμένα να προμηθεύεται, κυριολεκτικά «του Ισαάκ και του Αβραάμ τα αγαθά». Και γύρω από τους χαρούμενους Παλαιστίνιους, που φορτώνουν καρότσια με πακέτα (για να τα πάνε στα ερείπια που είναι πλέον τα σπίτια τους), διάφορα  φορτηγά γεμάτα δέματα που φέρουν το λογότυπο του GHF, του μόνου αποδεκτού από το Ισραήλ και ιδιωτικού μάλιστα, Ανθρωπιστικού Ιδρύματος της Γάζας.

Στο βίντεο, το Ισραήλ ισχυρίζεται πως φέρνει εις πέρας «μία από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές επιχειρήσεις σε εξέλιξη στον κόσμο, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς κόστος και σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο».

Το 15 δεύτερα είναι απόσπασμα από ένα μεγαλύτερο βίντεο που δημοσιεύτηκε στο κανάλι του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών, μεταφρασμένο και κυκλοφορημένο πριν από δύο ημέρες σε πέντε γλώσσες: ιταλικά, αγγλικά, ελληνικά, γερμανικά και γαλλικά. Σε κάθε μία από αυτές τις εκδοχές τα βίντεο έχουν ήδη φτάσει εκατοντάδες χιλιάδες προβολές. Στην Ιταλία το βίντεο κοινοποιήθηκε επίσης στο Facebook από τη σελίδα Unione Associazione Italia-Israele κι όπως είναι φυσικό ξεσήκωσε σάλο.

Το περιεχόμενο του βίντεο είναι φυσικά ριζικά διαφορετικό από τις εικόνες που όλα τα μέσα ενημέρωσης προβάλλουν εδώ και εβδομάδες. Εικόνες που αδιάψευστα κι επιβεβαιωμένα δείχνουν χιλιάδες κατοίκους της Γάζας να σχηματίζουν ουρά (πολλοί από αυτούς αφού έχουν ταξιδέψει πολλά χιλιόμετρα για να φτάσουν στα κέντρο διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας που διαχειρίζεται το ιδιωτικό GHF). Ταλαιπωρημένους, πεινασμένους και εξευτελισμένους ανθρώπους που φθάνουν στη βοήθεια μέσα από μία σημερινή via crucis, περνώντας από  διαδρόμους που οροθετούνται από ψηλούς φράχτες. Και που στη διάρκεια του σταυρικού τους αυτού δρόμου, συχνά δέχονται πυροβολισμούς και προπηλακισμούς από τον στρατό του Ισραήλ.

Το Ανθρωπιστικό Ίδρυμα της Γάζας  είναι καταχωρημένο στην Ελβετία από τον Φεβρουάριο του 2025. Κύριο πρόσωπο πίσω από αυτό είναι ένας Αρμένιος πολίτης και μέσα στις οντότητες που το συνθέτουν περιλαμβάνεται επίσης ένα άγνωστο αμερικανικό παράρτημα. Οι κόμβοι του GHF παρέμειναν τα μόνα σημεία διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας όταν το Ισραήλ χωρίς να έχει το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο -πλην της καταδίκης του από τον ΟΗΕ-«απέλασε» την UNRWA, κατηγορώντας την αστήρικτα για συνεργασία με τη Χαμάς.

