“Πατήρ Παντελεήμων, κατά Κόσμον Γεώργιος Κορφιωτάκης, ένα λαμπρό πνεύμα, ένας υπέροχος άνθρωπος” / γράφει ο Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης
Πενθούμε έναν φωτισμένο Ιεράρχη, ένα λαμπρό Πνεύμα, έναν υπέροχο Άνθρωπο.
Ο Πατήρ Παντελεήμων, κατά Κόσμον Γεώργιος Κορφιωτάκης, Ηγούμενος της Μονής της Καλής Παναγίας Δοβράς Βεροίας, με την φυσική του ευγένεια, πραότητα, και γλυκύτητα, με την ευρύτητα του πνεύματός του και την βαθιά του Θεολογική αλλά και Κοσμική μόρφωση (ήταν απόφοιτος μεταξύ άλλων της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ), υπήρξε Πνευματικός Φάρος, Καταφυγή και Παρηγορία για πάρα πολλούς ανθρώπους.
Σήκωσε επί μακρόν με Πίστη, υπομονή και χαμόγελο το μαρτύριο της βαριάς προσωπικής του ασθένειας
Υπήρξε για χρόνια ο Πνευματικός της μητέρας μου, της φιλολόγου Εύας Παναγιωτοπούλου, με την οποίαν πέραν του δεσμού της Εξομολόγησης συνδεόταν με προσωπική φιλία, και χαιρόταν να συζητά για πνευματικά ζητήματα. Κάποια στιγμή η μητέρα μου τού είπε «Γέροντα, αμάρτησα βαριά ». «Τί σάς συνέβη, κυρία Εύα;» τής απάντησε. «Γέροντα, αμφέβαλα για την Πίστη μου», τού είπε η μητέρα μου. «Αυτό ήταν, κυρία Εύα;» τής είπε χαμογελώντας. «Εγώ να δείτε πόσες φορές αμφέβαλα».
Όταν μετά τον θάνατο τής μητέρας μου συζητούσαμε για εκείνην, τού ανέφερα το περιστατικό. «Λέμε Μιλτιάδη μερικές φορές κάτι τέτοια πράγματα για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους », μού είπε τότε, ξαφνιάζοντάς με. Προφανώς ο ίδιος δεν Αμφέβαλε ποτέ στα σοβαρά. Το είχε πει μόνο και μόνο για να Αναπαύσει τη μητέρα μου, την Αγωνία της ψυχής της. Και το είχε πετύχει, φυσικά.
Τέτοιος σοφός, μειλίχιος, υπέροχος, Άγιος Άνθρωπος ήταν ο Πατήρ Παντελεήμων.
Καλήν Ανάπαυση Γέροντα
φύγατε πολύ πρόωρα…
θα μάς λείψετε πολύ…
……………
