“Πώς κέρδισε ο Τραμπ, πώς ηττήθηκε η Χάρις” / γράφει ο Γιώργος Τσιάρας

Γιατί σάρωσε ο Τραμπ, εξευτελίζοντας για άλλη μια φορά τις δημοσκοπήσεις που προέβλεπαν «ντέρμπι» και «θρίλερ»; Πώς κατάφερε ένας τέτοιος άνθρωπος, με ανοιχτά φασιστικές, ρατσιστικές και σεξιστικές θέσεις, να πείσει τόσες δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους –κι ανάμεσά τους μιλιούνια από νεόπτωχους, γυναίκες αλλά και μετανάστες και παιδιά μεταναστών– όχι απλά να τον (ξανα)ψηφίσουν, αλλά να τον καταστήσουν θεσμικό αυτοκράτορα της μεγαλύτερης υπερδύναμης στον κόσμο; Μα είναι προφανές, ο μεγιστάνας μάς το είπε άλλωστε και μόνος του αρκετές φορές, ιδίως μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας στην Πενσιλβάνια, που «σφράγισε» τη νίκη του: η επικράτησή του είναι σχέδιο του Θεού, που τον προστάτευσε για να σώσει την Αμερική και τον κόσμο όλο!

Δεν αστειεύομαι καθόλου. Αν δει κανείς τον (κατακόκκινο) εκλογικό χάρτη των ΗΠΑ, όπως διαμορφώθηκε χθες, θα διαπιστώσει ότι ο… αθεόφοβος Τραμπ νίκησε άνετα σε όλες τις παραδοσιακά συντηρητικές και θεοσεβούμενες νοτιοανατολικές πολιτείες της λεγόμενης «Ζώνης της Βίβλου», της Bible Belt, όπου κυριαρχούν οι Προτεστάντες και δη οι πιο φανατικοί Ευαγγελιστές. Το ίδιο ισχύει και σε μεγάλα τμήματα της βίαια αποβιομηχανοποιημένης «Ζώνης της Σκουριάς» (Rust Belt), στο βορειοανατολικό κομμάτι της χώρας, όπου τα τελευταία χρόνια εκατομμύρια πρώην καλοπληρωμένοι εργάτες έχουν χάσει τις δουλειές τους και ξύπνησαν απότομα από το αμερικανικό όνειρο στον εφιάλτη της ανεργίας και της ανασφάλειας.

Πέρα, λοιπόν, από το… μακρύ χέρι του Θεού, ο βασικότερος λόγος της νίκης του μεγιστάνα είναι πως έπεισε εκατομμύρια ψηφοφόρους ότι θα «γιατρέψει» την οικονομία και θα «ξανακάνει Μεγάλη την Αμερική». Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στα exit polls της Edison, που έδειξαν ότι το 45% των ψηφοφόρων σε εθνικό επίπεδο εκτιμά ότι η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του είναι σήμερα χειρότερη απ’ ό,τι ήταν πριν από τέσσερα χρόνια, έναντι μόλις 20% το 2020. Λοιπόν, από το τεράστιο ποσοστό των ερωτηθέντων (31%, σχεδόν ένας στους τρεις) που δήλωσαν ότι η οικονομία ήταν η βασική τους ανησυχία και κριτήριο για την ψήφο τους, το 79% ψήφισε Τραμπ και μόνο το 20% την Κάμαλα! Και ανάμεσα σε εκείνους που ανέφεραν πως αντιμετωπίζουν «μεγάλες δυσκολίες» στο να τα βγάλουν πέρα λόγω πληθωρισμού, δηλαδή τους πιο φτωχούς, το… 73% ψήφισε τον μεγαλοεργολάβο πρώην πρόεδρο!

Τα exit polls δείχνουν επίσης πως ο Τραμπ κέρδισε καθαρά την ανδρική ψήφο και ιδίως τους άνω των 45 αλλά και (με μικρότερη διαφορά) την κρίσιμη κατηγορία 18 με 44 ετών, ενώ τον… μαύρισαν μόνο οι πιο ηλικιωμένοι «μπούμερ» ψηφοφόροι της δικής του γενιάς. Αντίθετα, η Χάρις δεν κατάφερε καν να πείσει την πλειοψηφία των λευκών Αμερικανίδων, καθώς ο Τραμπ κερδίζει με σκορ 51%, έναντι 47%. Αλλά και μεταξύ των μαύρων και των Λατινοαμερικάνων ανδρών, τα ποσοστά του ανέβηκαν σημαντικά, ώς και 10% σε εθνικό επίπεδο σε σχέση με το 2020, παρά την ξενοφοβική ρητορική του. Μοιάζει ανεξήγητο, αλλά σχεδόν το 20% των μαύρων και ισπανόφωνων ανδρών ψηφισε Τραμπ…

