Κόσμος

Καναδάς: Το αγόρι που αναγκάστηκε να μεγαλώσει σαν κoρίτσι – Το ιατρικό λάθος, ο δίδυμος αδερφός και το μοιραίο τέλος

Τα ιατρικά λάθη πολλές φορές είναι τόσο σοβαρά που μπορεί να καταστρέψουν ολοκληρωτικά τη ζωή ενός ανθρώπου και να τον οδηγήσουν σε κατάθλιψη και πιθανή αυτοκτονία. Αυτό συνέβη στην τραγική ιστορία ενός αγοριού που η φίμωση του πέους του έμελλε να του καταστρέψει την καθημερινότητά και να του στερήσει και τη σεξουαλικότητά του.

Η μοιραία φίμωση του πέoυς

 

Το 1966, ένα αγοράκι ηλικίας μόλις 8 μηνών, υποβάλλεται σε καυτηριασμό για φίμωση του πέouς . Η θεραπεία έχει τραγικά αποτελέσματα: τo όργανο καταστρέφεται σχεδόν ολοσχερώς. Το παιδί αυτό έμελλε να μείνει στην ιστορία της Ιατρικής ως «το αγόρι που μεγάλωσε σαν κορίτσι» που δυστύχησε τόσο ώστε να οδηγηθεί στην αυτοκτονία.

 

Το χρονικό της υπόθεσης

Το 1965, η Τζάνετ Ρέιμερ γέννησε τον Μπρους και τον Μπράιαν, δύο δίδυμα αγopάκια. Όταν τα δίδυμα έγιναν 6 μηνών παρουσίασαν δυσκολίες στην ούρηση, που απεδείχθη ότι οφείλονταν σε φίμωση του πέος . Η μόνη λύση ήταν να χειρουργηθούν, αλλά ο ουρολόγος που τα ανέλαβε, αντί να ακολουθήσει κάποια συμβατική για την εποχή μέθοδο, τα υπέβαλε σε καυτηριασμό.

Ο καυτηριασμός πετυχαίνει στον μικρό Μπράιαν, αλλά στον Μπρους ήταν καταστροφικός

Στον άτυχο Μπρους προκαλούνται βαθιά εγκαύματα σε όλο το πέoυς του και ο γιατρός ανακοινώνει στους τρομοκρατημένους γονείς ότι η κατάσταση είναι αδύνατον να επιδιορθωθεί χειρουργικά.

 

 Τους μήνες που ακολουθούν, το νεαρό ζευγάρι των αγροτών από τον Καναδά τρέχει από γιατρό σε γιατρό για να δουν αν μπορεί κάτι να γίνει με το παιδί τους. Κανένας δεν τους δίνει ελπίδες: ο Μπρους θα πρέπει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του με το ελάχιστο που έχει απομείνει από το πέoς του.

Η “θεραπεία” ήταν η αλλαγή φύλλου με τη θεραπεία ορμονών

Ο σeξολόγος θεωρούσε πως τα παιδιά είναι ουσιαστικά άφυλα ως την ηλικία των 2 ετών. Στη θεωρητική του ματιά, οι γονείς έχουν μπροστά τους ένα καλό χρονικό διάστημα για να επηρεάσουν συμπεριφορικά το φύλο του παιδιού τους. Ο Money εξέτασε το παιδί και κατέληξε στη ριζοσπαστική πρόταση να του επαναπροσδιορίσουν χειρουργικά το φύλο, ευνουχίζοντας ολότελα το πέος και δημιουργώντας στη θέση του έναν νεοκόλπο (θηλυκοποιητική γεννητοπλαστική).

Δεν έφτανε όμως μόνο η επέμβαση ανακατασκευής των γεννητικών οργάνων για να ολοκληρωθεί η μετάβαση από τον ανδρικό στον γυναικείο φαινότυπο, επιχειρηματολογούσε ο Money.

