Βέροια Γράμματα & Τέχνες Θέατρο Πολιτισμός Ρεπορτάζ

Βέροια: Απολαυστική η κωμωδία των Ρέππα – Παπαθανασίου “Μπαμπάδες με ρούμι” / ενθουσίασε το κοινό στο “Άλσος”

17/07/2024, 15:07

Σε μια εποχή, που τα κείμενα των θεατρικών κωμωδιών όλο και αποδυναμώνονται, έρχεται μια κωμωδία γραμμένη πριν από 26 χρόνια από τους Ρέππα – Παπαθανασίου, να θυμίσει τους στέρεους αρμούς της, προκαλώντας το ζητούμενο, αυθόρμητο γέλιο.

Βέβαια, γέλιο βγάζουν και άλλες κωμωδίες κακογραμμένες, κυριολεκτικά τραβηγμένες από τα μαλλιά, αλλά το χειρότερο είναι πως το κοινό οδηγείται σ’ αυτές, στις οποίες και εθίζεται.

Οι “Μπαμπάδες με ρούμι” βασίζονται σ’ ένα λογοπαίγνιο ανάμεσα στους μπαμπάδες – πατεράδες και στους μπαμπάδες γλυκό(!), που αποτελούν και το εργαλείο του… “φόνου”, που ανεβάζει την αδρεναλίνη των θεατών, αφού η κωμωδία ντύνεται και με αστυνομικό σασπένς.

Ανάξιοι γιοι και ακόμη πιο ανάξιες νύφες περιμένουν να κληρονομήσουν τον πατέρα και πεθερό, με μια “Βουλγάρα” νοσοκόμα παντρεμένη κρυφά με τον παππού, που έχει υποστεί εγκεφαλικό, και που για κακή τους τύχη και όχι καλή, έχει κερδίσει στο τζόκερ και 4… εκατομμύρια! Κακή γιατί δεν μπορούν να βρουν το λαχείο, για να τα πάρουν μετά το θάνατό του, που προκάλεσαν αθέλητά τους οι ίδιοι.

Ο μεν μπαμπάς απέθανε, οι δε θανατηφόροι “μπαμπάδες” κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα προκαλώντας τρόμο.

Η κωμωδία είναι καλοδουλεμένη κι επειδή υποστηρίχτηκε και από δυνατούς ηθοποιούς, οδήγησε αβίαστα στο ζητούμενο, το άφθονο γέλιο, σε μια εποχή που όλα τα άλλα είναι δραματικά, από τα οικονομικά του κοσμάκη μέχρι τον καύσωνα που τον τσιγαρίζει.

Χθες το Θέατρο Άλσους “Μελίνα Μερκούρη ” ήταν γεμάτο κόσμο, που τον έφεραν και οι συγγραφείς αλλά και ηθοποιοί σαν την Βίκυ Σταυροπούλου, τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, τη Σοφία Βογιατζάκη και την Κωνσταντίνα Μιχαήλ, που πραγματικά μαζί με τους Κωνσταντίνο Γαβαλά και τη Νίκη Λάμη ενθουσίασαν με το παίξιμό τους.

Το έργο ανέδειξε ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα της ελληνικής παθογένειας, την απληστία, που γκρεμίζει σχέσεις οικογενειακές, σχέσεις αδελφικές, φτάνοντας μέχρι τα άκρα και αφήνοντας γυμνούς ηθικά τους πρωταγωνιστές στην εκπρόσωπο της κοινωνίας, τη γειτόνισσα, που κι αυτή είναι ένα από τα ίδια!

Το χρήμα, είτε με τη μορφή της κληρονομιάς αρχικά, είτε με τη μορφή του τζόκερ, που προκύπτει στη συνέχεια και τους οδηγεί στα άκρα, μέχρι στο να… ξεθάψουν τον πεθαμένο μπαμπά, μήπως βρουν μέσα στη τσέπη του σακακιού του το δελτίο του τζόκερ, ( μια εξαιρετικά πετυχημένη σκηνή στο νεκροταφείο!), τους οδηγεί μέχρι τον αθέλητο φόνο, που κι αυτός, όμως, προκαλεί τελικά γέλιο.

Επειδή το κείμενο ήταν από τη φύση του έξυπνο και αυτοδύναμο, δεν χρειαζόταν από τους εξαιρετικούς ηθοποιούς που το υποστήριξαν τόση υπερβολή στο παίξιμο, για να προκληθεί ακόμη περισσότερο γέλιο, αφού αυτό έβγαινε αβίαστα. Η υπερβολή μάλλον αρνητικά λειτούργησε, παρά θετικά, οδηγώντας το κοινό σε επικίνδυνα μονοπάτια εθισμού στο εύκολο.

Επιπλέον, δε χρειαζόταν όλη εκείνη η παρέλαση λέξεων που είναι αλήθεια πως παραχρησιμοποιούνται στην Ελλάδα, με το γνωστό ρήμα να κλίνεται σ’ όλους τους χρόνους και τις εγκλίσεις του και το αγαπημένο επίθετο του Νεοέλληνα να είναι κι εδώ πανταχού παρόν! Μήπως ήταν εκτός κειμένου και προστέθηκαν, για να βγάλουν περισσότερο γέλιο; Περισσότερο αρνητικό κάτι τέτοιο, παρά θετικό…

Κρίνοντας συνολικά την παράσταση, η εντύπωση είναι οπωσδήποτε θετική, υποστηριζόμενη κι από ένα έξυπνο σκηνικό και τα κοστούμια της, δικαιολογώντας τα αλλεπάλληλα sold out της.