Ευλογημένο και άγιο το καλοκαιράκι
Την εποχή αυτή το σώμα αρκείται στα ελάχιστα
Ένα t-shirt, σορτσάκι και ξυπολυσιά
Τη μέρα λίγο φαΐ και μια φέτα καρπούζι είναι αρκετά
Τη νύχτα ακόμη κι όταν είναι αφέγγαρη δεν είναι ανάγκη να ανάψεις το φως
Ωστόσο, ο νους το καλοκαίρι αλλιώς διάγει τον βίο του
Τη μέρα απερίσκεπτα προσφέρεται στου καυτού ήλιου τη σαγήνη
και στης αύρας της θαλασσινής τα χάδια
Τη νύχτα ηδονικά υποδαυλίζει υψηλών θερμοκρασιών επιθυμίες
Τελικά, ίσως θα ’ταν καλύτερα η επιστροφή στο λευκό του χειμώνα
Εκεί όπου ο νους ζαρώνει, μαζεύεται, ολιγαρκεί
Μα το χειμώνα το σώμα για να ντυθεί και να τραφεί τα πλείστα απαιτεί
Όπως καταλαβαίνετε σε συνθήκες ιδιαίτερων εποχικών φαινομένων
η βιογραφία του νου καθόλου δεν ταιριάζει με τη βιογραφία του σώματος
Άλλωστε, το ταίριασμα ανάμεσα στα δύο δεν είναι του κόσμου τούτου ή μήπως όχι!
αzαφ
…………….