 Οι γονείς έπρεπε να μεγαλώσουν το παιδί σαν κανονικό κορίτσι και να μη μάθει ποτέ για το βιολογικό του φύλο. Οι Reimer συμφώνησαν και οι διαδικασίες για τον επαναπροσδιορισμό του φύλου ξεκίνησαν το 1967, λίγο πριν από τα δεύτερα γενέθλια του αγοριού. Για τον Money δεν ήταν παρά μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ελέγξει στην πράξη τη θεωρία του περί κοινωνικού φύλου.

Με τις συστάσεις του διαπρεπούς επιστήμονα, ο Bruce Reimer ξεκίνησε να ζει ως Brenda Reimer. Πέρα από τη χειρουργική ανακατασκευή των γεννητικών του οργάνων, το παιδί υποβλήθηκε και σε χρόνια θεραπεία οιστρογόνων, ώστε να «θηλυκοποιηθεί το σώμα του», όπως προέβλεπε η θεωρία του γιατρού. Οι γονείς επέστρεφαν στο γραφείο του Money κάθε χρόνιο και με τα δυο τους παιδιά, ώστε να καταγράφει ο ειδικός πώς ανταποκρίνονταν τα δίδυμα Brian και Brenda ως αγόρι και κορίτσι, αντίστοιχα.

Ο γιατρός παρατηρούσε πως η Brenda ήταν «πολύ πιο περιποιημένη» από τον Brian. Διέκρινε κάποιες φορές «αρρενωπά χαρακτηριστικά» στο κopίτσι, όπως η ξεροκεφαλιά και η ισχυρή προσωπικότητά της, η θεωρία του προέβλεπε ωστόσο ότι αυτά θα αποβάλλονταν με τα χρόνια. Το 1975, όταν τα δίδυμα έγιναν 10 χρονών, ο Money δημοσίευσε τη διαβόητη σήμερα μελέτη του «Sexual Signatures», όπου ισχυριζόταν ότι η μετάβαση του αγοριού σε κορίτσι είχε στεφθεί από απόλυτη επιτυχία:

«Το κoρίτσι προτιμά ήδη τα φορέματα από τα παντελόνια και αρέσκεται να φορά στα μαλλιά κορδέλες, βραχιόλια και μπλούζες. Της αρέσει που είναι το κopίτσι του μπαμπά. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, το πείσμα της και η άφθονη σωματική ενέργεια που μοιράζεται με τον δίδυμο αδερφό της την έχουν κάνει αγοροκopιτσο μεν, δεν παύει όμως να είναι κoρίτσι».

Ο γιατρός έβλεπε πως κάτι δεν πήγαινε καλά, έσπευσε ωστόσο να χαρακτηρίσει το πείραμά του πετυχημένο. Τίποτα όμως δεν ήταν πιο μακριά από την αλήθεια. Να πώς θυμόταν ο ίδιος ο Reimer την παιδική του ηλικία, όπως την περιέγραψε στη συνέντευξη που έδωσε το 2002 στην Όπρα. «Ποτέ δεν εντάχθηκα», είπε μιλώντας για τον γυναικείο ρόλο του, «να φτιάχνω κάστρα και να παλεύω, να σκαρφαλώνω δέντρα, αυτά ήταν τα πράγματα που μου άρεσαν, αλλά δεν ήταν αποδεκτά για τα κoρίτσια».

Όμως δεν έγιναν έτσι τα πράγματα. Ο Μπρους που πλέον ονομαζόταν Μπρέντα, δεν ήθελε να φορέσει φουστάνια και δεν αισθανόταν άνετα με τα μακριά του μαλλιά.

Σύμφωνα μάλιστα με τον συγγραφέα John Colapinto, που συνεργάστηκε με τον Reimer στο βιβλίο του «As Nature Made Him: The Boy Who Was Raised as A Girl», τραυματικές ήταν για το παιδί ακόμα και οι επισκέψεις στο γραφείο του Money. Ο γιατρός του έδειχνε εικόνες γυμνών εφήβων για να «ενισχύσει την ταυτότητα φύλου της Brenda». Ακόμα χειρότερα, ο Money τον πίεζε να υποβληθεί και σε περαιτέρω εγχειρίσεις για να γίνει ακόμα πιο θηλυπρεπής.

