Το ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 στη Γαλλία θα συνοδεύονταν κατά την έναρξή τους κι από φιέστες ήταν αναμενόμενο. Σηκουάνας κλπ. Αλλά, όταν οι φιέστες μπερδεύουν σύμβολα, το παρατραβούν και ενοχλούν, πολλά δεν πάνε καλά, όχι στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, (κατά τον Άμλετ), αλλά στο… “Βασίλειο” της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Η προβολή ταινίας με εμφανείς συμβολισμούς, όπου ο πασίγνωστος “Μυστικός Δείπνος” του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, μετατρέπεται σε drag συνάντηση, με τον μπλε Διόνυσο, να έχει υπό την σκέπη του και τις ευλογίες τους εν εκστάσει συμμετέχοντες στον δικό τους δείπνο, πέρα από άκρως αντιαισθητική σύλληψη, όπως και να το κάνουμε, είναι και άκρως ενοχλητική.
Και δεν ενοχλεί μόνο καθολικούς, αλλά τους χριστιανούς γενικά, διαμαρτυρόμενους και ορθόδοξους και όχι μόνο. Ενοχλεί κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, που δε θέλει να παραχαράσσουν σύμβολα Τέχνης και προπαντός να του φοράνε “καπέλο”, με το ζόρι τις drag εμμονές τους. Κάποιοι που δεν συγκρατιούνται πια.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας ισχυρίζεται πως το μόνο που ήθελε είναι να μην υπάρχει “διαφορετικότητα”. Η Λεπέν, η οποία έπιασε… λαυράκι, ισχυρίζεται πως αυτά είναι τερτίπια της Αριστεράς κι εμείς οι υπόλοιποι βλέπουμε όχι μόνο την αισθητική αλλά και την ιδεολογική θέση της Ε.Ε. να δείχνει και μ’ αυτόν τον τρόπο τον εμφανή προσανατολισμό της.
Άλλωστε, όσα συνέβησαν στην έναρξη αποτελούν συνέχεια των όσων συνέβησαν και στη Urovision. Κι εκεί δεν είδαμε πού δόθηκε το πρώτο βραβείο; Το “αυτό”, που υποστηρίζεται κατά κόρον ως ιδέα, σάρωσε ντυμένο πουπουλόφτερα και τραγουδώντας με κινήσεις aerobic!
Φυσικά και σεβόμαστε τα δικαιώματα της “διαφορετικότητας”, φυσικά και η διαφορετικότητα αντιμετώπισε προβλήματα ανά τους αιώνες, αλλά το παιχνίδι αυτό με το οποίο ανατρέπονται τα πάντα για χάρη της είναι από γελοίο και ενοχλητικό έως εξαιρετικά επικίνδυνο.
Και επιτέλους, σ’ αυτόν τον κόσμο μεγαλώνουν μικρά παιδιά, μην τους “φοράτε” με το έτσι θέλω “πρότυπα”.
Μην ξεχνάμε, όμως, και την άλλη “διαφορετικότητα”, την οικονομική! Που κάνει άλλους να κάνουν κρουαζιέρες με τα ιδιωτικά τους γιωτ κι άλλους να μη βγάζουν το μήνα. Κι όλα αυτά στην Ευρώπη του σήμερα. Για ποια Μασσαλιώτιδα μιλάμε;
Όσο για την…” Αριστερά”, που επικαλέστηκε η κυρία Λεπέν ως ηθικό αυτουργό, η Αριστερά των Γάλλων παρτιζάνων που πολεμούσε με τον Χίτλερ προσπαθώντας να τον εμποδίσει να μπει στη χώρα τους, ή η Αριστερά η δική μας που τον πολεμούσε στα βουνά και στις πόλεις μας, δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά στην οποία εκείνη αναφέρεται.
Χάσανε και οι λέξεις πια τη σημασία τους… Έγιναν “ένα πουκάμισο αδειανό”, που λέει κι ο ποιητής!
Κι επιτέλους, τι σχέση έχουν όλ’ αυτά τα καραγκιοζιλίκια με το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων; Αν και ο δικός μας Καραγκιόζης ήταν ένα αθώο και αγαπημένο σύμβολο άλλων, υγιών εποχών… Γιατί η εποχή μας νοσεί…
…………….
Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές, σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.
……………..