Το μοντέλο των Ηνωμένων Εθνών για την παροχή βοήθειας στους Παλαιστινίους προέβλεπε εκατοντάδες μικρά κέντρα, ενώ αντίθετα το  GHF διανέμει τρόφιμα σε λίγους κόμβους. Αυτό προκαλεί υπερσυγκέντρωση ανθρώπων σε έναν περιορισμένο χώρο και δίνει τη δυνατότητα στον ισραηλινό στρατό  να πυροβολεί «ύποπτα» άτομα. Έτσι, λογικά ο ΟΗΕ τις αποκαλεί «παγίδες θανάτου». Όπως μάλιστα επιβεβαιώνει ένας Παλαιστίνιος εθελοντής ανθρωπιστικών ομάδων στο Χαν Γιουνές, ο Σάμι Αμπού Ομάρ «μέχρι στιγμής, σχεδόν 220 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί ενώ πήγαιναν να προμηθευθούν τρόφιμα» προσθέτοντας πως «δεν θέλω να πάω γιατί σημαίνει να ξυπνάω στις 3 το πρωί, να περπατάω επτά χιλιόμετρα και μετά να ρισκάρω να σκοτωθώ. Οι άνθρωποι πηγαίνουν εκεί επειδή πεινάνε και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση». Και προσθέτει «γνωρίζω ανθρώπους που πήγαν και μετά επέστρεψαν ως πτώματα». Για την πρώτη ημέρα που το ιδιωτικό τούτο ίδρυμα άρχισε να διανέμει ανθρωπιστική βοήθεια, έπειτα από 100 ημέρες πλήρους αποκλεισμού του πληθυσμού και λιμοκτονίας του, τόνισε : «Η πρώτη μέρα δεν πήγε καλά, 200.000 άνθρωποι εμφανίστηκαν και δεν βρήκαν τίποτα. Τότε ο ισραηλινός στρατός άρχισε να πυροβολεί, 39 άνθρωποι σκοτώθηκαν».

Το Τελ Αβίβ διαδίδει στο διαδίκτυο τα «χαμόγελα των Παλαιστινίων», αλλά ένα Παλαιστίνιο αγόρι, ο Αμπντούλ Ραχμάν Ζεϊντάν, όπως ανέφερε το Al Jazeera στις 3 Ιουνίου, λέει: «Ας λιμοκτονήσουμε, ας πεθάνουμε, αλλά όχι έτσι». Μιλάει για τη μητέρα του και όλους τους άλλους ανθρώπους που σκοτώθηκαν ενώ πήγαιναν στα κέντρα διανομής τροφίμων στη Λωρίδα, τα οποία διαχειρίζεται το GHF από τις 24 Μαΐου.

Η ισραηλινή προπαγάνδα και οι influencer (όπως ο Άντριαν Ρέντνιτς, καλλιτεχνικά γνωστός ως Caleel) με τη στήριξη της Israeli Government Advertising Agency από τις 7 Οκτωβρίου 2023 έχουν αποδυθεί σε μία άνευ προηγουμένου εκστρατεία με χιλιάδες βίντεο και αναρτήσεις, που προβάλλουν το «δίκαιο» και την «ευσπλαχνία» του Ισραήλ. Φυσικά αυτές οι αναρτήσεις δεν υπόκειται στους ίδιους περιορισμούς, που τα παγκόσμιας εμβέλειας ΜΚΔ σπεύδουν αμέσως να εφαρμόσουν σε σχόλια ή εικόνες που βλάπτουν το ‘κύρος’ του Ισραήλ ή θεωρούνται ‘αντισημιτικά’. 
Σε σχετική ερώτηση της ιταλικής ιστοσελίδας Domani, εκπρόσωπος της Google  απάντησε πως «δεν σκοπεύει να εφαρμόσει περιορισμούς στη συγκεκριμένη ανάρτηση». Όπως τόνισε η εταιρεία που διαχειρίζεται και το GoogleAds όσο και το YouTube, όπου έχουν αναρτηθεί τα βίντεο, έχει “εξετάσει την αναφερόμενη διαφήμιση σε σχέση με τις πολιτικές μας” και δεν βλέπει να έχει «ξεπεράσει τα όρια και παραβιάσει αυτές τις πολιτικές», καθώς δεν βλέπει να προβάλλονται εικόνες που προωθούν ευαίσθητο περιεχόμενο.