Η κατάσταση έγινε ακόμη πιο τραγική όταν ο Μόνεϊ, θέλησε να πειραματιστεί επάνω στα δίδυμα, δοκιμάζοντας ως παιχνίδι σεξoυαλικές στάσεις για να εντάξει υποτίθεται την Μπρέντα στην ζωή ως κopίτσι. Τραβούσε φωτογραφίες, τους έδινε οδηγίες για να δοκιμάζουν στάσεις και τους ανάγκαζε να μένουν σε αυτές για να «τεστάρει» την Μπρέντα. O Μπράιαν αργότερα έγινε σχιζοφρενής, ενώ η Μπρέντα άρχισε να έχει τα πρώτα σημάδια βαθιάς κατάθλιψης.

Η Μπρέντα ήξερε πως δεν είναι αγόρι, αλλά ένιωθε σαν αγόρι

Ένας τοπικός ψυχίατρος έπεισε τους γονείς της να της πουν την αλήθεια – και η «Μπρέντα» απελευθερώθηκε. «Ξαφνικά όλα απέκτησαν νόημα, ήξερα γιατί ένιωθα όπως ένιωθα, δεν ήμουν φρικιό, δεν ήμουν τρελός. Ήμουν άντρας», δήλωνε χρόνια αργότερα, όταν πια μιλούσε επωνύμως για όσα πέρασε σε συνδυασμό με την κατάθλιψη.

Η διπλή μαστεκτομή και η τοποθέτηση τεχνητού πέoυς

Μέσα σε λίγες εβδομάδες από την αποκάλυψη, η «Μπρέντα» αποφάσισε να μπει σε μια πολυετή μάχη για να ανακτήσει την χαμένη της ταυτότητα. Άλλαξε το όνομά της σε Ντέιβιντ, υποβλήθηκε σε διπλή μαστεκτομή για να απαλλαγεί από το στήθος που της είχε δημιουργήσει η ορμονοθεραπεία, και έκανε πολλαπλές εγχειρήσεις, με τοποθέτηση μοσχευμάτων και προθέσεων, για να αποκτήσει τεχνητό πέoς και oρχεις. Έκανε επίσης ενέσεις τεστοστερόνης για να αποκαταστήσει τα ανδρικά χαρακτηριστικά του.

Η κατάθλιψη

Παρ’ όλα αυτά, ο Ντέιβιντ παρέμενε καταθλιπτικός, τόσο εξαιτίας των τραυμάτων της παιδικής του ηλικίας, όσο και εξαιτίας της προοπτικής – όπως πίστευε – να μην μπορέσει ποτέ να παντρευτεί και να έχει δική του οικογένεια. Μέχρι να φτάσει στα 25 του χρόνια, είχε ήδη κάνει τρεις απόπειρες αυτοκτονίας.

Ο Ντέιβιντ τελικά παντρεύτηκε μια νεαρή μητέρα τριών παιδιών, την Τζέιν και ένιωθε χαρούμενος για την θετή του οικογένεια. Όμως η καταθλιπτική διάθεσή του επέμενε, τις νύχτες βασανιζόταν από εφιάλτες και οι ψυχικές διακυμάνσεις του ήταν μαρτύριο για τη γυναίκα του.

Η αυτοκτονία του Μπρους λόγω κατάθλιψης

Όταν το 2002 αυτοκτόνησε ο δίδυμος αδελφός του, ο Μπρους, ο Ντέιβιντ βυθίστηκε ακόμα περισσότερο στην κατάθλιψη – και όταν στις 2 Μαΐου 2004 η σύζυγός του, η Τζέιν, του ζήτησε να μείνουν για λίγο χώρια, κατέρρευσε.

Τρεις μέρες αργότερα, πήρε μια καραμπίνα από το σπίτι του, έκοψε την κάνη, πήγε στο πάρκινγκ ενός παρακείμενου σούπερ μάρκετ, σήκωσε το όπλο και έδωσε τέλος στο μαρτύριό του. Ήταν 39 ετών…

banner-article

Δημοφιλή άρθρα

  • Εβδομάδας