Έσπειρε ανέμους και θερίζει θύελλες σε Ευρωπαϊκό επίπεδο ο Όλαφ Σολτς, ποδοπατώντας τη συνθήκη του Σένκγεν, με την επαναφορά των ελέγχων στα χερσαία σύνορα της χώρας του και με την επαναπροώθηση των παράτυπων μεταναστών. Στον αμέσως επόμενο τόνο, παρέκκλιση από τους ευρωπαϊκούς κανόνες για τη μετανάστευση και το άσυλο, ανακοίνωσε πως θα ζητήσει «το συντομότερο δυνατό» και ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας
-
γράφει η Μαρία Δεναξά
Το παράδοξο είναι πως αυτή η ανακοίνωση της Ολλανδίας, είναι ακριβώς σύμφωνη με το σχέδιο που είχε προτείνει ο Γάλλος πρωθυπουργός Μισέλ Μπαρνιέ, στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα της δεξιάς το 2021. Μια πρόταση που είχε προκαλέσει την άμεση καταδίκη όλων των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και μεγάλης μερίδας πολιτικών.
Το πρόβλημα με την ανακοίνωση του Ολλανδού πρωθυπουργού, είναι πως το αίτημα του είναι εκτός του νομικού πλαισίου των Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Αν όντως υποβληθεί, τότε αυτό σημαίνει πως οδεύουμε προς μια ανοιχτή σύγκρουση μεταξύ της ολλανδικής κυβέρνησης από τη μία πλευρά και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του ΕΔΑΔ (Ευρωπαικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) από την άλλη.
Αυτή η ανοιχτή σύγκρουση έρχεται στη χειρότερη στιγμή για τους Ευρωπαίους, διότι η ανεξέλεγκτη μετανάστευση που έχει αλλοιώσει την ανθρωπογεωγραφία πολλών ευρωπαϊκών χωρών, προκαλεί την αντίδραση των λαών και συγκλονίζει συθέμελα το λεγόμενο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα». Σήμερα, 14 Σεπτεμβρίου 2024, αυτό το μόρφωμα που κατάντησαν την Ενωμένη Ευρώπη, οι άνευ οράματος και προσανατολισμού πολιτικές των ευρωπαϊστών, φαίνεται να είναι πιο κοντά στην κατάρρευση από ποτέ. Τουλάχιστον όσον αφορά το μεταναστευτικό, αφού η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρίσκεται σε σύγκρουση με την Ουγγαρία, τη Γερμανία, τώρα και την Ολλανδία και πιθανώς σύντομα με τη Γαλλία υπό τον Μισέλ Μπαρνιέ, ο οποίος πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος για το προ τριετίας σχέδιό του!
Το συμπέρασμα που βγαίνει απ αυτή τη «βελούδινη» εξέγερση των ευρωπαϊκών κρατών, είναι πως ίσως βρισκόμαστε όχι μόνο προς το τέλος της λεγόμενης Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά ίσως γίνουμε και μάρτυρες της κατάρρευσης της. Από τη στιγμή που ορισμένα κράτη αποφασίζουν μονομερώς να μη συμμορφώνονται πλέον με τα άρθρα των Συνθηκών για τη μεταναστευτική πολιτική, άλλα κράτη, ή ακόμη και τα ίδια θα μπορούν αύριο, μεθαύριο ή του χρόνου, να αποφασίσουν αν θα κάνουν το ίδιο σε όλους τους άλλους προβληματικούς τομείς που προκαλούν σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Τα κράτη για παράδειγμα θα μπορούν να αρνηθούν να εφαρμόσουν τα άρθρα των Συνθηκών που καθορίζουν πολιτικές για τη γεωργία, τη βιομηχανία, την αγορά ενέργειας, την εξωτερική πολιτική, την άμυνα, τους δημοσιονομικούς και φορολογικούς κανόνες κ.λπ. Με λίγα λόγια, όταν ένας γίγαντας έχει πήλινα πόδια, αρκεί μια και μόνο ρωγμή για να καταρρεύσει. Ίδωμεν!
