Κι κει που κάθουμαν
ανιμιλίας στν καφιτέργια
του προυσκλητήριου
μι έπισ’ απ’ τα χέρια…
Τριμουλιαστά του πιάνου
να, έτσ’ παέν η απαλάμ’!
Ααααχ, θα δγιω τουν Τάιλιρ
στ’ Στέφου τν αμασκάλ’!
Κι αρχίζου κι τραγδώ
ωωωλαρία,ωλαλα!
Μ’ ακάλισιν ι Πρόιδρους
στου γάμου τ’ στα Χανιά!
Πόσουν κιρό ανίμνησκα
του γιγουνότου του ιφτιχές!
Γι αυτό παγέτα γιόμουσα
του συνουλάκι μ’, του ντε-πιες!
Ταξιδεύου ακτουπλουικώς
φεύγου, παένου σφαίρα!
Μα τρέμου, σι λιέου, συγκουρμ’
λιες κι χουρεύου Σιέρα!
Κι δάκρυα μι τρέχουνι
στα μάτια απού τν συγκίνησ’!
Αααχ, θα λουιάσου του Στιέφου
κι του έτιρόν του ήμισ’!
Ωωωω,ωωωω
Είν ι καημός μιγάλους!
Τζιτζίριασα σαν κι τότις
που πήγιν ι Στίεφους μας φαντάρους!
Τρέχου σια δω,τρέχου σια κει
σια παν’, σια κάτ’ στου Κήπου…
Εεεε, απού τν Αριστιρά
γίνταν ιγώ να λείπου;
Θιούλη μ’ καλιέ, μ’ αξίουσις
ιμέ τν ουρφανή
να δγιω τουν Πρόιδρό μας
απ’ θα παντριφτεί!
Τρεις μέρις ξιπατώθκα
Να τρώου κουλουχτύπα*
κι να ξιγκουρλώνουμι
για του ζιβγάρ’ απ τς ΗΠΑ…
Μια ρίχνου νιρό απ τα κλιάματα
απού φιλντισιένιου νιρουχύτ’
μια του Στιέφου σκιέφτουμι
κι μια τν λιβιντουγέννα Κρήτ’!
Σι λιέου είνι αδύνατουν, κο
απ’ τ’ συγίκινησ’ να συνιέλθου δε μπουρώ…
Σια παν’ σια κατ’ παένου
στον Κήπου του Βουτανικό!
Πιάνου ξανά κι νίβουμι
σ’ ουλόχρυσ’ ντουζιέρα…
Αααχ, είνι ι γαμπρός αϊτός
κι η νύφ’ πιριστέρα!
Πώς να συνιέλθου, πές τι μι
κο,θα φαρμακουθώ!
Ααχ, γλιέπου τουν Τάιλιρ
στου Στιέφανου γυρτό…
Ξαναχιρνώ τα κλιάματα
κι κλιαίου γουιρά…
Βαλάντουσα σι λιέου
σαν άκσα τα βιουλιά!
Κι… πιρπατεί του ζιεύγους
όρκους για ν ανταλλάξ’
Κο, μόνουν ιγώ ακούγουμαν…
Καλιέ, είχα πλαντάξ’!
Απού τν πουλλή συγκίνησ΄
σπάραζα, κο, μι φουνή!
Καλά που πιάσκα, θα πιφτα,
που μια καρέκλα χρυσή…
Μπουμμμ, πήγα να πέσου
παν’ στ’ Στιέφανου του μπαμπά
που για του πιδιού τ’ τ’ χαρά
έσφαξιν τουν κόκκκουρα!
Κο, δε σταμάτσα ντιπ
σι όλ’ τν τιλιτή…
Του κλάμα μ’ μόν’ ακούουνταν
στουν όρκουν τν ανταλλαγή…
Του τι κουρόμηλου έχυσα
ούτι στου μακαρίτ!
Τα χρυσά πιάτα κι τα φαγιά
δεν τ’ ακούμπσα ντιπ…
Μην πείτι κουβέντα οι διξιοί
για τούτ’ τν σπατάλ’…
Νιαι, κο, ι Πρόιδρούς μ’ γυρέβ’
να τρώμι μι χρυσό κουτάλ’!
Κι…αααχ,τι χαρά
ήμαν κι γω ικεί!
Κι…μάντιψι μι τι;;;
Μι του τρύπιου μ’ του βρακί!
……………….
*κουλουχτύπα: καραβίδα
…………………
Θκια σας, η αγαπημέν’ σας
Γκουστιρίτσα
…………………….