Πάμε τώρα στο άλλο στρατόπεδο. Τι πήγε λάθος; Σχεδόν όλα: σύμφωνα με το Newsweek, οι Δημοκρατικοί έβαλαν τουλάχιστον έξι «αυτογκόλ»:

1. Αργησαν πάρα πολύ να… «ξεφορτωθούν» τον ανήμπορο Μπάιντεν.
2. Δεν έκαναν ποτέ ψηφοφορία, για να «νομιμοποιήσουν» την υποψηφιότητα της Χάρις ή να αναζητήσουν καλύτερο υποψήφιο.
3. Διάλεξαν για υποψήφιο αντιπρόεδρο τον «λίγο» κυβερνήτη της Μινεσότα, Τιμ Γουόλς, ποντάροντας λανθασμένα ότι θα κέρδιζε το Μίσιγκαν και το Γουισκόνσιν.
4. Εξόργισαν με την τυφλή υποστήριξη στο Ισραήλ τους Αραβοαμερικανούς του Μίσιγκαν, Πολιτεία – κλειδί που τελικά έχασαν.
5. Εχασαν τη μάχη στους ισπανόφωνους ψηφοφόρους, όπου, όπως είδαμε παραπάνω, η Κάμαλα πήρε χειρότερα ποσοστά απ’ ό,τι ο Μπάιντεν το 2020!
6. Τέλος, ηττήθηκαν κατά κράτος στο ψηφιακό πεδίο μάχης των social media, όπου ο Τραμπ εξασφάλισε τη στήριξη του δισεκατομμυριούχου ιδιοκτήτη της πλατφόρμας X, Ελον Μασκ, ενώ τόλμησε να βγει και σε σειρά δημοφιλών «αντισυμβατικών» Podcast.

Καλά όλα αυτά, αλλά αρκούν αλήθεια για να εξηγήσουν το μεγαλύτερο εκλογικό come back όλων των εποχών, από έναν πολιτικό με ακραία διχαστική ρητορική; Τώρα νομίζω είναι η κατάλληλη στιγμή να σκεφτούμε όλοι ποια ακριβώς «Δημοκρατία» και, κυρίως, ποιοι «χαρισματικοί» προκάτοχοί του συνέβαλαν στην ολική επαναφορά του Τραμπ;

Ας είμαστε ειλικρινείς, το σάπιο σύστημα που δημιουργεί τους συνεχείς πολέμους και τις τρομακτικές ανισότητες, προσωποποίηση και αποκορύφωμα του οποίου υπήρξε ο «Genocide Joe» Μπάιντεν, δημιουργεί και τα πολιτικά κενά που -ελλείψει πραγματικής αριστερής πρότασης, δεδομένου ότι η δήθεν «κεντροαριστερή» και απόλυτα συμβιβασμένη σοσιαλδημοκρατία έχει εξελιχθεί παγκοσμίως στην κεντροδεξιά του καιρού μας- έρχεται ο Τραμπ να καλύψει στην Αμερική, αλλά και οι ποικιλώνυμοι Ορμπαν, Λεπέν, Μελόνι, AfD και δε συμμαζεύεται στην από εδώ μεριά του Ατλαντικού.

Φτάνει πια με τις πτώσεις απ’ τα σύννεφα και τους αφορισμούς για τους δήθεν «ψεκασμένους» ψηφοφόρους. Το ίδιο ακριβώς υπερσυντηρητικό τσουνάμι, με τα ίδια ακριβώς λαϊκιστικά και επικοινωνιακά εργαλεία βλέπουμε να σαρώνει και την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, όσα ξόρκια και αφορισμούς κι αν επιστρατεύουν οι δήθεν ειδικοί από τους γυάλινους πύργους τους. Δείτε με πόση μαεστρία εργαλειοποιούν όλοι αυτοί το μεταναστευτικό ποτάμι που δημιούργησαν οι προκάτοχοί τους αλλά και την εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια των πάλαι ποτέ μεσαίων στρωμάτων, που φτωχοποιούνται μαζικά, υποσχόμενοι «τάξη και ασφάλεια» και γενικευμένα πογκρόμ! Δείτε πόσο έξυπνα εκμεταλλεύονται την αποστροφή του κόσμου για την παραδοσιακή πολιτική τάξη και τα καθεστωτικά ΜΜΕ!