“Η έγκαιρη προειδοποίηση δεν είναι απειλή. Οι τυχοδιωκτισμοί είναι” / γράφει ο Θέμης Τζήμας

Το «παιχνίδι» είναι η εκχώρηση της κυριαρχίας μας σε μια ξένη δύναμη με δήθεν αντάλλαγμα την προστασία μας από μια άλλη χώρα. Δηλαδή δίνουμε από μόνοι μας την ανεξαρτησία μας επί της ουσίας, μην τυχόν και χρειαστεί να πολεμήσουμε με κάποιον άλλον για αυτήν. Αυτός στον οποίο τη δίνουμε, είτε εξ ολοκλήρου είτε εν μέρει, πάντοτε στο τέλος και αφού κάνει τη δουλειά του απλώς εξαφανίζεται την κρίσιμη στιγμή. Οι παππούδες μας το έμαθαν βιωματικώς στη Μικρά Ασία. Μετά το έζησαν οι γονείς μας στην Κύπρο. Τώρα έρχεται η δική μας σειρά, γιατί έχουν ξοδέψει οι ισχυροί μας «προστάτες» πολλά εκατομμύρια για να ξεχνούν οι παλιότεροι και για να μη μαθαίνουμε οι νεότεροι. Η ιδιότυπη αποικιοκρατία επί του Ελληνισμού θα τελειώσει με τραγωδία.

Ελλάδα και Κύπρος λοιπόν (οι ηγεσίες τους για την ακρίβεια) έχουν αποφασίσει να γίνουμε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ και στρατηγικό βάθος του γενοκτονικού Ισραήλ. Αυτός ο τυχοδιωκτισμός, αυτή η ντροπή που θα μας συνοδεύει για δεκαετίες βαφτίζεται ρεαλισμός. Δεν είναι όμως. Είναι τυχοδιωκτισμός και θρασυδειλία ενός Ελληνόφωνου συστήματος εξουσίας του οποίου ο πυρήνας εδρεύει στο βαθύ κράτος των ΗΠΑ. Εξ ου και υποκρινόμαστε ότι δεν υπάρχει Ελληνισμός στα εδάφη που ελέγχει η Ρωσία (Μαριούπολη), σχεδόν (και) πρακτικώς κηρύσσουμε τον πόλεμο στη Ρωσία και διευκολύνουμε με κάθε τρόπο τη γενοκτονία του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων.

Οι καλοπληρωμένοι προπαγανδιστές και η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού διακινούν ότι έτσι προστατευόμαστε από την Τουρκία. Ότι έτσι αγοράζουμε προστασία από τις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα το μόνο το οποίο αγοράζουμε είναι πανάκριβα οπλικά συστήματα, όχι απαραιτήτως κατάλληλα για τη δική μας εθνική άμυνα, συχνά όχι λειτουργικά από εμάς και ακόμα συχνότερα όχι ολοκληρωμένα. Επιπλέον όμως, έτσι καθιστάμεθα εμπόλεμοι στους ντροπιαστικούς πολέμους άλλων και φυσικά εν δυνάμει στόχος μιας πυρηνικής δύναμης (της μεγαλύτερης για την ακρίβεια) και της αντίστασης στην αποικιοκρατία και στη γενοκτονία. Δε διακινδυνεύουμε για ένα δίκαιο σκοπό. Σε μια τέτοια περίπτωση τουλάχιστον ο γράφων θα ήταν σύμφωνος. Διακινδυνεύουμε (και ντροπιαζόμαστε) για άδικους σκοπούς και για τυχοδιωκτισμούς προς όφελος των συμφερόντων των ξένων και των ολιγαρχών.

Η Χεζμπολάχ δια του γενικού της γραμματέα λοιπόν δεν απείλησε την Κύπρο. Προειδοποίησε και αποκάλυψε στον ελληνικό και κυπριακό λαό τι κάνουν οι ηγεσίες μας. Τι κάνουν οι ηγεσίες του λαού που προδόθηκε από τις ΗΠΑ το 1974 (μεταξύ άλλων περιπτώσεων). Ο γενικός γραμματέας της Χεζμπολάχ έπραξε κάτι ωφέλιμο και δίκαιο. Αποκάλυψε την έκταση του τυχοδιωκτισμού. Δεν ντροπιαζόμαστε μόνο στην Ερυθρά Θάλασσα όπου πολεμάμε για το Ισραήλ (αλλά όχι για την Κύπρο). Ντροπιαζόμαστε και στην Κύπρο όπου και πάλι είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε για το Ισραήλ αλλά όχι για την ίδια την Κύπρο. Μόνο που ό,τι είδος πυραύλων τυχόν «βρέξει», θα «βρέξει» στα κεφάλια του λαού και όχι των ηγεσιών μας. Είμαστε ως λαός άμοιροι ευθυνών; Όχι.  Ξέρουμε την έκταση του τυχοδιωκτισμού σε όλη της (σχεδόν) την έκταση. Κάθε μέρα που οι ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου μένουν στη θέση τους κινδυνεύουμε, όχι για τα συμφέροντα του Ελληνισμού, όχι για το δίκαιο αλλά για τα συμφέροντα των ΗΠΑ του Ισραήλ και για το άδικο. Θέλουμε ως Ελληνισμός να παρακμάσουμε συνολικώς; Ο δρόμος είναι ανοιχτός. Αλλά τουλάχιστον να μην είμαστε εντελώς ηλίθιοι: δε μας απειλεί κανείς. Μας προειδοποιούν και από τον Λίβανο και από τη Ρωσία. Αν θέλουμε να απειλούμε εμείς, θα καταβάλλουμε και το κόστος.