Στις διαφημιστικές σελίδες του YouTube μπορεί ο καθένας να αναρτήσει όποιο περιεχόμενο για να προωθήσει το περιεχόμενο που θέλει. Απλώς, ανοίγει ένα προφίλ στο GoogleAds, ορίζει τον στόχο και τον στόχο της διαφήμισης και ανεβάζετε το περιεχόμενό σας, το οποίο δεν πρέπει να περιέχει ψευδείς ή βίαιες πληροφορίες. Και για το  YouTube δεν φαίνεται να παραβιάζονται οι  κανόνες του, ιδίως εκείνες που αφορούν τις ψευδείς πληροφορίες, όταν σε ένα  βίντεο παρουσιάζονται χαμογελαστοί άμαχοι, να περιμένουν τρόφιμα μέσα σε εκείνους τους περίκλειστους από στρατιώτες διαδρόμους  και στα σημεία συγκέντρωσης εκείνα, που ο ίδιος ο ΟΗΕ  κι αξιωματούχοι του στην περιοχή έχουν χαρακτηρίσει «παγίδες θανάτου». 

Ή όταν τον γύρο του κόσμου έχουν κάνει πολυάριθμες μαρτυρίες από Παλαιστινίους, που διαβεβαιώνουν πως όταν έφθασαν στα σημεία εκείνα «δεν υπήρχε βοήθεια» και αντίθετα δέχθηκαν ισραηλινά πυ. Κι όταν παράλληλα όλη η υφήλιος ιδίοις όμμασιν έχει διαπιστώσει μέσα από τα αδιάψευστα αποκρουστικά βίντεο τους πυροβολισμούς που στρέφονται κατά των πεινασμένων. Η λεγόμενη «στρατηγική του ψωμιού», αποτελεί μία έμμεση τακτική για τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού: πέρα από τις βόμβες, πέρα από τη λιμοκτονία, ασκείται συστηματικός ψυχολογικός πόλεμος με επίκεντρο τα τρόφιμα και την επισφάλεια της προμήθειάς τους, ακόμη ακόμη και τον φυσικό κίνδυνο να διανύσει κανείς πολλά χιλιόμετρα για να τα προμηθευθεί και να κινδυνεύει να δεχθεί μία σφαίρα, όταν έχει γλιτώσει μόλις από τους απηνείς βομβαρδισμούς.

Αναπόφευκτα, χωρίς να προβούμε σε εύκολους κι ανερμάτιστους συμψηφισμούς, το ισραηλινό βίντεο μας υπενθυμίζει τις προπαγανδιστικές ταινίες του ναζιστικού καθεστώτος από το στρατόπεδο της Τερεζίν στην Τσεχία. Εκεί όπου τα μελλοντικά θύματα παρουσιάζονταν ευτυχισμένα σχεδόν να «περιθάλπονται» από τους θύτες τους και μάλιστα να παρουσιάζεται το κολαστήριο σχεδόν ως τόπος διακοπών και ‘σπα’. Και να ευπρεπίζονται, σχεδόν καλλωπίζονται, οι εγκαταστάσεις ενόψει στημένων επισκέψεων παρατηρητών του Ερυθρού Σταυρού, με στόχο να αποδείξουν πως η διεθνής κοινότητα είχε  λανθασμένη εικόνα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για να μην κατηγορηθούμε για μονομέρεια, αρκεί κανείς να παρακολουθήσει και σχετικό ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στην ΕΡΤ και επαναπροβάλλεται.

Η ανάρτηση του βίντεο συνέπεσε χρονικά με τις κυρώσεις που αποφάσισαν να επιβάλλουν οι κυβερνήσεις της Βρετανίας, του Καναδά, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας και της Νορβηγίας στους δύο ηγέτες της ισραηλινής ακροδεξιάς, τον Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ και τον Μπεζαλέλ Σμότριτς -υπουργό Εθνικής Ασφάλειας και υπουργό Οικονομικών αντίστοιχα στην κυβέρνηση του Νετανιάχου-  για τις θέσεις τους σχετικά με την επέκταση των εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Όχθη και την κλιμάκωση του πολέμου στη Γάζα.