Ο «Ιστός της Αράχνης» έπληξε και τις συνομιλίες / γράφει ο Γιώργος Τσιάρας

Μία συνάντηση εκ των προτέρων καταδικασμένη σε νέο φιάσκο, καθώς είναι προφανές ότι το «τάιμινγκ» της συγκεκριμένης επίθεσης, που σύμφωνα με τις ουκρανικές «διαρροές» προετοιμαζόταν εδώ και τουλάχιστον ενάμιση χρόνο, επιλέχτηκε ακριβώς για να τορπιλίσει κάθε πιθανότητα μόνιμης εκεχειρίας και ουσιαστικά για να παρατείνει έναν ήδη χαμένο πόλεμο. Μόνο έτσι εξηγείται άλλωστε η επιλογή ενός τέτοιου πλήγματος την παραμονή μιας προγραμματισμένης ειρηνευτικής συνάντησης, αλλά και η κάθε άλλο παρά συμβιβαστική λίστα των αιτημάτων της ουκρανικής αντιπροσωπείας, που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα στα πεδία των μαχών, αλλά και με τις «συστάσεις» της κυβέρνησης Τραμπ: για ακόμη μια φορά οι Ουκρανοί πήγαν στην Κωνσταντινούπολη με «αέρα» κράτους που νικάει στον πόλεμο και θέτει τους όρους του στον ηττημένο!

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά το Reuters, το ουκρανικό «μνημόνιο» περιλαμβάνει όρους που σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτοί από τους Ρώσους, όπως η διατήρηση του δικαιώματος ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η μη αναγνώριση της Κριμαίας και των άλλων τεσσάρων επαρχιών ως ουκρανικών, η μεταφορά των «παγωμένων» ρωσικών κεφαλαίων στην Ουκρανία ως πολεμικές αποζημιώσεις και άλλα προκλητικά για το Κρεμλίνο προαπαιτούμενα.

Νομοτελειακά, λοιπόν, οι συνομιλίες -που ξεκίνησαν και πάλι με μεγάλη καθυστέρηση και πραγματοποιήθηκαν, λέει, εξ ολοκλήρου στη ρωσική γλώσσα- κράτησαν μόλις 75 λεπτά και ολοκληρώθηκαν χωρίς καμιά σοβαρή διπλωματική εξέλιξη ή πρόοδο. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας, Βλαντίμιρ Μεντίνσκι, Μόσχα και Κίεβο συμφώνησαν σε ακόμη μια μεγάλης κλίμακας ανταλλαγή αιχμαλώτων, αλλά και νεκρών στρατιωτών, που ίσως φτάσουν και τους 6.000 από κάθε πλευρά, ενώ συμφώνησαν και σε βραχυχρόνιες τοπικές ανακωχές 24-72 ωρών σε συγκεκριμένα μέτωπα, που δεν κατονομάστηκαν, προκειμένου να γίνει η περισυλλογή των σορών.

Επιστροφή ανηλίκων

Συμφωνήθηκε επίσης να επιταχυνθεί η επιστροφή και από τις δυο πλευρές ορισμένων από τα ανήλικα παιδιά που η Ουκρανία υποστηρίζει ότι «απήχθησαν» από εμπόλεμες ζώνες όπως η Μαριούπολη, ενώ η Ρωσία επιμένει ότι τα παιδιά αυτά «διασώθηκαν» και επιστρέφονται «αυτόματα» μόνο στην περίπτωση που έχουν πράγματι οικογένειες στην άλλη πλευρά. Μάλιστα ο Μεντίνσκι επέμεινε ότι το όλο ζήτημα της «μαζικής απαγωγής παιδιών» είναι μια «ντροπιαστική καμπάνια δημόσιων σχέσεων, ένα σόου για τους Ευρωπαίους» και ότι η η Ρωσία έχει ήδη επιστρέψει 120 παιδιά και οι νομικές της υπηρεσίες εξετάζουν την επιστροφή άλλων 332, ενώ το Κίεβο έχει επιστρέψει μόλις 20.

Από εκεί και πέρα, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τις δυο πλευρές χωρίζει χάος, καθώς οι Ουκρανοί αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν τα χαμένα εδάφη -περιλαμβανομένης και της Κριμαίας- ως ρωσικά, ενώ και οι Ρώσοι αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε συζήτηση για 30ήμερη «τριπλή εκεχειρία» σε ξηρά, θάλασσα και αέρα, την οποία αξιώνει το Κίεβο στο δικό του «μνημόνιο», εάν δεν σταματήσουν πρώτα οι παραδόσεις ξένων όπλων και πυρομαχικών προς την Ουκρανία αλλά και η μαζική νέα επιστράτευση. Συμφωνήθηκε βέβαια πως θα υπάρξει και τρίτος γύρος «εντός εύλογου χρονικού διαστήματος», αλλά κατά τα άλλα το κλίμα ήταν εξαιρετικά βαρύ και οι αντιπροσωπείες αναχώρησαν από την Πόλη. Και γενικά θα λέγαμε ότι τα ουκρανικά drones δεν χτύπησαν μόνο τα ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά, αλλά και τις όποιες (ομολογουμένως μικρές) πιθανότητες διπλωματικής λύσης.

Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μάλιστα η «σιγή ασυρμάτου» στο θέμα αυτό της αμερικανικής κυβέρνησης Τραμπ, καθώς από Αμερικανούς αξιωματούχους διέρρευσε στο CNN και σε άλλα μέσα ότι οι Ουκρανοί προχώρησαν στην αιφνιδιαστική επίθεση της 1ης Ιουνίου χωρίς να ενημερώσουν εκ των προτέρων τις ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι ολόκληρη η επιχείρηση «Ιστός της Αράχνης» στηριζόταν -προφανώς- σε αμερικανικές δορυφορικές και άλλες πληροφορίες για τις ρωσικές βάσεις, την ακριβή θέση των αεροσκαφών-στόχων, τα αδύνατα σημεία της αεράμυνας κ.ά. Παρά τις χτεσινές «ανώνυμες» διαψεύσεις των ΗΠΑ, που υποστήριξαν ότι δεν είχαν καμιά εμπλοκή, οι συγκεκριμένες βάσεις αποτελούν έναν από τους βασικούς πυλώνες του ρωσικού πυρηνικού οπλοστασίου και ως τέτοιες τελούν υπό συνεχή αμερικανική παρακολούθηση.

Ως γνωστόν, οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες πανηγύρισαν αρχικά την ολοκληρωτική καταστροφή δεκάδων στρατηγικών αεροσκαφών, αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, σε τέσσερις αεροπορικές βάσεις στα τέσσερα άκρα της Ρωσίας, και συγκεκριμένα στο Ιρκούτσκ της Σιβηρίας, το Μουρμάνσκ της Βαλτικής, αλλά και τις βάσεις στην περιφέρεια Ριαζάν και στο Ιβάνοβο. Tα 117 συνολικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη ήταν, λέει, κρυμμένα σε φορτηγά που τα μετέφεραν κοντά στα αεροδρόμια και έτσι διέσχισαν μικρές αποστάσεις «αιφνιδιάζοντας» την αεράμυνα.

Τελικά, με βάση τις υπάρχουσες πληροφορίες και «διαρροές» προκύπτει ότι χτυπήθηκαν συνολικά 8 ή 9 μεγάλα αεροσκάφη, βομβαρδιστικά τύπου «Τουπόλεφ» Tu-22M3, Tu-95MS και ένα ιπτάμενο ραντάρ μεγάλου βεληνεκούς Α-50, σαν αυτό που είχε πληγεί με αντίστοιχο τρόπο το 2023, αλλά επισκευάστηκε σχεδόν αμέσως. Ισως χτυπήθηκε και ένα μεταγωγικό An-12. Η κλίμακα των ζημιών παραμένει άγνωστη – το ρωσικό υπουργείο Αμυνας ανακοίνωσε μόνο πως «αρκετά» αεροσκάφη έπιασαν φωτιά στο Ιρκούτσκ και το Μουρμάνσκ, αλλά οι φωτιές κατασβέστηκαν και δεν υπάρχουν θύματα μεταξύ του προσωπικού. Επίσης, αρκετοί ειδικοί πιθανολογούν ότι κάποια από αυτά τα αεροσκάφη στη Σιβηρία και τη Βαλτική ήταν παροπλισμένα και χρησιμοποιούνταν μόνο σαν πηγή ανταλλακτικών για τα πιο «μάχιμα» μοντέλα, γι’ αυτό ήταν τόσο εκτεθειμένα.

Η ουσία

Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο «Ιστός» δεν επηρεάζει στο ελάχιστο τις επιχειρησιακές δυνατότητες της ρωσικής αεροπορίας στον βομβαρδισμό των ουκρανικών υποδομών στα μετόπισθεν, καθώς το Κρεμλίνο διαθέτει στόλο 125 στρατηγικών βομβαρδιστικών. Αυτός είναι και ο λόγος που, παρά τη θεαματική επιτυχία της ουκρανικής επιχείρησης, οι περισσότεροι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες συμφωνούν ότι τα αποτελέσματα είναι κυρίως επικοινωνιακής φύσης, σχεδιασμένα να πείσουν τους ΝΑΤΟϊκούς «σπόνσορες» ότι η Ουκρανία μπορεί ακόμα να «ματώσει» τη Ρωσία, και πάντως σε καμιά περίπτωση δεν ανατρέπουν την αεροπορική και πυραυλική υπεροχή της Ρωσίας, που παραμένει συντριπτική. Αντίθετα, η εμπειρία δείχνει ότι τα ρωσικά αντίποινα των επόμενων 24ώρων θα είναι σαρωτικά, ενώ μπορεί να δούμε και μεγάλης κλίμακας χερσαίες επιχειρήσεις.